Περισσεύουμε

Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για τα σχέδια που ετοιμάζονται να εφαρμοστούν μετά την ανακοίνωση του συνόλου των φορολογικών μέτρων που προορίζονται για το υπόλοιπο της εν κρίση ζωής μας. Οι περισσότεροι από εμάς περισσεύουμε.

Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, στην Ελλάδα περισσεύουν γύρω στα έξι εκατομμύρια. Μπορεί και εφτά.

Τα παιδιά περισσεύουν. Και για τα παγωμένα σχολεία χωρίς πετρέλαιο και για εκείνους που τα θεωρούν τεκμήριο διαβίωσης και για τις φορολογικές μεταρρυθμίσεις που τα μετατρέπουν σε λογιστικά υπόλοιπα που τρέφονται μονάχα από τον αέρα.

Οι μικροϊδιοκτήτες περισσεύουν. Είτε αγοράσανε κάποιο σπίτι, είτε νοικιάζουν ένα ακίνητο, είτε -πολύ σύντομα- κληρονομήσουν κάποιο χωράφι στο χωριό, είναι περιττοί.

Οι μαγαζάτορες περισσεύουν. Δεν υπάρχει πια ανάγκη να δουλεύουν την επιχείρηση τους, ούτε για να θρέφουν τους ίδιους τους τους εαυτούς. Έτσι κι αλλιώς αδυνατούν πλήρως να ταΐσουν ένα μαύρο λογιστικό υπόλοιπο που τους αντιμετωπίζει σαν θαυματοποιούς του χρήματος.

Οι εργαζόμενοι περισσεύουν. Όσο λιγότερα τα χρήματα που τους πληρώνουν, τόσο περισσότερα αυτά που χρωστούν για να συνεχίσουν να έχουν το δικαίωμα μιας κακοπληρωμένης εργασίας.

Οι άνεργοι περισσεύουν. Πάντα περίσσευαν, αλλά τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή της άνεργης καριέρας τους. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν, τόσο ευκολότερα θα αποδεχτούν την ενοχική τους συμβολή.

Οι μετανάστες περισσεύουν. Αυτοί κι αν έχουν καταλάβει πόσο περιττούς τους θεωρεί το σύστημα.

Όσοι φεύγουν απ’ τη χώρα περισσεύουν. Αυτοί τουλάχιστον κατάλαβαν γρηγορότερα τη θέση τους κι εύχονται να μην τους θεωρεί η νέα τους πατρίδα όσο μεγάλο βάρος τους νόμιζε η χώρα που γεννήθηκαν.

Οι συνταξιούχοι περισσεύουν. Αυτοί κι αν είναι οι πλέον πολυέξοδοι παράγοντες της ανατροπής της οικονομικής σταθερότητας.

Κι όσοι επένδυσαν τα χρήματα τους στη χώρα, περισσεύουν. Είτε με το ζόρι, είτε κατ’ επιλογή, τα διέθεσαν προς μια πατριωτική ταμειακή ενίσχυση και τελικά βρέθηκαν να πετάνε αυγά στην αφίσα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Τέλος, δεν θα μπορούσαν να μην περισσεύουν οι άρρωστοι. Καρκινοπαθείς, άτομα με αναπηρίες, νεφροπαθείς, φορείς του AIDS, όλοι τέλος πάντων από αυτούς περισσεύουν.

Αυτοί κι άλλοι τόσοι δεν βρίσκονται μέσα στα λογιστικά μυαλά εκείνων που προσπαθούν να μας σώσουν για μία ακόμη βδομάδα. Μέχρι την επόμενη και τη μεθεπόμενη και πάει λέγοντας.

Μέχρι τη στιγμή που όλοι όσοι περισσεύουν καταλάβουν ότι παραείναι πολλοί για να συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται ως λογιστικά υπόλοιπα παρακαλώντας να επιβιώσουν από τα περισσεύματα.