Ο μπάτσος που κρύβεις μέσα σου

Σε κάθε κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της, υπάρχουν τριών ειδών μπάτσοι: οι ορίτζιναλ, αυτοί με τη στολή, το σήμα και το όπλο· οι αυτόκλητοι, αυτοί που νομίζουν ότι είναι μπάτσοι γιατί κάποιος τους έδωσε την εξουσία να ελέγχουν συνανθρώπους τους· και οι λεγόμενοι “μπάτσοι του μυαλού”, αυτοί που αποστολή τους είναι να αφορίζουν οποιαδήποτε ενοχλητική σκέψη.

Η δράση των τριών είναι αλληλένδετη. Οι ορίτζιναλ μπάτσοι αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας. Είναι εκεί για να εκτελούν εντολές, είναι χαμηλού έως ανύπαρκτου μορφωτικού και πνευματικού επιπέδου και αρέσκονται στο να τα βάζουν μόνο με όποιον φαίνεται -και είναι- πολύ πιο αδύναμος από εκείνους.

Δεν τους διακατέχουν ηθικά όρια, ούτε λογαριάζουν αν έχουν να κάνουν με άνδρα, γυναίκα παιδί ή ηλικιωμένο. Αν η εντολή τους είναι να βαρέσουν στο ψαχνό, αυτοί θα το τραβάνε και βίντεο για να το δείξουν μετά στους συναδέλφους τους.

Οι αυτόκλητοι μπάτσοι είναι η πιο περίεργη φάρα. Ανήκουν στο ίδιο πνευματικό επίπεδο με τους “κανονικούς” μπάτσους, πολλοί από αυτούς έχουν και μια στολή ή κάποιο άλλο διακριτικό που τους ξεχωρίζει από τους κοινούς θνητούς και κουβαλούν το κόμπλεξ αυτού που δεν κατάφερε να γίνει στη ζωή του ούτε κανονικός μπάτσος.

Αυτούς τους συναντάς σε διάφορα μέρη. Από τους δρόμους της πόλης και τις δημόσιες υπηρεσίες ως τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Εκείνοι δεν ανήκουν στην ομάδα της παντελούς έλλειψης ηθικού φραγμού, για το λόγο ότι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να βρεθούν ακάλυπτοι σε περίπτωση που στραβώσει κάτι στην πορεία.

Δεν έχουν την ασυλία των ορίτζιναλ μπάτσων, όμως αυτό δεν τους εμποδίζει ούτε να εκτελέσουν έναν επί τόπου -όπως έγινε στην περίπτωση του Τρέιβον Μάρτιν στις ΗΠΑ- αλλά ούτε και να πετάξουν έναν μετανάστη στις ράγες του τρένου στο Θησείο, ή να ωθήσουν με τις πράξεις τους έναν 19χρονο έξω από την πόρτα ενός λεωφορείου.

Έχουν απόλυτη εξάρτηση από το εισπρακτικό σύστημα και μάλιστα αμείβονται καλύτερα όταν επιβάλλουν την “ημι-μπατσοσύνη” τους στους συμπολίτες τους. Είναι ένα από τα βασικά όργανα είσπραξης χρημάτων του κράτους και δεν έχουν καμία ενόχληση όταν απειλούν σαν μαφιόζοι με τηλέφωνα, μέιλ και γράμματα ανθρώπους που δεν έχουν να πληρώσουν τη δόση του σπιτιού τους ή τον λογαριασμό της ΔΕΗ.

Η τρίτη κατηγορία είναι η πιο χρήσιμη και -ίσως- η πιο επικίνδυνη. Οι “μπάτσοι του μυαλού” επιβάλλεται να είναι -σχετικά έως πολύ- έξυπνοι, αν κι αυτό δεν αποτελεί απαραίτητο στοιχείο ένταξης στην ομάδα. Δουλειά τους είναι να ενοχοποιήσουν κάθε “αιρετική” σκέψη ή πράξη και να σβήσουν μονομιάς από όσες περισσότερες συνειδήσεις μπορούν το γεγονός ότι τα αφεντικά τους είναι αυτά που πραγματικά εγκληματούν κάθε δευτερόλεπτο της μέρας που περνά, γι΄αυτό και η ύπαρξη τόσων πολλών ειδών μπάτσων, τούς είναι πέρα από απαραίτητη.

Προέρχονται από πολλές κυψέλες, αν και το μυαλό των περισσότερων πάει μονάχα στους δημοσιογράφους. Φυσικά και οι δημοσιογράφοι αποτελούν την αιχμή του δόρατος των “μπάτσων του μυαλού”, όμως υπάρχουν πολλές ύπουλες κατηγορίες στο πλάι τους που αναλαμβάνουν ένα τεράστιο κομμάτι της βρώμικης δουλειάς. Συγγραφείς, ηθοποιοί, άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων ή, όπως θα έλεγε κάποιος με δύο μόνο λέξεις, “πνευματικοί άνθρωποι”.

Εμφανίζονται ξαφνικά· προσκολλημένοι παραδοσιακά στο άρμα του ΠΑΣΟΚ και, προσφάτως, στην φιλόξενη φωλίτσα της ΔΗΜΑΡ. Δεν εκφράζουν -συνήθως- ανοιχτά τη δική τους πολιτική άποψη, αλλά χαριεντίζονται με κάθε πολιτικό κατακάθι που περνά από την αυλή τους.

Αποστολή τους είναι να ισοπεδώσουν κάθε τι που βγάζει αδικία και παρανομία εις βάρος του απλού πολίτη, με σκοπό την αναγνωρισιμότητα και την αύξηση της κυκλοφορίας των εντύπων ή των σάιτ στα οποία γράφουν. Σάιτ και έντυπα που είναι πολύ συγκεκριμένα και που βιτρίνα τους είναι ο “ελεύθερος τρόπος σκέψης”.

Είναι ικανοί για όλα. Να σπιλώσουν την μνήμη ενός νεκρού 16χρονου από τις σφαίρες ενός ορίτζιναλ μπάτσου, να ασελγήσουν πάνω στα ζωντανά πτώματα οροθετικών γυναικών, να βιάσουν τις ψυχές μεταναστών και να παίξουν τους αυτόκλητους υπερασπιστές ενός ελεγκτή λεωφορείου που οδήγησε στο θάνατο ένα 19χρονο παιδί.

Όλα τα μέσα βρίσκονται στα χέρια τους και ποτέ δεν τους έλειψε η προβολή. Έχουν τους λιγότερους ηθικούς φραγμούς από όλες τις υπόλοιπες ομάδες μπάτσων κι αυτό δεν χωρά καμία αμφιβολία. Είναι ικανοί να ξεπουλήσουν κάθε τι αγαπημένο τους, ή μάλλον υποτιθέμενα αγαπημένο τους, με σκοπό να αναρριχηθούν κρεμασμένοι από τα αρχίδια του συστήματος όσο ψηλότερα μπορούν. Πατούν επί πτωμάτων και οι δικές τους πράξεις αφήνουν πίσω τους πολλά περισσότερα πτώματα απ’ ότι ένα περίστροφο ενός ορίτζιναλ μπάτσου.

Το σύστημα έχει ανάγκη και τις τρεις αυτές κατηγορίες μπάτσων για να επιβιώσει. Βασίζεται πάνω στο διχασμό των πολλών, που οι “μπάτσοι του μυαλού” φυτεύουν στους εγκεφάλους των εν δυνάμει αυτόκλητων -και μη- μπάτσων της υπόλοιπης κοινωνίας. Γιατί είναι πολλοί αυτοί που είναι πρόθυμοι να μετατραπούν σε έναν ακόμη μπάτσο, για να ζήσουν την ψευδαίσθηση ότι είναι ανέγγιχτοι.