Ο ραγιάς που κρύβω μέσα μου

Πάνε δεν πάνε τρία χρόνια που έκαναν δειλά-δειλά την εμφάνιση στην τηλεοπτική μας ζωή τα πρώτα τουρκικά σήριαλ. Στήθηκαν λοιπόν γιαγιάδες και παππούδες, αργόσχολοι και νοικοκυρές, μπροστά στα χαζοκούτια, να πάρουν μία «τζούρα εξ ανατολάς». Τα Κισμέτ, οι Χίλιες και μια νύκτες, η Εζέλ και τα άλλα παιδιά, άρχισαν να αυγατίζουν. Αλλά μαζί τους άρχισαν να «σκάνε μύτη» και άλλα περίεργα πράγματα…

Η Σεχραζάτ να κλαίει τη μοίρα της στο κατάστρωμα του γιοτ, με τον Ονούκ να κατεβάζει τα 25άρια ουίσκι σαν κεφτεδάκια και Τούρκοι επενδυτές να εμφανίζονται ως υποψήφιοι αγοραστές ελληνικών νησιών.

Ο Αχμέτ να κυνηγά τη Σεχραζάτ που κλαίει τη μοίρα της στο γιοτ και δημοσίευμα του ΦΕΚ περί υποχρεωτικής διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά γυμνάσια να βλέπει το φως της δημοσιότητας.

Να κυκλοφορει ακόμα και εβδομαδιαίο περιοδικό που προσφέρει CD με μαθήματα τουρκικών!

Ζητώ από έναν καλό φίλο που γνωρίζει τη γλώσσα και παρακολουθεί τα Μέσα Ενημέρωσης, να μου μεταφέρει την άποψη των γειτόνων μας για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα.

«Δεν μπορείτε να πληρώσετε ούτε τον μπακλαβά σας» γράφει η εφημερίδα «Ραντικάλ». « Η Ελλάδα που χρωστά χρήματα και στα πουλιά που πετάνε, δεν μπόρεσε να πληρώσει τα χρήματα του μπακλαβά που έχει φάει». Πρόκειται για χρέη χιλιάδων ευρώ των Ελλήνων επενδυτών τουρκικής αλυσίδας ζαχαροπλαστείων.

Η Μιλιέτ από την άλλη το πάει παραπέρα: «Oι Έλληνες κάνουν αγορές με γραμμάτια και βερεσέ από την τουρκική αγορά» ενώ ο πρόεδρος της κεντρικής αγοράς της Αδριανούπολης δηλωνει στη Χουριέτ: «οι Έλληνες είναι έντιμοι. Τους πουλάμε προϊόντα με βερεσέ.»!

Και ρωτώ τον καημένο το φίλο μου, που τον παίδευα και εγώ δεν ξέρω πόση ώρα: Έχουν δει το φως της δημοσιότητας τέτοια επικριτικά σχόλια από τους γείτονες μας, μένοντας φυσικά αναπάντητα και εμείς έχουμε πρεμούρα να βρούμε τον επενδυτή να του πασάρουμε δυό-τρία νησάκια για να «πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις»;

Τι να σου πω ρε Πολύφημε, μου απαντα...

Δεν προλαβαίνω να ηρεμήσω ο μονόφθαλμος και πριν από τρείς μέρες διαβάζω σε δημοσίευμα έγκυρης ιστοσελίδας αμυντικών θεμάτων, δηλώσεις ανώτατου Έλληνα αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού:

«[…για την παραχώρηση νησιωτικών εκτάσεων ειδικά στο Αιγαίο, όλα περνούν από το Επιτελείο (ΓΕΝ). Και δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε ένας Έλληνας αξιωματικός του Ναυτικού που να εγκρίνει σήμερα ή στο μέλλον πώληση ελληνικού νησιού σε Τούρκο.]»

Εδώ είμαστε λοιπόν…

Τα τουρκικά σήριαλ να κατακλύζουν την τηλεόραση μας, η τουρκική να έπρεπε ήδη να διδάσκεται στα σχολεία, ο «Τηλεθεατής» να δίνει CD «μάθε να τα λες με τη Σεχραζάτ» -λες και αν της φωνάζεις στα τούρκικα μπροστά στην οθόνη θα σε ακούσει καλύτερα- και Τούρκοι επενδυτές να ονειρεύονται βραχονησίδες γεμάτες ξενοδοχεία και καζίνο.

Και φυσικά από την άλλη τα δικά μας «ξεφτέρια» να είναι στην κοσμάρα τους, καταπίνοντας τη μία προσβολή μετά την άλλη. Μόνη τους έγνοια, πώς να παρακάμψουμε το κτηματολόγιο να πουλήσουμε κάνα «φιλέτο» τώρα που γυρίζει. Και να έχεις και στρατιωτικούς να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους μπροστά στις ορέξεις των «οχτρών», αλλά από την άλλη να λένε πως «(παρόλα αυτά )δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει και Έλληνας πολιτικός που θα μπορούσε να προβεί σε μια τέτοια κίνηση».

Κοινώς, μαγκιά κλανιά και ο κώλος φινιστρίνι.

Τελικά θα μου πει και μένα κανείς τι γίνεται εδώ πέρα; Ξύπνησε ο ραγιάς μέσα μας και δεν το έχω πάρει χαμπάρι ή μου φαίνεται;