Οι άνθρωποι που μιλούν στον εαυτό τους

Την τελευταία εβδομάδα δύο μεγάλες κατηγορίες πολιτών μιλούν με μανία στον εαυτό τους. Είναι οι δημοσιογράφοι και οι "πατριώτες".

Οι πρώτοι μιλούν ακατάπαυστα. Μιας και δεν έχουν ακόμη πρόγραμμα και παίζουν σήριαλ 20ετίας για να καλύψουν τα μόνιμα κενά, μεγαλώσανε τις εκπομπές τους, κρατιώνται μία ώρα παραπάνω ο καθένας στον αέρα και μιλάνε συνεχώς.

Επίσης γράφουν. Έχουν ξεσκιστεί στο γράψιμο. Έχουν γράψει με αποδέκετες τους ίδιους όσα κείμενα δεν πήραν οι παππούδες κι οι γιαγιάδες τους πριν ανακαλυφθεί η τηλεόραση. Μαζεμένα κι αυτά, μέσα σε μία βδομάδα.

Στον εαυτό τους μιλούν και οι "πατριώτες". Αυτοί είναι περισσότεροι, αλλά δεν έχουν τόσο δυνατή φωνή όσοι οι πρώτοι.

Μιλούν μπας και τους ακούσει κανείς για να δουν πώς θα βγουν από αυτήν τη λούπα. Γιατί ήτανε καλοί μέχρι τώρα με τους χρυσαυγίτες, αλλά κυρίως αυτοπροσδιορίζονταν εχθροί των αριστερών. Τώρα;

Εδώ υπάρχει θέμα. Γιατί όταν τόσοι άνθρωποι μιλούν ξαφνικά στον εαυτό τους, τότε σταματούν να πιπιλίζουν το μυαλό των υπολοίπων.

Κι αν όντως γίνεται όλο αυτό το σχιζοφρενικό πανηγύρι, ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί όλοι εκείνοι που δηλώνουν γνώστες της κατάστασης, συνεχίζουν να τους ακούν;