Πολυεθνικά χάλια

Σε όλους μας είναι γνωστές οι κλισέ τοπικιστικές εξυπνάδες, που μάθαμε να χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να περιγράψουμε μία «τριτοκοσμική» κατάσταση.

Δεν έχουμε συνηθίσει να λέμε «αυτό δεν γίνεται ούτε στη Μποτσουάνα», «τέτοια χάλια δεν έχει ούτε η Γουατεμάλα» και «στο τέλος θα καταλήξουμε σαν τα Σκόπια και τη Ρουμανία»; Ψέματα ήταν και πριν, ψέματα είναι και τώρα. Για όποιον έχει αντίρρηση επί τούτου, ας ανοίξει τη νέα παγκόσμια λίστα ανταγωνιστικότητας, να καμαρώσει την Ελλαδάρα μας.

Ενενηκοστοί στους 142, φτάσαμε. Ας γυρίσει να μας πει τώρα κάποιος, ότι γίναμε σαν την Αλβανία. Ψέμα ήταν πριν –σε μαύρα χάλια σε σχέση με μας, ήταν οι γείτονες τότε-, ψέμα είναι και τώρα –σε μαύρα χάλια είμαστε εμείς-. Να λοιπόν που και με τη βούλα γίναμε χειρότεροι από αυτό που κοροϊδεύαμε. Με τα μαύρα μας τα χάλια να έχουν γίνει, πια, πολυπολιτισμικά.

Κοιτώντας με μεγαλύτερη προσοχή θα βρει κανείς και άλλα λαμπρά παραδείγματα ανταγωνιστικής υπεροχής. Η Σρι Λάνκα, η Τυνησία και το Βιετνάμ, είναι και αυτοί από πάνω μας. Με δυο λόγια, η κατάντια μας, πολυεθνικοποιήθηκε.

Αν ρίξουμε μια ματιά στις βασικότερες κατηγορίες, θα καταλάβουμε πώς η καταστροφή που μας οδήγησαν, έγινε σαν την έθνικ κουζίνα του Χίλτον.

Στα μακροοικονομικά είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ότι από πάνω μας έχουμε μόλις 139 χώρες. Ναι, όσον αφορά την πιθανότητα να χρεoκοπήσουμε, πιάσαμε σκορ γκανιάν. Στην κατηγορία των χρηματαγορών, τα πράγματα είναι καλύτερα. Μόνο 110οι. Όποιος θέλει να ρίξει χρήμα εδώ, ας τα κάψει τα ρημάδια καλύτερα. Τουλάχιστον θα τον ζεστάνουν για λίγο. Στους δημόσιους θεσμούς, ότι αφορά δηλαδή κυβερνητική αποτελεσματικότητα, διαφθορά κλπ. τα πάμε καλύτερα. Μόλις 89οι. Να πιάσουμε και τις εργασιακές προοπτικές; 126οι και πάλι καλά.

Η πολυταξιδεμένη αυτή κατάντια, κάθε μέρα που περνά μας στέλνει ολοταχώς στα κλισέ που, με περισσή ευκολία, ξεστομίζαμε. Εργασιακές συνθήκες Σομαλίας, κοινωνική δικαιοσύνη Μπαγκλαντές, θεσμική διαφθορά Μεξικού και πάει λέγοντας.

Πείτε με υπερβολικό, πεσιμιστή ή όπως αλλιώς θέλετε. Σκεφτείτε όμως ότι πριν από μόλις είκοσι χρόνια, όλοι αυτοί μας κοίταγαν σαν τη γη της Επαγγελίας. Βρισκόμασταν πάνω από τις μισές και βάλε χώρες της Ευρώπης και πρώτοι στα Βαλκάνια. Οι κυρίαρχοι των μετρίων.

Και τώρα; Βολοδέρνουμε από κάτω τους, στα χαρτιά. Για την ώρα...