Ο ορισμός του μαλάκα

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η πιο διαδεδομένη λέξη του πλούσιου ελληνικού λεξιλογίου είναι ο μαλάκας. Παγκοσμίως γνωστή και πολλαπλών χρήσεων, ο μαλάκας εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς, ανάλογα με την περίσταση. Όπως ακριβώς κάνει και ο χειρότερος του είδους του, ο “επικίνδυνος μαλάκας”.

Η βεβαιότητα η οποία περιβάλλει την κοινή γνώμη για την πλήρη απομάκρυνση από κάθε είδους προεκλογική υπόσχεση έχει φέρει -μέσω πολλών από τους μέτρ του είδους του επικίνδυνου μαλάκα- στην εμπροσθοφυλακή της απόδοσης ευθυνών για την παρακμή που ακολουθεί, την αριστερά.

Οι αναλύσεις γύρω από τις αποκλειστικές ευθύνες της αριστεράς για την κατάρρευση των όποιων προεκλογικών υποσχέσεων, επτά σημείων, δεκαεπτά Ζαπείων και “απαγκιστρωτικής ευθύνης” μπροστά στα σημερινά δεδομένα της οσονούπω ολικής διάλυσης του “ελληνικού Ελντοράντο”, στρέφονται στο τελευταίο προπύργιο της ελληνικής ανευθυνότητας. Τα εξιλαστήρια θύματα.

Η δημόσια κατηγορία για την άνοδο του νεοναζισμού στην Ελλάδα και την φασιστικοποίηση της μέσης ελληνικής οικογένειας, τοποθετείται επί καθημερινής βάσης στο αριστερό κομμάτι της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Αποκλειστικά.

Έχω την εντύπωση και παίρνοντας ως παράδειγμα τα επίσημα αριστερά αντανακλαστικά σε άλλες αρκετά παρεμφερείς περιόδους κρίσεως, ότι τα πράγματα τους έχουν ήδη ξεφύγει.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αντιμετωπίσεις τον επικίνδυνα μαλάκα που σέρνει από πίσω του και προσηλυτίζει χιλιάδες ακόμη ανίδεους μαλάκες, από το να τον ξεμπροστιάσεις δημόσια για αυτό ακριβώς που είναι. Μαλάκας.

Μπροστά στο σκηνικό που έχει ήδη στηθεί, καμία αριστερίστικη ανάλυση, από αυτές που τόσο πολύ λάτρεψαν να αποθεώνουν οι δογματικοί του είδους, δεν μπορεί να συναγωνιστεί την προσημειωμένη κούρσα με τους ντοπαρισμένους από φανατισμό αντιπάλους. Το παιχνίδι θα χαθεί.

Πρέπει εδώ και τώρα κάποιος να βρει το θάρρος, να βρει τα αρχίδια στην τελική, να βγει και να πει ορθά κοφτά. Οι μαλακίες τελειώσαν. Αυτό το θανατηφόρο σκηνικό που πάει να στηθεί, σταματάει εδώ. Όχι με υπεκφυγές, ούτε με σοβαροφανείς ευγένειες. Αυτά για τον επικίνδυνο μαλάκα είναι ψωμοτύρι.

Αυτή είναι η ρόδος και το πήδημα της σύγχρονης αριστεράς, αν θέλει να επιβιώσει για λίγο ακόμη. Να πει τον μαλάκα με το όνομα του.

Αλλά όταν αφήνεις να εννοηθεί ότι συνομιλείς με την Ξενογιαννακοπούλου για ένταξη στις συνιστώσες σου, αποκλείεις τη βουλή εν είδει ΜΑΤατζή, κραδαίνεις με περηφάνια πρώτος στην σειρά τα πανό αστυνομικών στο πλάι χρυσαυγιτών, κατηγορείς τη CIA για τον προπαγανδισμό της ανθρωπότητας περί Σταλινικών εκκαθαρίσεων, δέχεσαι να στέκεται δίπλα σου η Σοφία Γιαννακά και εκατοντάδες ακόμη πρώην πασόκοι και θεωρείς το “Δεν κάνω διακοπές” επαναστατική κομμουνιστική διακήρυξη, τότε με τι μούτρα να πεις τον άλλο μαλάκα;