Αυτό είναι το λιγότερο

Έσπασα το αυτοκίνητο μου προχθές, σε μία από τις αμέτρητες καινούριες λακκούβες που ακόμα δεν πρόλαβα να μάθω να τις αποφεύγω με κλειστά τα μάτια. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Είναι μόλις μια βδομάδα που έβγαλα το πόδι από το γύψο, γιατί το τσάκισα πριν κάνα δίμηνο, σε ένα τρυπημένο πεζοδρόμιο του κέντρου...

Βρήκα και μία κλήση για παράνομη στάθμευση από τη δημοτική αστυνομία μερικές μέρες νωρίτερα, στο ίδιο ακριβώς σημείο που εδώ και δέκα χρόνια παρκάρω το αμαξάκι μου. Αλλά και αυτό είναι το λιγότερο. Πάει δεν πάει ένας μήνας που το πήρα από το συνεργείο, γιατί έκανα το λάθος ένα Σαββατόβραδο και το άφησα πίσω από το "μαγαζί" του Καμίνη. Λες και δεν ήξερα πού συχνάζουν τα καλύτερα κουμάσια της πρωτεύουσας...

Πάει κάπου ένας χρόνος, που πλήρωσα τη ριμάδα την περαίωση, μήπως και βρουν κανένα ορθογραφικό λάθος στα βιβλία και μου πάρουν και τα σώβρακα γιατί έμπλεξα τα οι με τα ει. Ούτε και αυτό είναι το λιγότερο.  Είναι δεν είναι δυο μήνες που έσκασα το χιλιαρικάκι μου στον κύριο έφορο- διευθυντά, γιατί βρήκε λέει ένα τιμολόγιο που το ξέχασα στο πλυντήριο σε μια κωλότσεπη και έγινε εμπριμέ. Πάλι καλά που το ‘πλυνα με τα χρωματιστά, γιατί αν έμπαινε στη χλωρίνη, κλάφτα Χαράλαμπε...

Πλήρωσα και το Δεκέμβρη που μας πέρασε, τον ετήσιο ΦΠΑ για το εμπόρευμα του μαγαζιού. 23% φυσικά. Και ας είχα πουλήσει τα πιο πολλά με 21%. Αμ δε! Και αυτό το λιγότερο είναι. Γιατί πούλησα ακόμη περισσότερα με 19%...

Για όλα αυτά και για πολλά πολλά ακόμα, είπα δεν πάει άλλο. 

Έτσι βγήκα στους δρόμους να πω τον πόνο μου. Ναι, καλά κατάλαβατε. Ούτε και δαύτο είναι το λιγότερο. Χωρίς να κάνω τίποτα, "ρούφηξα" κάνα τριχίλιαρο χημικά, μου σπάσανε την καινούρια μου τη φωτογραφική στο κεφάλι, έσπασε και το κεφάλι, πάει και το καλό μου το πόδι για κάνα μήνα πάλι στο γύψο και για ορντέβρ, πέρασα και τρία βραδάκια  στη ΓΑΔΑ, γιατί είμαι ψηλό και μελαψό αγόρι...