Καμμένα μπάχαλα

Πανικός επικρατεί στις τάξεις των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Κόσμος βγαίνει από το κόμμα του Καμμένου με την ίδια ευκολία που πριν από μερικούς μήνες έβρισκε το φως αναμμένο για να μπει. Χωρίς κανείς να έχει καταλάβει ποια φιλελεύθερη μύγα τους τσίμπησε.

Βουλευτές του κόμματος δώσανε την εξήγηση τους μπροστά στις κάμερες. Διαφήμισαν την πατριοφροσύνη τους, εκδήλωσαν την αγάπη τους για όλους εμάς τους Έλληνες αλλά κυρίως μας καθησύχασαν· η Ελλάδα είναι το μόνο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους πρωί και βράδυ.

Μίλησαν για δολάρια και για τον Τσίπρα. Μίλησαν για ναπολεόντια σύνδρομα και αρχηγικούς αυταρχισμούς. Μίλησαν γενικά και αόριστα. Και μείναν τυπικά εντός της παράταξης, ώσπου να φύγουν για να αφήσουν όλους με μια μεγάλη απορία. Τι διάολο συνέβη και τα σπάσανε με το λαϊκό πατριωτικό κίνημα του δικαστή Ντρεντ της ελληνικής πολιτικής σκηνής;

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι σιχάθηκαν τα νταραβέρια του Καμμένου με τους αριστερούς· ή πως δεν αντέχουν τα ουρλιαχτά του στη βουλή. Ίσως να το κάνανε γιατί τους έλειψε η Ανατροπή του Γιάννη Πρετεντέρη. Την εκπομπή που είχε απαγορεύσει οποιαδήποτε παρουσία στους βουλευτές του ο αρχηγός των ΑΝ.ΕΛ., ώσπου έφτασε η ώρα για το μεγάλο come back -συμπτωματικά- μια βδομάδα πριν γίνει το κόμμα του μπάχαλο.

Βαριά κι ασήκωτη, γαρ, η πολύμηνη αποχή από τις Μεγάλες οθόνες της έγχρωμης ενημέρωσης για όλους τους πρώην νεοδημοκράτες τηλε-εραστές της λαϊκής δεξιάς. Σημαντική η έλλειψη και σοβαρές οι παρενέργειες που όλοι τώρα βιώνουν.

Μπορεί, πάλι, να βρίσκονται άλλοι, πιο περίεργοι λόγοι πίσω από την δεξιά ανταρσία των καμμενοβουλευτών. Ίσως να μην είναι και τόσο βολική ετούτη η συντεταγκένη πορεία απώλειας της 40χρονης εξουσίας από τα δύο πρώην μεγάλα και νυν νεκροζώντανα κόμματα. Η τυχαία συγκυριακή επιλογή της απλής αναλογικής δεν αρκεί.

Πολύ αψήφιστα αντιμετωπίζουν αρκετοί το επερχόμενο μονοψήφιο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ και το μετά βίας διψήφιο της Νέας Δημοκρατίας του ενός Ζαππείου μετά το άλλο, αλλά κανείς δεν έχει μιλήσει ακόμη σοβαρά για το οριστικό διαζύγιο της σχέσης και των δύο με τον πραγματικό παράγοντα που κυβερνά τη χώρα· τη διαπλοκή.

Ίσως πάλι να έχω εισέλθει στις ράγες μιας ακόμη συνωμοσιολογικής θεωρίας της δικής τους εναλλακτικής πραγματικότητας, που οι ευφυέστατοι πολιτικοί εγκέφαλοι αντιλαμβάνονται εντελώς διαφορετικά από τον κοινό θνητό.

Οι κομματικές μεταγραφές της δεξιάς πολυκατοικίας θα δείξουν...