Νά τος, Νά τος ο πρωθυπουργός

Πόσοι ελπιδοφόροι βουλευτές και επιτυχημένοι υπουργοί, με έργο, απήχηση και αναγνώριση από τους συντοπίτες, συντρόφους και συναγωνιστές κατέληξαν σαπάκια πρωθυπουργοί; 

Καμένα χαρτιά που απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, η διεθνής αναγνώριση, οι επίτιμες πανεπιστημιακές έδρες, η θέση διαρκείας στα παγκόσμια θινκ τανκ και κοσμοπολίτικα γκαλά, κατέληξαν στην καλύτερη μια Δευτεριάτικη μεταμεσονύκτια παρουσία παρέα με τον Αλέξη, τον Γιάννη και την Έλλη;

Αν τους μαζέψεις όλους αυτούς και τους ρωτήσεις, ένα πράγμα θα σου πουν. Καταργήστε τη θέση του πρωθυπουργού. Μια χαρά τους αγαπούσαν όλους όσο κάποιος άλλος μαλάκας έμπαινε μπροστά κι έτρωγε όλο το σκατό.

Βλέπεις ο Έλληνας και τα ονόματα λατρεύει και την παράδοση δεν σπάει, αλλά είναι και ξεχασιάρης.

Τέρμα το πρωθυπουργιλίκι, θα σου ΄λεγαν όλοι. Έλα όμως που το “Νά τος, Να τος ο Καγκελάριος” είναι ξενέρωτο...