Πολιτικός πολιτισμός

Μου 'χει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι από το 2010 και την καταστροφή της χώρας μέχρι σήμερα, δεν έχει πέσει ούτε μια φορά στη βουλή ξύλο. Ούτε ένα μπινελίκι της προκοπής. Μόνο ελάχιστοι τσαμπουκάδες, κάποιες μισογύνικες κουτοπονηριές, τα αρχίδια του Μεϊμαράκη και πολλές παραφουσκωμένες παραπολιτικές δημοσιογραφικές πληροφορίες. Τίποτε άλλο.

Το ίδιο συμβαίνει και στα τηλεοπτικά πάνελ αλλά και στις ανακοινώσεις των κομμάτων. Πολύ πιο εύκολα ένα κόμμα ή ένας βουλευτής λέει τον άλλον τρομοκράτη, χουντικό, ναζί, δολοφόνο, παρά μαλάκα.

Καμία λογική δεν υπάρχει σε αυτό.

Πολλοί είναι οι βουλευτές που παραπονιούνται ότι η εικόνα της βουλής είναι απαράδεκτη. Ειδικά οι παλαιότεροι.

Για να το λένε αυτό, σημαίνει ότι συγκρίνουν τη σημερινή βουλή με άλλες. Συγκρίνουν δηλαδή αυτήν την εποχή, των δύο εκατομμυρίων ανέργων και του 30% του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας, με τις προηγούμενες.

Αν αυτό δεν λέγεται μαλακία, τότε δεν ξέρω τι άλλο μπορούμε να αποκαλέσουμε έτσι.

Βουλευτές, υπουργοί και δημοσιογράφοι προσπαθούν να διατηρήσουν στα πάνελ και τα έδρανα έναν πολιτικό πολιτισμό. Να μην ξεφύγουν από τα όρια για να μην καταλήξουν σαν άλλες χώρες που κάθε δυο βδομάδες ο ένας βουλευτής σαπίζει στο ξύλο τον άλλο.

Δε λέω ότι δεν φωνάζουν. Μια χαρά ουρλιάζουν. Και στα έδρανα και -κυρίως- στα πάνελ. Όχι όμως για να τσακωθούν, αλλά για να τους δουν οι ψηφοφόροι τους και να νομίζουν ότι παλεύουν για τα δικαιωματά τους.

Δυστυχώς, σε μια χώρα που σταμάτησε -εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων- να παράγει πολιτισμό εδώ και σαράντα χρόνια, υπάρχουν ακόμη πολλοί που πιστεύουν ότι μοναδική μας προτεραιότητα είναι να διατηρήσουμε το πολιτικό μας σύστημα "πολιτισμένο".

Οι περισσότεροι ξεχνούν ότι η βουλή έχει πραγματικούς ναζί, γιους και θυγατέρες εμπόρων ναρκωτικών, οικονομικούς εγκληματίες και καταπατητές του ίδιου του Συντάγματος. Αυτό όμως είναι πολύ βολικό για όλους.

Το μέγεθος του πολιτικού “δηθενισμού” αναδεικνύεται από το γεγονός ότι ο μόνος πολιτικός των τελευταίων τριών χρόνων που πραγματικά τα πήρε κι άρχισε να χτυπιέται ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος, όταν σε τηλεοπτική εκπομπή ένας πολίτης είπε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι γεμάτο κλέφτες.

Αν αυτό δεν είναι κατάντια, τότε ποιο είναι;

Γι’ αυτό λοιπόν, είναι εντελώς μάταιο να πασχίζουμε για την προστασία του πολιτισμού ενός πολιτικού συστήματος σε μια χώρα που αν περάσει από πάνω της τσουνάμι δεν θα βρει κανέναν “πολιτισμό” για να καταστρέψει.

(Το περιστατικό Κασιδιάρη-Κανέλη δεν περιλαμβάνεται στην κατηγορία "πολιτικής αντιπαράθεσης". Πρώτον γιατί οι ναζί δεν είναι πολιτικοί, και δεύτερον γιατί οι ναζί είναι δολοφόνοι)

(Κι όπως έγραψα και στο twitter και το μεταφέρω κι εδώ: ζω για την ημέρα που η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ανακοίνωση του Κεδίκογλου θα είναι “αντεγαμησουρεμαλακα”. Μια λέξη.)