Τα τέσσερα τελευταία χρόνια ο “κυρίαρχος λαός” εκλέγει “κυρίαρχες κυβερνήσεις” οι οποίες αντιγράφουν “κυρίαρχα νομοσχέδια” για να κυβερνήσουν. "Κυρίαρχα".
Κείμενα από το εξωτερικό, ή παλιοί νόμοι που χάθηκαν σε κάποιο συρτάρι, ανασύρονται κάθε φορά που η ανάγκη επιβάλλει “δραστικές τομές” και "διαρθρωτικές αλλάγές".
Τελευταίο παράδειγμα, το νομοσχέδιο της νέας ΕΡΤ ή αλλιώς ΝΕΡΙΤ, που κατέθεσε η κυβέρνηση την ώρα που για τη δουλειά αυτή διόρισε και “υφυπουργό” (!!!) για να μην πάει τίποτα στραβά.
Όταν η κυβέρνηση έκλεινε την ΕΡΤ πριν από ένα μήνα, διεμήνυε ότι έχει σχέδιο για την αναδιοργάνωσή της. Ποιο ήταν αυτό; Η απευθείας αντιγραφή του λεγόμενου “νόμου Μόσιαλου” που είχε γραφτεί το 2011. (http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=05/07/2013&id=373011)
Όχι μόνο αντέγραψαν τον παλιό νόμο, αλλά δεν άλλαξαν ούτε την παράγραφο που έλεγε ότι μεταξύ των αρμοδίων υπουργών για τη νέα γενική συνέλευση των μετόχων είναι και ο “υπουργός πολιτισμού - τουρισμού”. Το 2011 είχαμε “υπουργείο πολιτισμού - τουρισμού”. Σήμερα έχουμε σκέτα “τουρισμού” και “πολιτισμού”. Λεπτομέρεια...
Η πιστή αντιγραφή της “αναδιοργάνωσης της ΕΡΤ” είναι το τελευταίο κραυγαλέο παράδειγμα. Προηγήθηκαν κι άλλα, πολλά και πολύ πιο σημαντικά.
Ένα από αυτά ήταν το περίφημο μνημόνιο του Φλεβάρη του 2012. Οι όροι και οι προϋποθέσεις καταστροφής των εργασιακών σχέσεων, κατάργησης στοιχειωδών δικαιωμάτων και παραβίασης -για μία ακόμη φορά- της νομοθετικής διαδικασίας, με απευθείας εντολές από τους “εταίρους”.
Το κείμενο του λεγόμενου “Μνημονίου Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών” που δημοσιεύτηκε στις 10 Φλεβάρη του 2012 ήρθε στα αγγλικά και μπήκε για μετάφραση.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα συνονθύλευμα από συντακτικά, ορθογραφικά και νοηματικά λάθη. Οι μισοί όροι του μνημονίου ήταν στα αγγλικά, οι περισσότερες προτάσεις είχαν περάσει από Google translate και στις θέσεις των ποσών για τα μέτρα είχαν, αντί για αριθμούς, τα σύμβολα [ΧΧΧ] και [ΖΖΖ]. (http://www.thepressproject.gr/theme.php?id=12354)
Η μετάφραση μπέρδευε επίσης τα δισεκατομμύρια με τα εκατομμύρια -μικρή η διαφορά μιας και κανείς από όσους το ψήφισαν δεν μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν- και οι οικονομικοί θεσμοί που περιλαμβάνονταν σε πολλές από τις επιμέρους λεπτομερείς περιγραφές των νέων αρμοδιοτήτων αφορούσαν υπηρεσίες του εξωτερικού και όχι της Ελλάδας.
Μία ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση έτοιμων κειμένων προς τυπική έγκριση της “κυρίαρχης πολιτικής ηγεσίας” είναι και το καινούριο φορολογικό σχέδιο που η κυβέρνηση και ο υπουργός οικονομικών προσωπικά, μελετούσαν από την επόμενη μέρα των εκλογών του Ιουνίου του 2012.
Επί ένα χρόνο τα οικονομικά επιτελεία έφτιαχναν ένα φορολογικό σύστημα που θα "απλοποιούσε” τις διαδικασίες, θα “διευκόλυνε” τον πολίτη και θα “εξαφάνιζε τις αδικίες”. Αντ’ αυτού ήρθε ένα κείμενο το οποίο δεν έχει μόνο λάθη στους συντελεστές, ετεροχρονισμένες διατάξεις και απίθανες απαιτήσεις, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις φορολογεί διπλά και τρίδιπλα και απαιτεί πληρωμή φόρου ακόμη κι από μηδενικά εισοδήματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση ενός ανέργου ο οποίος καλείται να πληρώσει πάνω από δύο χιλιάδες ευρώ φόρο επειδή έχει ένα αυτοκίνητο 1200 κυβικών και νοικιάζει σπίτι. Πιο συγκεκριμένα, όποιος βρίσκεται σε αυτήν την “ευνοϊκή” κατηγορία ανθρώπων που έμεινε άνεργος και αποφάσισε να μην μείνει στο δρόμο, θα του φορτώνεται καπέλο 4.000€ για το σπίτι κι άλλα 4.000€ για το αυτοκίνητο. Σύνολο 8.000€ που μαζί με το “αναγκαστικό εισόδημα διαβίωσης” ύψους 3.000€, θα θεωρείται ότι -δούλεψε δεν δούλεψε- βγάζει 11.000€. Και θα φορολογηθεί.
Το κείμενο αυτό ήρθε απ’ έξω, όπως κι όλα τα προηγούμενα. Για αυτό και μεταξύ άλλων προβλέπεται ακόμη και φορολόγηση του επιδόματος ανεργίας με 22%...
Με το που δημοσιεύτηκε το σχέδιο νόμου, η κυβέρνηση το πήρε πίσω. Το βάφτισε “δημόσια διαβούλευση” και έβαλε ξανά το υπουργείο οικονομικών να το ετοιμάσει μέσα σε μια βδομάδα για να προφτάσει τις συνεδριάσεις των Βρυξελλών λίγο πριν τις καλοκαιρινές διακοπές -ναι, πάνε κι αυτοί διακοπές-.
Δύο ακόμη ξεχωριστές περιπτώσεις αντιγραφής είναι μία ομιλία του Νίκου Δένδια σε πανεπιστήμιο εγκληματολογίας στη Νέα Υόρκη και το περίφημο “σχέδιο Αθηνά” που τόσο πολύ διαφήμισε η πρώην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Ο Κερκυραίος υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ χρησιμοποίησε σε ολόκληρη την ομιλία του κομμάτια βγαλμένα από την Wikipedia (!!!) δίχως να αλλάξει λέξη, ενώ ο σχεδιασμός για το νέο εκπαιδευτικό και πανεπιστημιακό χάρτη της χώρας ανατέθηκε εξ ολοκλήρου σε ιδιωτικές εταιρείες, μεταξύ των οποίων και ιδιωτικό ΙΕΚ που χρωστά δεκάδες εκατομμύρια σε ΙΚΑ και δημόσιο.
Το ερώτημα “ποιος κυβερνά τη χώρα”, είναι -προφανώς- ρητορικό. Κυβερνά αυτός που αντιγράφει καλύτερα. Αυτός που όσο γρηγορότερα εγκρίνει ένα κείμενο με απαιτήσεις τρίτων, κερδίζει έξτρα πόντους ζωής στο υπουργείο του.
Τα παραπάνω παραδείγματα είναι ένα μικρό δείγμα της σημερινής κατάστασης. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις βαθμίδες διοίκησης εδώ και 40 χρόνια. Ή μάλλον εδώ και περίπου 200 χρόνια.
Κάθε νόμος που έχει να κάνει με εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, ερχόταν έτοιμος, γραμμένος από αλλού. Σήμερα είναι οι δανειστές, χθες ήταν οι εθνικοί εργολάβοι και οι εφοπλιστές. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο μόνος ρόλος των κυβερνόντων είναι να παριστάνουν τους διεκπεραιωτές.
Καμία πρόθεση για συμμετοχή στις αποφάσεις, κανένας ενδοιασμός να υπογράψουν ότι τους βάλουν μπροστά. Ακόμη κι αν αυτό φορολογεί αστέγους, καταργεί νοσοκομεία, σκοτώνει “παρείσακτους”.
Έτσι “κυβερνάται o τόπος” σήμερα. Με αδιάβαστους υπουργούς, Google translate και αντιγραφές. Εκτός κι αν είσαι ο γιος του Σαμαρά. Σε αυτήν την περίπτωση, όποιος σε πιάνει να αντιγράφεις, απολύεται...
Τελευταίο παράδειγμα, το νομοσχέδιο της νέας ΕΡΤ ή αλλιώς ΝΕΡΙΤ, που κατέθεσε η κυβέρνηση την ώρα που για τη δουλειά αυτή διόρισε και “υφυπουργό” (!!!) για να μην πάει τίποτα στραβά.
Όταν η κυβέρνηση έκλεινε την ΕΡΤ πριν από ένα μήνα, διεμήνυε ότι έχει σχέδιο για την αναδιοργάνωσή της. Ποιο ήταν αυτό; Η απευθείας αντιγραφή του λεγόμενου “νόμου Μόσιαλου” που είχε γραφτεί το 2011. (http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=05/07/2013&id=373011)
Όχι μόνο αντέγραψαν τον παλιό νόμο, αλλά δεν άλλαξαν ούτε την παράγραφο που έλεγε ότι μεταξύ των αρμοδίων υπουργών για τη νέα γενική συνέλευση των μετόχων είναι και ο “υπουργός πολιτισμού - τουρισμού”. Το 2011 είχαμε “υπουργείο πολιτισμού - τουρισμού”. Σήμερα έχουμε σκέτα “τουρισμού” και “πολιτισμού”. Λεπτομέρεια...
Η πιστή αντιγραφή της “αναδιοργάνωσης της ΕΡΤ” είναι το τελευταίο κραυγαλέο παράδειγμα. Προηγήθηκαν κι άλλα, πολλά και πολύ πιο σημαντικά.
Ένα από αυτά ήταν το περίφημο μνημόνιο του Φλεβάρη του 2012. Οι όροι και οι προϋποθέσεις καταστροφής των εργασιακών σχέσεων, κατάργησης στοιχειωδών δικαιωμάτων και παραβίασης -για μία ακόμη φορά- της νομοθετικής διαδικασίας, με απευθείας εντολές από τους “εταίρους”.
Το κείμενο του λεγόμενου “Μνημονίου Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών” που δημοσιεύτηκε στις 10 Φλεβάρη του 2012 ήρθε στα αγγλικά και μπήκε για μετάφραση.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα συνονθύλευμα από συντακτικά, ορθογραφικά και νοηματικά λάθη. Οι μισοί όροι του μνημονίου ήταν στα αγγλικά, οι περισσότερες προτάσεις είχαν περάσει από Google translate και στις θέσεις των ποσών για τα μέτρα είχαν, αντί για αριθμούς, τα σύμβολα [ΧΧΧ] και [ΖΖΖ]. (http://www.thepressproject.gr/theme.php?id=12354)
Η μετάφραση μπέρδευε επίσης τα δισεκατομμύρια με τα εκατομμύρια -μικρή η διαφορά μιας και κανείς από όσους το ψήφισαν δεν μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν- και οι οικονομικοί θεσμοί που περιλαμβάνονταν σε πολλές από τις επιμέρους λεπτομερείς περιγραφές των νέων αρμοδιοτήτων αφορούσαν υπηρεσίες του εξωτερικού και όχι της Ελλάδας.
Μία ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση έτοιμων κειμένων προς τυπική έγκριση της “κυρίαρχης πολιτικής ηγεσίας” είναι και το καινούριο φορολογικό σχέδιο που η κυβέρνηση και ο υπουργός οικονομικών προσωπικά, μελετούσαν από την επόμενη μέρα των εκλογών του Ιουνίου του 2012.
Επί ένα χρόνο τα οικονομικά επιτελεία έφτιαχναν ένα φορολογικό σύστημα που θα "απλοποιούσε” τις διαδικασίες, θα “διευκόλυνε” τον πολίτη και θα “εξαφάνιζε τις αδικίες”. Αντ’ αυτού ήρθε ένα κείμενο το οποίο δεν έχει μόνο λάθη στους συντελεστές, ετεροχρονισμένες διατάξεις και απίθανες απαιτήσεις, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις φορολογεί διπλά και τρίδιπλα και απαιτεί πληρωμή φόρου ακόμη κι από μηδενικά εισοδήματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση ενός ανέργου ο οποίος καλείται να πληρώσει πάνω από δύο χιλιάδες ευρώ φόρο επειδή έχει ένα αυτοκίνητο 1200 κυβικών και νοικιάζει σπίτι. Πιο συγκεκριμένα, όποιος βρίσκεται σε αυτήν την “ευνοϊκή” κατηγορία ανθρώπων που έμεινε άνεργος και αποφάσισε να μην μείνει στο δρόμο, θα του φορτώνεται καπέλο 4.000€ για το σπίτι κι άλλα 4.000€ για το αυτοκίνητο. Σύνολο 8.000€ που μαζί με το “αναγκαστικό εισόδημα διαβίωσης” ύψους 3.000€, θα θεωρείται ότι -δούλεψε δεν δούλεψε- βγάζει 11.000€. Και θα φορολογηθεί.
Το κείμενο αυτό ήρθε απ’ έξω, όπως κι όλα τα προηγούμενα. Για αυτό και μεταξύ άλλων προβλέπεται ακόμη και φορολόγηση του επιδόματος ανεργίας με 22%...
Με το που δημοσιεύτηκε το σχέδιο νόμου, η κυβέρνηση το πήρε πίσω. Το βάφτισε “δημόσια διαβούλευση” και έβαλε ξανά το υπουργείο οικονομικών να το ετοιμάσει μέσα σε μια βδομάδα για να προφτάσει τις συνεδριάσεις των Βρυξελλών λίγο πριν τις καλοκαιρινές διακοπές -ναι, πάνε κι αυτοί διακοπές-.
Δύο ακόμη ξεχωριστές περιπτώσεις αντιγραφής είναι μία ομιλία του Νίκου Δένδια σε πανεπιστήμιο εγκληματολογίας στη Νέα Υόρκη και το περίφημο “σχέδιο Αθηνά” που τόσο πολύ διαφήμισε η πρώην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Ο Κερκυραίος υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ χρησιμοποίησε σε ολόκληρη την ομιλία του κομμάτια βγαλμένα από την Wikipedia (!!!) δίχως να αλλάξει λέξη, ενώ ο σχεδιασμός για το νέο εκπαιδευτικό και πανεπιστημιακό χάρτη της χώρας ανατέθηκε εξ ολοκλήρου σε ιδιωτικές εταιρείες, μεταξύ των οποίων και ιδιωτικό ΙΕΚ που χρωστά δεκάδες εκατομμύρια σε ΙΚΑ και δημόσιο.
Το ερώτημα “ποιος κυβερνά τη χώρα”, είναι -προφανώς- ρητορικό. Κυβερνά αυτός που αντιγράφει καλύτερα. Αυτός που όσο γρηγορότερα εγκρίνει ένα κείμενο με απαιτήσεις τρίτων, κερδίζει έξτρα πόντους ζωής στο υπουργείο του.
Τα παραπάνω παραδείγματα είναι ένα μικρό δείγμα της σημερινής κατάστασης. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις βαθμίδες διοίκησης εδώ και 40 χρόνια. Ή μάλλον εδώ και περίπου 200 χρόνια.
Κάθε νόμος που έχει να κάνει με εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, ερχόταν έτοιμος, γραμμένος από αλλού. Σήμερα είναι οι δανειστές, χθες ήταν οι εθνικοί εργολάβοι και οι εφοπλιστές. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο μόνος ρόλος των κυβερνόντων είναι να παριστάνουν τους διεκπεραιωτές.
Καμία πρόθεση για συμμετοχή στις αποφάσεις, κανένας ενδοιασμός να υπογράψουν ότι τους βάλουν μπροστά. Ακόμη κι αν αυτό φορολογεί αστέγους, καταργεί νοσοκομεία, σκοτώνει “παρείσακτους”.
Έτσι “κυβερνάται o τόπος” σήμερα. Με αδιάβαστους υπουργούς, Google translate και αντιγραφές. Εκτός κι αν είσαι ο γιος του Σαμαρά. Σε αυτήν την περίπτωση, όποιος σε πιάνει να αντιγράφεις, απολύεται...
0 comments:
Post a Comment