20 September 2012

Επικίνδυνα ισοδύναμα


Από το στόμα χιλιάδων ανθρώπων που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις και τις απεργίες κατά του μνημονίου από το 2010 μέχρι σήμερα, δύο λέξεις μόνο έβγαιναν με τον ίδιο παλμό και ομοψυχία από όλους. “Πολιτικοί κλέφτες”.

Συζητήσεις επί συζητήσεων μεταξύ βουλευτών και υπουργών σε τηλεοπτικά πάνελ και συνεντεύξεις φανέρωναν από την πιο αριστερή ως τη δεξιότερη πλευρά της βουλής, τον αποτροπιασμό των πολιτικών για αυτήν την “επικίνδυνη γενίκευση”, όπως την αποκαλούσαν, που ευθυνόταν για την αδυναμία τους να απολαύσουν ακόμη κι έναν απογευματινό καφέ στην εκλογική τους περιφέρεια.

Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλη η ανησυχία για τον κίνδυνο υπονόμευσης της ίδιας της δημοκρατίας και των θεσμών που απειλούσε ένα πανό της πλατείας Συντάγματος που έγραφε “κλέφτες”, που μετά την καταδίκη για τη “θανατηφόρα αυτή γενίκευση” σειρά πήραν τα ΜΑΤ και τα απορριμματοφόρα του δήμου Αθηναίων.

Η επικινδυνότητα της γενίκευσης του “κλέφτη βουλευτή” αναλύθηκε ενδόμυχα με δεκάδες άρθρα - “κραυγές αγωνίας” για το μέλλον του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα μπροστά στην απειλούμενη ιδιότητα του βουλευτή και την κατάρρευση του θεμελιώδους δημοκρατικού του αξιώματος.

Κάπως έτσι, λοιπόν, ο χαρακτηρισμός “κλέφτες βουλευτές” αποτυπώθηκε στη συνείδηση όλων των συμφεροντολογικά εμπλεκόμενων ως μια πράξη αποδοκιμασίας στην ίδια τη δημοκρατία και όχι στο συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο έκλεψε δημόσιο χρήμα και ποτέ του δεν λογοδότησε γι’ αυτό.

Η ίδια ακριβώς -επικίνδυνη για εκείνους- τότε γενίκευση, έρχεται τώρα από τα επίσημα χείλη των κυβερνώντων για την πηγή του απόλυτου κακού που λέγεται βία και φασισμός: Κάθε βία είναι το ίδιο και για την είσοδο του φασισμού στη βουλή ευθύνεται η αριστερά.

Πριν από μερικούς μήνες ήταν ανήκουστο για όλες τις πολιτικές παρατάξεις να ακούγονται γενικεύσεις όπως “κλέφτες και προδότες βουλευτές”. Σήμερα όμως δεν είναι καθόλου ανήκουστο να ακούγονται από εκείνους που έβγαιναν τότε από τα ρούχα τους, να εξισώνουν τη διαμαρτυρία με την τυφλή ναζιστική βία και τα τάγματα εφόδου.

Ήταν αδιανόητο, τότε, στους αναλυτές της επικαιρότητας να ακούν εν χορώ το Σύνταγμα να αποκαλεί τους πολιτικούς προδότες, αλλά εντελώς φυσιολογικό να υποστηρίζουν σήμερα ότι τέσσερις στους δέκα Έλληνες είναι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για την έξαρση της ρατσιστικής και της πολιτικής βίας στην Ελλάδα.

Το σύνθημα “κλέφτες πολιτικοί” βρίσκεται για μία ακόμη φορά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, μετά τις ανακοινώσεις για 32 βουλευτές και λοιπά πολιτικά πρόσωπα τα οποία βρίσκονται στο στόχαστρο του ΣΔΟΕ με την υποψία μαύρου πλουτισμού. Δεν αναφέρω τις πρόσφατες υποθέσεις συγγενικών βολεμάτων και λοιπόν ρουσφετολογικών προσλήψεων, καθώς τέτοια φαινόμενα θεωρούνται πλέον φυσιολογικά.

Παρόλα αυτά το “είναι όλοι τους κλέφτες” παραμένει μέγιστη απειλή για την ίδια τη δημοκρατία που όλοι αγαπάμε και θέλουμε να υπηρετούμε, ενώ το “κάθε βία είναι ίδια”, “μια πορεία για την υπεράσπιση ενός δάσους είναι ταυτόσημη με χρυσαυγίτικα τάγματα εφόδου” και “η αριστερά ευθύνεται για την άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα” δεν αποτελούν γενικεύσεις, αλλά “διαπιστώσεις”.

Μπορεί ποτέ της να μην καταφέρει η παρούσα, ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση και οι παρατρεχάμενοί της, να βρει εκείνα τα “ισοδύναμα μέτρα” που πάντα υπόσχεται αλλά ποτέ δεν εφαρμόζει στη διαπραγμάτευση με την τρόικα, αλλά έχει βρει με χαρακτηριστική ευκολία εκείνα τα “ισοδύναμα επιχειρήματα” που όταν στρέφονται εναντίον της αποτελούν γενικευμένη δημοκρατική απειλή, αλλά όταν προέρχονται από την ίδια, είναι υπηρεσία προς τη δημοκρατία.

Όπως, όμως, η γενίκευση “κλέφτες πολιτικοί” προκαλεί κυβερνητική οργή και κατασταλτικά αντίποινα έτσι και το “όποιος διαμαρτύρεται είναι φασίστας” φέρνει ακόμη μεγαλύτερη κοινωνική οργή. Και η πρόσφατη ιστορία έχει διδάξει ότι κανείς χειρισμός κυβερνητικών ισοδυνάμων δεν βγήκε στο τέλος σε καλό.
   

0 comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
UA-24464405-1