Η Δημοκρατία του φασισμού

Από την ώρα που οι χρυσαυγίτες -βουλευτές, μπράβοι και τσιράκια τους- βγήκαν στα τηλεοπτικά σόου με χειροπέδες στα χέρια, το πολιτικό σύστημα έχει ξεκινήσει μία επικοινωνιακή καμπάνια για να πείσει τον λαό ότι οι εκλογές φέρνουν αποσταθεροποίηση.

Αφορμή στάθηκαν οι υποσχέσεις των χρυσαυγιτών, λίγο πριν συλληφθούν, ότι για να χτυπήσουν την κυβέρνηση θα παραιτούσαν έναν βουλευτή κάθε εβδομάδα και θα προκηρύσσονταν συνεχώς εκλογές.

Αφού, λοιπόν, η “δημοκρατία” νίκησε σε απευθείας μετάδοση και τα ηγετικά στελέχη των χρυσαυγιτών κρατούνται μέχρι -τουλάχιστον- να απολογηθούν, η πολιτεία ανέλαβε το ρόλο της θωράκισης από την αποσταθεροποίηση.

Βέβαια, το ίδιο ακριβώς ακούγαμε λίγο πριν τον Απρίλη του 2012, όταν ο Λουκάς Παπαδήμος ανακοίνωνε τη διάλυση της κυβέρνησης αμέσως μετά το κούρεμα των αποθεματικών ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, πανεπιστημίων και ιδιωτών. Όμως εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε στη μέση η χρυσή αυγή. Ήταν κρυμμένη στις άκρες των διαδηλώσεων, πίσω από τα ΜΑΤ. Καίγοντας και σφάζοντας ανθρώπους.

Η πρωτοβουλία για απαγόρευση πρόκλησης εκλογών όποτε καπνίσει σε κάθε κοινοβουλευτική ομάδα να παραιτηθεί, λογίζεται ως απάντηση στην προσπάθεια των φασιστών να διακωμωδήσουν την δημοκρατία. 

Με άλλα λόγια, όταν οι φασίστες απειλούν τη δημοκρατία με εκλογές, αυτή απαντά με τον περιορισμό τους.

Πολλοί λένε ότι επειδή το Σύνταγμα δεν επιτρέπει την κατάχρηση της πολιτικής εξουσίας, δεν υπάρχει λόγος να δημιουργηθεί νέος νόμος που να αποσαφηνίζει κι άλλο τα αυτονόητα. Όταν όμως μιλάμε για το συγκεκριμένο Σύνταγμα και τους τρόπους με τους οποίους το έχουν ερμηνεύσει και τροποποιήσει άνθρωποι σαν τον Βαγγέλη Βενιζέλο, τότε η λογική δεν έχει θέση. Γιατί η κατάχρηση εξουσίας έχει γίνει αναπόσταστο κομμάτι της καθημερινότητας.

Κάθε πρόβλημα που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ με δημιουργικό τρόπο, παρά μόνο με απαγορεύσεις. Αυτό, όμως, γινόταν και παλιότερα, όταν η χώρα περνούσε ξανά “κρίσιμες περιόδους” και η δημοκρατία “απειλούνταν”. Όλοι ξέρουμε πού κατέληξαν.

Οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί είναι αποτέλεσμα ανικανότητας και δόλου. Όσο επιτρέπεται ακόμη στους ανθρώπους που αναγέννησαν τον φασισμό στην Ελλάδα να ονομάζουν τον εαυτό τους διώκτες του, καμία δημιουργική απάντηση δεν θα έρθει. Ποτέ.

Όσοι περιμένουν πολλά από αυτούς, είτε είναι αφελείς, είτε απλώς ηλίθιοι. Γιατί όλοι ξέρουν. Όπως όλοι ξέρανε όταν τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012 ψήφιζαν μνημόνιο και φασίστες. Δύο πράγματα εντελώς όμοια, μιας και το ένα έχει απόλυτη ανάγκη το άλλο.

Κοιτώντας, όμως, τις εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρώπη, βλέπεις ότι ο φασισμός και οι εθνικοφροσύνη είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία. Από τους “πολιτισμένους” Σκανδιναβούς ως την Αυστρία ή την Γαλλία, οι εθνικιστές βρίσκονται πολύ ψηλά στις προτιμήσεις του κόσμου.

Αυτές οι χώρες δεν έχουν κανένα οικονομικό πρόβλημα. Εκτός από την Γαλλία, η οποία ούτε η ίδια έχει καταλάβει τι έκανε λάθος στην πορεία και βρέθηκε ξαφνικά στο τιμόνι της ένας κοντός πλην τίμιος λαϊκιστής να το παίζει μπον βιβέρ και να αποτελειώνει ότι χτίστηκε τα 40 τελευταία χρόνια.

Ίσως να φταίει το ευρώ. Ίσως πάλι ο κόσμος να έχει βαρεθεί και να θέλει έναν πόλεμο για να ανάψουν λίγο τα αίματα. Ίσως, όμως, συμβαίνει αυτό που λένε μερικοί εδώ και χρόνια και πολλοί τους χλευάζουν. Ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον φασισμό. Είναι η δικλείδα ασφαλείας του και θα κάνει τα πάντα για να τον κρατά στον αφρό.

Αυτό που κανείς δεν πρέπει να ξεχνά είναι ότι οι μόνοι πραγματικά αλλεργικοί στις εκλογές είναι οι “αγορές”. Καμιά δεν θέλει να μπλέκει με τέτοια ζητήματα, όπως καμιά τους δεν θα παραδεχθεί ποτέ ότι αν ο φασισμός δεν ήταν το βασικότερο συστατικό κάθε κράτους, τότε οι άνθρωποί τους θα λέγονταν ακόμη "αργυραμοιβοί" και θα πουλούσαν πλάκες ασημιού σε πάγκους λαϊκής.

(Δεν ξέρω τι από όλα τελικά θεωρείται δημοκατικός φασισμός. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών; Το εκλογικό μπόνους; Τα Ζάππεια και οι ψεύτικες υποσχέσεις; Η Αμυγδαλέζα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών; Η διαπόμπεμψη οροθετικών; Η αδειοδότηση του Αρείου Πάγου σε μια οργάνωση που όλοι είχαν στοιχεία για τα εγκλήματά της; Ας μας απαντήσει σε αυτό ένας συνταγματολόγος ανάμεσα από όλους όσους κάνουν τηλεοπτικές και πολιτικές καριέρες τόσα χρόνια)