Άει σιχτίρ

Τα λόγια αυτά γράφονται με πολλά νεύρα για αυτό και δεν ζητώ συγγνώμη από κανένα. Το πρωί της 3ης Φεβρουαρίου ομάδα χάκερ χτύπησε τη σελίδα του υπουργείου δικαιοσύνης.

Την είδηση ακολούθησαν ψευδείς ή και αληθείς -συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου- αναφορές όσον αφορά το “δράστη” της επίθεσης, αλλά και του μηνύματος που τη συνόδευε.

Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι την ώρα που γράφω το κείμενο αυτό, έχει ακολουθήσει μια εμετική παρωδία της ελληνικής μας πραγματικότητας.

Το αιώνιο αυτοκαταστροφικό, μετεμφυλιακό σύνδρομο του Έλληνα που με τόση μαλακισμένη επιτυχία εξασκεί τα τελευταία 70 χρόνια. Το πόσο φασίστας μπορεί να είναι ένας Anonymous, ή ένας της ελληνικής σκηνής χάκερ, ή ένας σπυριάρης 16χρονος που τραβάει μαλακία στο youporn και κατεβάζει τη σελίδα του υπουργείου παιδείας βάζοντας στη θέση της τη "Χιονάτη και τους Επτά Βαρβάτοι".

Η αλήθεια είναι μία: Το χρώμα που έχει βαρέσει η μαλακία σε τούτο εδώ τον τόπο είναι μια ελαφρά απόχρωση της κόκκινης γραμμής του Λουκά Παπαδήμου. 

Έρχονται στιγμές σαν κι αυτήν εδώ που πραγματικά λέω μέσα μου, καλά σας κάνει ρε βλαμμένα ο Πάγκαλος κι ο Βενιζέλος και ο κάθε Γιωργάκης Παπανδρέου. Καλά σας κάνει ρε ελεεινά σφουγγαρομαλακιστήρια, που ψάχνετε να βρείτε πόσο φασίστας είναι αυτός που λέει όχι σε έναν αλλοδαπό που πάει να του καθαρίσει το παμπρίζ στο φανάρι.

Όπως οικειοποιήθηκαν ιδεολογικά, αθώοι άνθρωποι που πέσαν νεκροί είτε από κάποιον Τούρκο κομάντο στα Ίμια είτε από κάποιον αληταρά μπάτσο στα Εξάρχεια, έτσι οικειοποιούνται τα πάντα. 

Το μόνο που μένει προς ευρεία κατανάλωση και σε υπερβολική αφθονία, είναι η απύθμενη μαλακία που χαρακτηρίζει την απίστευτη σκοροφαγωτική ράτσα, περισσότερο γνωστή και ως Έλληνας...

(Αει σιχτίρ πάω να πιω κάτι μπας και έρθω στα ίσια μου)