9 Χρόνια Μετά

Χρειάστηκε να περάσουν 9 σχεδόν χρόνια, μερικά φανταστικά όπλα μαζικής καταστροφής και μία διακήρηξη κατά του "άξονα του κακού".

Έπρεπε να πεθάνουν πάνω από 100.000 άμαχοι, περισσότεροι από 10.000 ντόπιοι αστυνομικοί και στρατιώτες και 150 δημοσιογράφοι. Δόθηκε η εντολή να μεταφερθούν 39.000 άνδρες και γυναίκες εισβολείς εκ των οποίων περισσότεροι από 4.500 δεν γύρισαν ποτέ πίσω. Μα και από αυτούς που γύρισαν, τουλάχιστον το 30% αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ακόμη ψυχολογικά προβλήματα. 

Ξοδεύτηκαν περί τα 1 τρισεκατομμύρια δολάρια και αυτά χωρίς να μπορεί να υπολογίσει κανείς τις ισοπεδωμένες πόλεις, τις διαλυμένες εγκαταστάσεις. 9 χρόνια μετά και με 20 ακόμη νεκρούς το ίδιο μεσημέρι, η αστερόεσσα υπεστάλει για τελευταία φορά στην ιστορική χώρα που λέγεται Ιράκ. Μια χώρα ενός νεκρού πρώην δικτάτορα και ενός μεγάλου μύθου: Τα όπλα μαζικής καταστροφής.

Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ανακοίνωσε την αποχώρηση των συμμαχικών στρατευμάτων του Ιράκ, με τη φράση "δεν φεύγουμε σαν νικητές". Κανένας Δυτικός δεν θα βρίσκεται στη χώρα μέχρι το τέλος του χρόνου. Κανένας Δυτικός στρατιώτης, φυσικά...