Υψηλή πολιτική ανάλυση

Τέσσερις όμορφες μέρες συμπληρώθηκαν μέχρι να αποφασίσει ο Φώτης Κουβέλης ότι δεν είναι πλέον ένας υπεύθυνος αριστερός, αλλά ένας ανεύθυνος συμφεροντολόγος που ξεκολλάει το ένα μετά το άλλο τα παράσημα του “βρώμικου ’89”.

Δεν συνηθίζω να κάνω υποθετικές πολιτικές αναλύσεις του ποδιού, τουλάχιστον όχι σε αυτό το μπλογκ. Από κοντά λέγονται όλα πιο εύκολα, όμως κάποιες φορές πρέπει να τα γράφεις για να μένουν.

Έχουμε και λέμε. Ο Σαμαράς θέλει να φύγει. Η ιστορία της ΕΡΤ είναι απλά η αφορμή. Πήγε να την κάνει και μάλιστα με τρόπο που μόνο αυτός έχει μάθει. Το χάος και την ψευτομαγκιά.

Δεν του βγήκε η μπούρδα του success story, δεν κατάφερε να πείσει κανέναν παρά μόνο τα λυκόρνια που τώρα μάς διαφημίζουν απ’ τα κανάλια τους ότι μάζεψαν τις μουσαντένιες μπουλντόζες από το γιαπί της Ολυμπίας οδού και τις πήγανε στην Αλβανία.

Τα νούμερα δείχνουν πως ότι επιβλήθηκε τον τελευταίο χρόνο πρέπει να έρθει μαζεμένο σε αυτό το καλοκαίρι. Ιούνης του ’12 και Ιούνης του ’13 είναι η μέρα με τη νύχτα. Ή μάλλον η βαθιά νύχτα με το μαύρο σκοτάδι πίσσα.

Πριν το τρίτο του ραντεβού με Κουβέλη - Βενιζέλο, ο Σαμαράς έφυγε για συνάντηση - εξπρές με την Μέρκελ. Εκτός προγράμματος και λογικής, αν σκεφτεί κανείς ότι το ίδιο απόγευμα υποτίθεται ότι οι τρεις συγκυβερνήτες θα έλυναν τις λεπτομέρειες της συμφωνίας για την ΕΡΤ.

Κάτι σαν να λέμε Κάννες και Παπανδρέου, αλλά με λιγότερο δράμα. Άλλωστε ο ένας συμμαθητής βγήκε και ανακοίνωσε δημοψήφισμα χωρίς να ξέρει τι να ρωτήσει, ενώ ο άλλος απλά επέλεξε να τα βροντήξει σε ζωντανή μετάδοση κάτω απ’ το φουστάνι του Κεδίκογλου.

Ο Σαμαράς δεν γουστάρει άλλο. Δεν του βγαίνει και θα κάνει τη μία μαλακία μετά την άλλη για να δείξει και στο τελευταίο ζώο πως τα νεοδημοκρατικά τζάκια ξερνάνε στους διαδρόμους της Συγγρού με τα φασισταριά που έχει μαζί του από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης.

Στα σκούρα ο Αντώνης έβαλε μπροστά τον Βενιζέλο. Όπως έκανε και ο Παπανδρέου. Όπως έκανε και ο Παπαδήμος με την ευχέρεια ενός φυτεμένου άσχετου, με καμία πολιτική καριέρα ούτε άγχος να επανεκλεγεί. Τρεις συμπτώσεις που δεν είναι καθόλου τυχαίες.

Κάθε φορά που το πολιτικό σύστημα πάει στα βράχια, όλοι γυρίζουν για βοήθεια στον Βενιζέλο. Όχι μόνο τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά κι από την εποχή που το νέο σύνταγμα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών έφερε την υπογραφή του.

Είναι προφανές ότι ο Βενιζέλος είναι ο μόνος και ο τελευταίος ικανός να προστατέψει το ενιαίο κόμμα της ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και το πολιτικό σύστημα που εκπροσωπούν.

Λένε ότι ο Κουβέλης έγινε ξαφνικά ανεύθυνος κι ότι ο Σαμαράς κατάφερε μέσα από όλο αυτό να βγει κερδισμένος. Γιατί, τάχα μου, έφερε πίσω κάποιους ανεξάρτητους βουλευτές σαν τον Λοβέρδο, που μόλις αντιλήφθηκαν ότι θα ακολουθήσουν τη μοίρα του Ραγκούση και της Δαμαντοπούλου, έπαθαν τριπλό εγκεφαλικό.

Καμία ενίσχυση δεν πέτυχε ο Σαμαράς. Ο άνθρωπος δεν θέλει να κυβερνά άλλο. Δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση όλο αυτό. Ούτε ο προηγούμενος πρωθυπουργός της ΝΔ ήθελε να κυβερνήσει. Τι Καραμανλής τι Σαμαράς, η ιστορία ξανακάνει τον ίδιο κύκλο.

Όταν ο Κωστάκης αποφάσισε να τα βροντήξει κέρδισε τις δεύτερες εκλογές και ρήμαξε το σύμπαν. Τότε βέβαια δεν υπήρχε μνημόνιο, ούτε κρίση στην Ελλάδα και το πότε θα στήνονταν οι κάλπες το καθόριζαν ο ΔΟΛ και το Μέγκα. Τώρα τις ορίζει μόνη της η Μέρκελ.

Μόλις έπεσε το σήμα πως ο Αντώνης είναι έτοιμος να ακολουθήσει τη μοίρα του συμμαθητή του και του προκατόχου του και μέχρι να αποφασιστεί ότι η νέα κυβέρνηση του με τον Βενιζέλο έχει τη δυνατότητα να ζήσει και την επόμενη μέρα, ήταν σαν να είχαμε νέες εκλογές. 

Αν δεν πιστεύετε εμένα, δείτε στο βίνεο τη φάτσα του Πρετεντέρη μέχρι να βγει για να βάλει τα πράγματα στη θέση του ο Βαγγέλης. Ούτε υποψήφιος βουλευτής την ώρα των εκλογικών αποτελεσμάτων δεν έκανε έτσι. Κι ας επιμένουν κάποια στο παραμύθιασμα για το μύθο της ψήφου. Άλλωστε, αν οι εκλογές είχαν νόημα θα τις είχαν καταργήσει.

Το ζήτημα σε όλη αυτήν την ιστορία είναι όταν ο Σαμαράς ξανα-αποφασίσει να την κάνει. Πότε θα είναι, ποιος θα την πληρώσει πάλι σαν την ΕΡΤ και, φυσικά, πόσο θα κοστίσει όλο αυτό στα μπάνια του Έλληνα. Γιατί το ελληνικό καλοκαιρινό μπάνιο είναι ιερό πράγμα και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να του σταθεί εμπόδιο.