Σημείο δίχως επιστροφή

Σημείο δίχως επιστροφή ονομάζεται στην τεχνική γλώσσα των πιλότων και των αεροναυπηγών το σημείο εκείνο που το αεροσκάφος έχει σπαταλήσει τόσα καύσιμα, που είναι πλέον αδύνατο να επιστρέψει.

Δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση, κανενός είδους θαύματος, ούτε ένα ακόμη τελευταίο κόλπο που να μπορέσει να αποτρέψει το μοιραίο. Οποιαδήποτε απόπειρα να αλλάξει η πορεία και να γυρίσεις πίσω, θα είναι καταστροφική.

Κυρίες και κύριοι, το σημείο δίχως επιστροφή το περάσαμε. Με κάθε επισημότητα. Το περάσαμε πριν από δύο χρόνια, όταν η πορεία προς αυτό, είχε διανύσει κιόλας τα μισά.

Μια πορεία που ξεκίνησε θριαμβευτικά πριν από τέσσερις δεκαετίες. Με τον κόσμο στους δρόμους. Ελεύθερο. Ανεξάρτητο. Κυρίαρχο του εαυτού του. Με μια ελπίδα που έφτανε να φωτίσει τη γη ολόκληρη.

Ήταν Μάιος του 2010, όταν η τελευταία σταγόνα καυσίμου που αν δεν τη χαραμίζαμε ίσως και να είχαμε σήμερα προλάβει να βρούμε το δρόμο μας, χάθηκε.

Από εκείνη τη στιγμή, μέχρι την ώρα που ο επίτροπος Παπαδήμος και η τρόικα εσωτερικού καταστρατηγούν -σε ανοικτή γραμμή με την τρόικα του εξωτερικού- κάθε σπιθαμή κεκτημένου, τα κόλπα για να τραβήξουν κι άλλο την τρελή αυτή πορεία, δοκιμάζουν τα όρια της λογικής. 

Το σκάφος κινείται με αέρα κοπανιστό. Κάθε ίχνος καυσίμου έχει προ πολλού εξαντληθεί και οι μέθοδοι που επιβάλλονται για να μην παρεκκλίνει χιλιοστό από το δρόμο του, ξεπερνούν τη φαντασία.

Το άδειο ντεπόζιτο πρέπει να αντέξει με κάθε τρόπο. Με ΚΑΘΕ τρόπο. Με οτιδήποτε μπορεί να κατεβάσει ο ανθρώπινος νους. Ακόμη κι αν χρειαστεί να μας στήσουν μια σειρά μπροστά του και ν’ αρχίσουμε να το κατουράμε. Πού ξέρεις, σου λένε, μπορεί και με το κάτουρο να πάρει μπρος.

Οι λύσεις να γλιτώσεις από τη συντριβή είναι λίγες. Ελάχιστες. Μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις ότι εκείνοι είναι η μοναδική σου ελπίδα. Δεν μπορεί, αυτοί κάτι παραπάνω θα ξέρουν, λες εδώ και τόσα χρόνια. Τώρα πια το συνήθισες, φαίνεται, και ότι και να σου κάνουν δεν σε πολυνοιάζει. 

Μπορείς να ανοίξεις την πόρτα και να σαλτάρεις. Δεκτό, αλλά να ξέρεις ότι εκεί ψηλά που έχεις φτάσει, θα πέφτεις για τόση ώρα που στην πορεία είναι σίγουρο ότι θα το μετανιώσεις.

Υπάρχει όμως και μια ακόμη πρόταση. Μπορείς να πάρεις το τιμόνι. Να ψάξεις να βρεις ένα ξέφωτο. Μια βουνοπλαγία, ένα γαμημένο λιβάδι τέλος πάντων. Να το προσγειώσεις κάπου το ρημάδι κι ας χάσεις στην προσγείωση και τα δυο σου τα φτερά. Αν όλα πάνε στραβά, θα ξέρεις τουλάχιστον ότι προσπάθησες ρε πούστη μου. Το πάλεψες. 

Αν δεν σ΄αρέσει ούτε αυτό, τότε κάτσε και κατούρα. Μην ξεχάσεις να τους παρακαλέσεις όμως για κάνα ποτήρι νερό. Είναι κρίμα πριν πέσεις και τσακιστείς, να γκαγκανιάσεις.