Ανατολικά της Εφραίμ

Ανατολικά της Εφραίμ, θεούσοι και θεούσες που τους πετσοκόβουν τη σύνταξη, τα επιδόματα, με τα παιδιά και τα εγγόνια τους άνεργα, απολυμένα και απλήρωτα, ξημεροβραδιάζονται έξω από δικαστικά μέγαρα και τα εφετεία για τα μάτια ενός υπόπτου εγκληματία.

Ανατολικά της Εφραίμ, υπηρέτες του τρίπτυχου πατρίς θρησκεία οικογένεια, μέσα κι έξω από τα υπουργικά συμβούλια κραυγάζουν περί απαλλαγής κάθε κατηγορίας, απειλώντας με κοινοβουλευτικά αντίποινα.

Ανατολικά της Εφραίμ, άνθρωποι που πιστεύουν στο Θεό της Χριστοπαναγίας σε κάθε πράσινο φανάρι που ο μπροστινός οδηγός ξέχασε να βάλει πρώτη, προσεύχονται στη Μεγαλόχαρη να σώσει την ψυχή του αθώου γέροντα της λιμουζίνας, των ταχύπλοων και των ιδιωτικών ελικοπτέρων και εύχονται να καούν στην κόλαση οι ψυχές των άπιστων συκοφαντών του.

Ανατολικά της Εφραίμ στημένοι δημοσιοκάφροι, καθοδηγούμενοι από ένα κράμα απειλής, διαστροφής και προσωπικών συμφερόντων, παριστάνουν τον Ρομπέν των ρασών, όχι μόνο μπροστά στις κάμερες, τα ραδιοφωνικά μικρόφωνα και τις σελίδες των εντύπων τους, αλλά και στους προσωπικούς λογαριασμούς των σόσιαλ μίντια, για μια υπόθεση που δεν έχει ακόμα τελεσιδικήσει.

Ανατολικά της Εφραίμ, οι πρώην πρωθυπουργοί, υπουργοί και βουλευτές που φωτογραφίζονταν παρέα με τον γέροντα στις εξωτικές παραλίες και τα μοναχικά κελιά του μοναστηριού, που υπέγραφαν, ενέκριναν, λάδωναν, ρουσφέτιαζαν για την πάρτυ του φερόμενου ρασοφόρου μεσάζοντα τους, απολαμβάνουν τους καρπούς της παραγραμμένης τους κομπίνας.

Ανατολικά της Εφραίμ, άνθρωποι που δηλώνουν οπαδοί του μοναχισμού, της απόσυρσης από τα εγκόσμια, της περισυλλογής και της αφιέρωσης τους, ψυχή και σώμα, στον Κύριο τους, φέρονται ως μεσίτες, επιχειρηματίες, μεγαλοκτήμονες και μάνατζερς εγχώριων και οφσόρ εταιριών.

Ανατολικά της Εφραίμ, διπλωματικά επεισόδια με το διεθνές πελατολόγιο ενός άγιου πανιού, δοκιμάζουν την τύχη μιας διεφθαρμένης ηγεσίας που πήγε να τα βάλει εκεί που Ρωμαίοι αυτοκράτορες, μεσαιωνικοί φεουδάρχες, βασιλιάδες, σουλτάνοι, πρωθυπουργοί και πρόεδροι γονάτισαν και προσκύνησαν με το καλό ή με το στανιό.

Ανατολικά της Εφραίμ, οι ίδιοι που δηλώνουν άνθρωποι του Θεού, αυτοί που ταξιδεύουν στα πέρατα της γης για να κηρύξουν το λόγο της σωτηρίας, ριμάζονται στο ξύλο με κέρινα δεμάτια, σκουπόξυλα και ρόπαλα κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, στον ιερότερο χώρο της πίστης που διατυμπανίζουν ότι εκπροσωπεύουν, για την πίστη που διατυμπανίζουν ότι εκπροσωπεύουν.

Ανατολικά της Εφραίμ, οι ίδιοι που ορκίζουν και ευλογούν δικτατορίες και χούντες, στημένες κυβερνήσεις τραπεζών και ορκισμένους καταστροφείς κρατών, ζητούν τώρα από αυτούς δικαιοσύνη, γιατί οι κομπίνες που κάνανε παρέα προστατεύουν μόνο τους πολιτικούς και όχι τους ρασοφόρους.

Ανατολικά της Εφραίμ, υπάρχουν ακόμη τέτοιοι άνθρωποι που επιλέγουν την ύστατη αυτή στιγμή να μας μαρτυρήσουν τόσο βροντερά ότι τούτη εδώ η εποχή δεν έχει τελικά ούτε ιερό, ούτε όσιο.

Υ.Γ. Δεν μ’ αρέσει το τσουβάλιασμα. Δεν γουστάρω όσους περιλαμβάνουν συλλήβδην τους κληρικούς σε όλο αυτό το παιχνίδι, ακόμη κι αν δεν τους πιστεύω όταν ακούω τα λόγια τους για θεανθρώπους και θαύματα. Πιστεύω όμως στον ίδιο τον άνθρωπο. Είτε φοράει ράσα είτε όχι. Τον άνθρωπο που με ένα παλιόρουχο πάνω του, αλωνίζει τη χώρα ολόκληρη, στέκοντας δίπλα σε όποιον πραγματικά τον έχει ανάγκη. Ας μας λείπουν επιτέλους οι κάλπικες προσευχές για τις ψυχές των φτωχών και των κατατρεγμένων κάτω από τα χρυσοκέντητα άμφια, πίσω από κλειδαμπαρωμένα πεντάστερα μοναστήρια. Έλεος πια, μπουχτίσαμε.