Πες μου ένα ψέμα. Για πάντα Radiobubble

Σε λίγες μέρες τελειώνει η καμπάνια χρηματοδότησης του Radiobubble. Πολλοί από αυτούς που διαβάζετε το κείμενο έχει δει ή ακούσει κάτι γι' αυτήν. Όσοι δεν έχετε δει ούτε έχετε ακούσει τίποτα, κάντε λίγο υπομονή και διαβάστε τις παρακάτω σκέψεις.

Η εβδομάδα που μας πέρασε ξεκίνησε με ένα μαύρο στις οθόνες μας. Και δεν ήταν μόνο το μαύρο της ΕΡΤ. Ήταν το μαύρο μιας ανύπαρκτης ενημέρωσης που κατάφερε επιτέλους να οπτικοποιηθεί. Να βγει στις οθόνες μας με όλο της το μεγαλείο.

Το σοκ ήταν μεγάλο. Πολλοί ήταν αυτοί που κατάλαβαν τι αναμασούσαν τόσα χρόνια. Εκείνα τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που θα έβαζαν μυαλό στους πολλούς μετά το στραπάτσο τριών χρόνων, αλλά τελικά δεν άγγιξαν κανέναν. Απλά τον κοίμησαν.

Το μαύρο στην ενημέρωση έχει πέσει από παλιά. Πολλά χρόνια πίσω. Τόσα, που μπορεί και κανείς να μην βρει τελικά από πού ξεκίνησε όλο αυτό. Η πραγματική δυσκολία, όμως, δεν είναι να ανακαλύψεις πώς ήρθε, αλλά να κάνεις κάτι για να φύγει.

Η δημοσιογραφία των πολιτών αποτελεί ανέκδοτο στα χείλη των περισσότερων από αυτούς που ακόμη και οι πολλοί θεωρούν “ανεξάρτητους” ενημερωτές τους.

Όχι, δεν τη συμπαθεί μεγάλο μέρος από το επαγγελματικό δημοσιογραφικό συνάφι.

Όχι δεν γουστάρει που υπάρχει.

“Εσύ θα αλλάξεις ρε τον κόσμο;” σου λένε.

Αυτό ήταν πάντα το πραγματικό μαύρο της ενημέρωσης. Ένα κενό που για χρόνια άφησαν στην άκρη οι εξαρτήσεις και ο φόβος. 

Όσοι δεν είχαν πάρει το μάθημά τους για το τι εστί “επαγγελματική ενημέρωση” το πήραν τώρα. Τόσο καθυστερημένα, αλλά και τόσο απότομα. Η μαύρη ενημέρωση είναι εκεί έξω κάθε μέρα. Σε όλες τις συχνότητες, όλα τα μέσα, κάθε πένα και στόμα.
 
Το Radiobubble είναι εδώ για έξι χρόνια. Η ανοιχτή του κοινότητα υποδέχεται όποιον εκείνος το θελήσει. Χωρίς προϋποθέσεις ή αστερίσκους, αλλά με αγάπη για αυτό που κάνει, όσο ασήμαντο κι αν του φαίνεται.

Έτσι υποδέχτηκε κι εμένα. Ένα βράδυ, στο μπαρ της Ιπποκράτους. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αλλά γνωστός με όλους.

Αυτό ήταν.

Τα εμπόδια πολλά και τα προσωπικά ζόρια όλων ακόμη περισσότερα. Χαρές, λύπες, χαμόγελα, γκρίνια, όλα υπάρχουν. Είμαστε άνθρωποι και όχι άβαταρς, όσο κι αν ο μονόφθαλμος που βλέπουν στο μπλογκ και το τουίτερ είναι συνέχεια γελαστός.

"Δημοσιογραφία των πολιτών" με μια χούφτα ανθρώπους· που ότι κάνουν το κάνουν από την αγάπη τους για να βγάλουν έστω κι έναν έξω από αυτό το στροβίλισμα παραπληροφόρησης και ψεμάτων. 

Ακόμη κι ένας είναι αρκετός. Πόσοι μάλλον οι πολλοί. Πόσο μάλλον όλοι.
 
Κάποια ψηφιακά μέσα πραγματικής ενημέρωσης πασχίζουν κάθε μέρα να δείξουν ότι το μαύρο δεν είναι το χρώμα που μας πάει. Πουθενά. Χωρίς κανένα αστερίσκο, καμιά υποχώρηση.

Ένα από αυτά είναι το Radiobubble.

Ραδιόφωνο, μουσική, ενημέρωση, εννιάγλωσσο διεθνές τμήμα ειδήσεων και ρεπορτάζ που τροφοδοτεί κάθε ξένο μέσο, απευθείας καλύψεις γεγονότων με τη συμβολή ολόκληρης της διαδικτυακής κοινότητας, γνώμες και σχόλια, πόρτες ανοιχτές για όλους όσους αγαπούν την ανταλλαγή απόψεων, ντοκιμαντέρ, περισσότερη μουσική.

Και πολλά πολλά ακόμη.

Το Radiobubble θα συνεχίσει να είναι εδώ. Με τις έρευνες του, τις εκπομπές του, τις συνεντεύξεις του, τα αφιερώματα του.

Για όσο χρειαστεί. Όπου χρειαστεί. Όσο το θέλει η ίδια η κοινότητα. 

Όσο για σένα που με ρωτάς αν θα αλλάξω τον κόσμο σου απαντώ: Ναι ρε θα τον αλλάξω. Γιατί όσο υπάρχεις εσύ θα πρέπει να έχεις εμένα απέναντι σου.