Για τον Κώστα Σακκά

Χρειάστηκε να περάσουν 37 μέρες απεργίας πείνας για να απαντήσει το κατασταλτικό -όχι δικαστικό- σύστημα στην έκκληση ενός ανθρώπου για δίκαιη και όχι χαριστική μεταχείριση.

Μετά από 31 μήνες φυλάκισης χωρίς δίκη, ο Κώστας Σακκάς κλήθηκε να πληρώσει 30.000€ για να πιστοποιηθεί αυτό που σε κάθε ελεύθερη κοινωνία θεωρείται αυτονόητο: η ισότητα απέναντι στο νόμο. Η δικαιοσύνη.

Η ιστορία του Κώστα Σακκά έκανε το γύρο του κόσμου. Από τα social media και τις σελίδες των New York Times ως την ανακοίνωση της απαγόρευσης στους Γιατρούς του Κόσμου να τον επισκεφτούν, ο πλανήτης έμαθε ότι η Ελλάδα έχει πάψει εδώ και καιρό να αποτελεί αυτό που λέμε “κράτος δικαίου”.

Ο Κώστας Σακκάς διαχειρίστηκε τον αγώνα του στο σκοτάδι. Χωρίς να κυνηγήσει τη δημοσιότητα, ούτε τη δραματοποίηση. Δεν πρόβαλλε τον εαυτό του με τα 17 και πλέον χαμένα κιλά, ούτε τις αδυναμίες που προκάλεσε στο σώμα του η έλλειψη τροφής.

Μπορούσε να είχε κάνει κάτι διαφορετικό; Ναι, θα μπορούσε, αλλά δεν το έκανε. Γιατί θεώρησε πως δεν έπρεπε να το κάνει. Όχι από εγωισμό, αλλά από την δίκαιη απαίτησή του για το αυτονόητο.

Παράβλεψε τη δίψα της πλειοψηφίας για αίμα και σκηνές εξαθλίωσης και ανέχειας. Μίας πλειοψηφίας που έχει μάθει να περιμένει την τηλεοπτική εικόνα για να πιστέψει πόσο υποφέρει. Είτε όταν αυτή -δεν- δείχνει έναν απεργό πείνας, είτε μία μάνα που δεν μπορεί να ταΐσει το παιδί της.

Γιατί η τηλεοπτική άγνοια των πολλών κρατά ζωντανή την ευτυχία των λίγων.

Ο Κώστας Σακκάς δεν έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο. Και δεν μιλάω φυσικά για τα χρήματα της εγγύησης, αλλά για την ίδια του την υγεία: κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά ποιες -μόνιμες ή μη- βλάβες προκάλεσε η απεργία πείνας.

Το ποιος είναι ο άνθρωπος Σακκάς, λίγη σημασία έχει. Γιατί ο Κώστας είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Είναι όσα έγιναν, γίνονται και θα γίνουν.

Εκτός κι αν κάποιος πει όχι. Υψώσει τη γροθιά του την τριακοστή μέρα της απεργίας πείνας για να δώσει κουράγιο στους άλλους. Όχι στον εαυτό του. Στους άλλους.

Είναι πολύ πιθανό να ξαναδούμε τον Κώστα πίσω από τα κάγκελα. Με άλλη κατηγορία κι άλλα "ευρήματα". Διότι τίποτα δεν πρέπει πλέον να μας προκαλεί εντύπωση. Πόσο μάλλον όταν στο παιχνίδι μπαίνει η εκδικητικότητα αυτών που μας κυβερνούν.

Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.

Επειδή οι πραγματικοί ένοχοι είναι ελεύθεροι.

Κι εξακολουθούν να παίρνουν τις αποφάσεις.