Καναλοδημοκρατία

Ακαριαία ήταν η αντίδραση των ευρωπαϊκών οργάνων μετα την ανακοίνωση για το κλείσιμο της ΕΡΤ και όλων των υπηρεσιών που προσφέρει στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Ευρωπαϊκοί φορείς, το ίδιο το ευρωκοινοβούλιο και οι πρόεδροι με τους βουλευτές των ευρωπαϊκών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του Λαϊκού κόμματος που ανήκει η Νέα Δημοκρατία και δημοσιογραφικές οργανώσεις, με πρώτη την EBU, προχώρησαν σε ανακοινώσεις, ψηφίσματα και πράξεις συμπαράστασης στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.

Ξένα κανάλια και μπλογκς αναμεταδίδουν το πειρατικό πρόγραμμα της ΕΡΤ και εκφράζουν στα ελληνικά δεκάδες μηνύματα συμπαράστασης, αλλάζοντας ακόμη και τα λογότυπα τους σε ένδειξη αλληλεγγύης.

Πρωτοφανείς κινήσεις, που στο επίκεντρο τους είχαν την ίδια τη δημοκρατία.

Κάτι δεν πάει καλά σε αυτή τη χώρα. Δεν είναι καμιά φοβερή είδηση για όλους εμάς εδώ, ήταν όμως για τους "έξω".

Παρά το γεγονός ότι τρία χρόνια τώρα τα διεθνή δίκτυα προβάλλουν εικόνες διαδηλώσεων, συγκρούσεων, εξαθλίωσης και εξάπλωσης του φασισμού.

Ακόμη κι αν ατελείωτα κείμενα και ρεπορτάζ και συνεντεύξεις δημοσιεύονται καθημερινά για την ανεξέλεγκτη αστυνομική βία, τη φίμωση, τον ανερχόμενο ναζισμό.

Κάτι δεν πάει καλά.

Μέχρι τώρα, καμία δεν ήταν η αντίδραση των ευρωπαϊκών θεσμών και αξιωματούχων των χωρών της ΕΕ μπροστά σε αυτό το χάλι.

Όλοι τους αναγνώριζαν τα μέτρα επιβολής των κυβερνήσεων ως πράξεις ανάγκης για να συμμαζευτούν τα δημοσιονομικά της χώρας με βάση τις επιταγές των ίδιων θεσμών που σήμερα ζητούν από τον Αντώνη Σαμαρά να σταματήσει να είναι τόσο αντιδημοκράτης.

Κακά τα ψέματα. Δεν υπήρχε άνθρωπος ανάμεσα σε όλους αυτούς που να μην έλεγε ότι η Ελλάδα είναι ένα ζωντανό πειραματόζωο. Το έλεγαν και το καμάρωναν και κανείς δεν έκανε κάτι για αυτό.

Κοιτούσαν όλοι την πείνα, την ανεργία και το φασισμό σαν να είναι φυσικό φαινόμενο όπως αυτοί οι ανεμοστρόβιλοι που χτυπούν τους δύστυχους αμερικανούς ή οι μουσώνες που πνίγουν την ανατολική Ασία.

Το πρόβλημα κορυφώθηκε με το μαύρο της ΕΡΤ και τη σιγή των ραδιοφώνων της. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί κλήθηκαν να πάρουν θέση. Κι αυτοί με τη σειρά τους ζήτησαν από τον Σαμαρά να λογοδοτήσει.

Είναι η πρώτη φορά που μέλη της κυβέρνησης κρύβονται χωρίς να αντιδράσουν σε όλα όσα λέγονται και γράφονται. Ο Σαμαράς έβγαλε για μία ακόμη φορά μπροστά τον Στουρνάρα να απολογηθεί στην αντιπολίτευση τραυλίζοντας από το τρακ της αμηχανίας για κάτι που δεν έχει ιδέα πώς να το χειριστεί.

Μόνο οι Γεωργιάδης και Ντινόπουλος βγήκαν για να εκπροσωπήσουν τον νεοδημοκρατικό φασισμό, ως γνήσια δείγματά του, κάνοντας μια τρύπα στο νερό.

Κι όλα αυτά μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Όπως έχω ξαναπεί, το ζήτημα δεν είναι η ΕΡΤ. Το ζήτημα είναι ο φασισμός. Οπως στην Ταξίμ και ολόκληρη την Τουρκία ο ξεσηκωμός ξεπήδησε από μια ασήμαντη αφορμή, έτσι και τώρα μία ακόμη -όχι και τόσο ασήμαντη- έφερε το αποτέλεσμα που όλοι βλέπουμε.

Η τηλεόραση ήταν αυτή που έστρωσε το δρόμο στο φασισμό τους. Η τηλεόραση είναι αυτή που μπορεί να δώσει το έναυσμα για να παρθεί πίσω. Είτε μας αρέσει είτε όχι.

Εμένα με χαλάει αυτή η σύγχρονη καναλοδημοκρατία. Όμως ήταν ως τώρα η μόνη που έφερε πλάι - πλάι τόσο άσχετες μεταξύ τους, ιδεολογικά και πολιτικά, ομάδες.

Κι αυτό λέει πολλά.