Στην αρχή δημοσιεύεται μία απίθανη απαίτηση με το πλήρες ποσό που προβλέπεται να εισπραχθεί, όπως για παράδειγμα ο πρόσφατος φόρος που αφορά τον τζίρο των επιχειρήσεων.
Μόλις οι δημοσιογράφοι που βγάλανε το θέμα αρχίζουν να αφρίζουν στα τηλεπαράθυρα, το μέτρο παίρνεται πίσω. Όλα αυτά μεταξύ μερικών λεπτών ή -το πολύ- ωρών, δίχως να προφτάσει να αντιδράσει κανείς άλλος.
Ύστερα, σκουπίζουν τους αφρούς από τα στόματα τους και ασχολούνται με άλλο, σοβαρότερο θέμα: το ποσό που “θα” κάλυπτε το μέτρο που τους έκανε να παθαίνουν επιληπτικές κρίσεις μπροστά στην κάμερα.
Ο αριθμός απομονώνεται και το μόνο που απομένει είναι η "υποχρέωση να βρεθούν τα χρήματα”.
Τότε, οι αφροί ξαναβγαίνουν από τα δημοσιογραφικά στόματα. Πιο πυκνοί και σε διάφορες αποχρώσεις. Γιατί η ανάγκη να καλύψουν το ποσό που, υποτίθεται, ότι λέει η τρόικα (το τι είπε η τρόικα θα το δείτε εδώ) νικά την αγανάκτηση από τα απίθανα εισπρακτικά μέτρα που ακούστηκαν πριν λίγο.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι δημοσιογραφικές διαθέσεις αλλάζουν σαν να βρίσκονται σε μόνιμη εμμηνόπαυση. Από το βρίσιμο της τρόικας, στο γλύψιμο και πάλι απ’ την αρχή. Από τον κακομοίρη τον κοσμάκη, στους αλήτες που δεν αφήνουν να πάει η χώρα μπροστά.
Τρεις φορές τη μέρα. Σαν αντιβίωση.
Έτσι λοιπόν, κάθε απίθανη πρόταση που έρχεται να κρίνει προθέσεις για το πόσο εφαρμόσιμη είναι, αξιολογείται με βάση τους αφρούς στο στόμα του τηλεδημοσιογράφου.
Ο σχολιαστής του δελτίου των 8 ντύνεται κάθε βράδυ άνεργος, αγρότης, νέος, συνταξιούχος, πατέρας, μάνα, φοιτητής, μπάτσος, υπουργός, οικονομολόγος και αφρίζει ασταμάτητα. Πονά με τον πόνο σου. Οργίζεται για λογαριασμό σου.
Και κλαίει. Ναι κλαίει. Με βουρκωμένα μάτια, σαν αυτά της Όλγας.
Όπως δείχνουν τα πράγματα η κατάσταση ζορίσει τόσο, που ακόμη κι αν ζητηθεί απ’ τον Μανώλη Καψή και τον Άρη Πορτοσάλτε να ντυθούν μοιρολογήτρες για να πείσουν και τον τελευταίο άπιστο, θα το κάνουν.
Άλλωστε, οι αφροί μπορεί να λεκιάσουν τη γραβάτα.
0 comments:
Post a Comment