Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να είμαι χαρούμενος σήμερα, που είδα τους χρυσαυγίτες με χειροπέδες και τρελαμένα βλέμματα να περηφανεύονται για το κατόρθωμα τους. Όμως δεν είμαι.
Ίσως να φταίει ότι σκοτώθηκε ένας ακόμη άνθρωπος από τα χέρια των φονιάδων ετών 27. Γιατί τόσα χρόνια ζουν, δρουν και θρέφονται από το ίδιο σύστημα που σήμερα πανηγυρίζει.
Να με συγχωρέσει το σύστημα αλλά εγώ δεν θα πανηγυρίσω για το επίτευγμά του. Πόσο μάλλον να πω κι ευχαριστώ.
Έχουν περάσει περισσότερες από 12 ώρες συνεχούς τηλεοπτικού προγράμματος και κανείς από όσους γλύφανε τους φασίστες για να κάνουν νούμερα δεν είπε ένα συγγνώμη. Έστω κι ας είναι ψεύτικο. Για τα μάτια του κόσμου.
Μέχρι την περασμένη βδομάδα η χρυσή αυγή ήταν "ακτιβιστές" που το μονό κακό που έκαναν ήταν η "αντιποίηση αρχής". Η αριστερά γέμιζε τον κόσμο ψέμματα κι όλα πήγαιναν μια χαρά.
Τώρα είναι συμμορία και μαχαιροβγάλτες. Και ναζί. Και τους πιάσαμε. Και πρέπει να χαρούμε.
Όχι δεν θα χαρούμε. Γιατί σήμερα δεν νίκησε η "δημοκρατία". Γιατί αν νικούσε, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να χαρούμε. Γιατί δεν θα υπήρχαν μαχαιροβγάλτες. Ούτε νεκροί...
(Οι χρυσαυγίτες είναι επαγγελματίες χαφιέδες. Αν όχι όλοι, ο Μιχαλολιάκος σίγουρα. Και αποδεδειγμένα. Φτάνει να δούμε ποιον θα δώσει. ΑΝ στριμωχτεί. Που πολύ αμφιβάλλω)
(Αν ο φασισμός νικιόταν στα δικαστήρια, θα είχαμε ξεμπερδέψει μαζί του από το 1946)
0 comments:
Post a Comment