Η ώρα του θερισμού

Με το κυβερνητικό πρόγραμμα να υπόσχεται έναν αιματηρό Σεπτέμβρη για όλους όσους διαμόρφωσαν τη βάση του εκλογικού αποτελέσματος, τα καθημερινά, πλέον, βίαια περιστατικά με οργανωμένες και συστηματικές επιθέσεις προοιωνίζουν καταστάσεις εφιαλτικές.

Τα κομματικά σόου στην πλάτη του δεκαπεντάχρονου κοριτσιού που έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης στην Πάρο και οι Ξένιοι Δίες που άνοιξαν ξανά τον κύκλο της βίαιης αντεκδίκησης σε όλη την Ελλάδα, μετατρέπουν τα μισοάδεια αστικά κέντρα σε κυριολεκτικές "ορολογιακές βόμβες".

Ένας όρος που τόσο πρόθυμα χρησιμοποίησαν τα μέσα για να περιγράψουν της ανεξέλεγκτες καταστάσεις που εδώ και χρόνια έχουν νομιμοποιηθεί στην Αθήνα και μερικές ακόμη πόλεις-περάσματα για την υπόλοιπη Ευρώπη, με μια επιτεδευμένη ανέχεια από αστυνομία και πολιτεία.

Ποιος θυμάται άραγε τις φωτογραφίες των αλλοδαπών να κραδαίνουν τα σημαιάκια του πράσινου ήλιου στην ομιλία του Βαγγέλη Βενιζέλου στο Σύνταγμα των περασμένο Μάη; Φαντάζομαι κανείς δεν έψαξε το τσούρμο με το πλατύ χαμόγελο που πόζαρε μπροστά στο φακό της κάμερας αν είχε τότε πάνω του ταξιδιωτικά έγγραφα.

Όπως και κανείς δεν έχει λογοδοτήσει ακόμη για τα συνεχιζόμενα κρούσματα βίας με επιθέσεις και από τις δύο πλευρές, υπό την προστασία και την πολιτική καπήλευση μιας κοινοβουλευτικής ανέχειας που θεσμοθέτησαν 400.000 ψηφοφόροι, για να επικαλείται ακόμη και νομοθετήματα του Λυκούργου.

Ο Σεπτέμβρης απέχει μόλις δύο εβδομάδες. Οι ευρωπαϊκές ζημώσεις και η εγχώρια διαμόρφωση ενός κλίματος αυτομαστιγώματος με μια υποβόσκουσα καταληκτική ρητορική που παραπέμπει στην προετοιμασία για το χείριστο των προοπτικών της χώρας και του λαού της, αναβάλλονται από αυτά τα βίαια -αλλά όχι ακόμη πλήρως εκτεταμένα- ξεσπάσματα.

Η απειλή των δραματικών περικοπών που θα κλείσει τον κύκλο μιας χαμένης σειράς γενεών και ο φόβος της βίας -κρατικής, κομματικής, "νεο-γκανκστερικής"- θα φέρει ένα ξέσπασμα δραματικό.

Κανείς δεν μπορούσε να περιμένει μετά από τρία σχεδόν χρόνια ασύδωτης καταστρατήγησης της -όποιας- δημοκρατίας, κάτι διαφορετικό από αυτή τη θύελλα που με θαυμαστή μεθοδολογία έσπειραν. Η ώρα του θερισμού μόλις έφτασε.