02 July 2012

Πολυθρόνα για έναν

Μια από τις αγαπημένες μου σκηνές στα “Φιλαράκια” -ναι μην κάνετε έτσι τα μούτρα σας, σχεδόν όλοι έχετε φάει μεσημεριανά σαββατοκύριακα χαζεύοντας τηλεόραση όσο κουλτουριάρηδες και να ‘στε” είναι η περίοδος που οι συγκάτοικοι Τζόι και Τσάντλερ αγόρασαν δύο καταπληκτικές πολυθρόνες και τις αγάπησαν τόσο πολύ, που σηκώνονταν μόνο για κατούρημα. Έτσι ακριβώς όπως κυβερνά τη χώρα το δίδυμο Σαμαρά - Στουρνάρα.
Καρφωμένοι στην πολυθρόνα της Κηφισιάς, οι δύο ισχυροί άνδρες της χώρας συντάσσουν τα ραβασάκια που μεταφέρουν αγγελιοφόροι της κυβέρνησης όπως ο Κάρολος Παπούλιας ή ο Δημήτρης Αβραμόπουλος στους Ευρωπαίους ηγέτες και τους τροϊκανούς υπαλλήλους.
Ξεφεύγει μάλιστα από τα όρια της λογικής η εμμονή του Αντώνη Σαμαρά να μην επιλέξει κάποιον αντιπρόεδρο ο οποίος θα αποτελεί έστω και προσωρινά τον συνδετικό κρίκο Κηφισιάς - Πραγματικότητας. Φαίνεται πως ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας φοβάται να σηκωθεί από την αγαπημένη του δερμάτινη καρέκλα, όπως ακριβώς το δίδυμο από τα Φιλαράκια, μήπως και βρεθεί κανένας περαστικός και κατσικωθεί πριν προλάβει να φτάσει στον κήπο.
Στημένες κάμερες και δημοσιογράφοι που ξεροσταλιάζουν έξω από το σπίτι της οικογένειας Σαμαρά, θυμίζουν την μετεγχειρητική περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου και το στολισμό της νυφούλας Ελένης Μενεγάκη πριν νυμφευτεί τον εκλεκτό της καρδιάς της Γιάννη Λάτσιο.
Ναι. Οι μόνοι όροι για να περιγράψεις τα κωμικοτραγικά στασίδια απέναντι από την λευκή πόρτα του Αντώνη Σαμαρά και τον Στουρνάρα να ψάχνει να βρει πού είναι το πόμολο της εξώπορτας, είναι η ψευτομπαρόκ γλοιώδης λαϊφσταϊλιά και τα χαζοαμερικάνικα σήριαλ με τα ψεύτικα γελάκια και τις μποτοξιασμένες γκομενίτσες.
Κι όμως, η πολυθρόνες με τα μίνι ψυγεία για τις μπύρες και το απαλό μασάζ που ξεκουράζει από το πιάσιμο της σαπισμένης σιέστας δεν ήταν αρκετά για τα δύο Φιλαράκια, μιας και κάποιος έπρεπε να κάνει τον κόπο να σηκωθεί να φτιάξει ένα πιάτο φαΐ. Αλλά λύση βρέθηκε και για αυτό: Να παραγγείλουν πίτσες στους απέναντι. 
Και σε έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη Αντωνάκη μου οι απέναντι, που και τις πίτσες θα σου φέρουν και τα σκουπίδια θα σου πετάξουν και τις μπύρες θα σου αγοράσουν από το περίπτερο. Μόλις όμως το μάτι σου γιάνει και πας να σηκωθείς πάλι στα πόδια σου μπας και ξεκινήσεις από τα βασικά, σε βλέπω να καλοκοιτάς γρήγορα γρήγορα την πολυθρόνα που τόσο συναισθηματικά συνδέθηκες από τις πρώτες ώρες της μονόφθαλμης θητείας σου. 
Γιατί Αντωνάκη μου, αυτοί που σου φέρναν όλον αυτόν τον καιρό τις πίτσες και τις μπύρες, είχανε και τα κλειδιά του σπιτιού σου. Και δεν νομίζω να στα δώσουν πίσω και τόσο εύκολα...   

0 comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
UA-24464405-1