Κι αν σου κάτσει…

Έρχεται μία μέρα που όλα, έτσι όπως πάνε τόσα χρόνια, θα τελειώσουν. Τα πάντα θα σου πάνε ανάποδα, όλα θα σε γκαντεμιάσουν, οι πρώην φίλοι σου θα σε πετούν σε μια γωνιά για να σε αρχίσουν στις γρήγορες και στο τέλος θα πάρεις πόδι κι απ’ το ευρώ. Και τότε θα αναρωτιέσαι τι να κάνεις.

Αλλά γιατί να αναρωτιέσαι; Αφού τα ξέρεις ήδη. Στα 'χουνε πει όλοι τόσες φορές. Μιας και σε πετάξανε από το ευρώ, φράγκο δεν θα έχεις στην τράπεζα. Ό,τι κι αν είχες εκεί μέσα θα στο πάρουν. Όχι γιατί εσύ θα φταις που βρέθηκε η χώρα εκτός Φρανκφούρτης. Θα στο πάρουν γιατί δεν θα γουστάρουν τη φάτσα σου, ρε αδερφέ, έτσι όπως θα ‘χει γίνει απ’ την πείνα.

Μόλις σου πάρουν τα λεφτά, θα σου κόψουνε και το μισθό. Εσύ ναι μεν θα ξέρεις ότι έχεις γυρίσει στον οβολό, τη μνα, ή όπου στο διάβολο θα έχεις γυρίσει, αλλά λεφτά δεν θα ξαναματαδείς. Και φυσικά εσύ θα 'σαι η αιτία που ούτε τα καινούρια νομίσματα δε θ' αντικρίσεις. Έτσι, για να μάθεις από δω και μπρος να το παίζεις νταής όπως το καλοκαίρι του ’11 που τους έλεγες όλους λαμόγια, προδότες και ρουφιάνους και σημάδευες τις κάμερες τους με τα λέιζερ των Πακιστανών.

Με το που χάσεις καταθέσεις και μισθούς, θα χάσεις και το σπίτι σου. Όχι μόνο εσύ που οι δόσεις θα τρέχουν, αλλά κι εσύ που το κληρονόμησες από τη μακαρίτισσα τη μανούλα σου. Γι' αυτόν με τις δόσεις, δεν χρειάζεται και καμία παραπάνω ξήγα. Όσο για ‘κείνον που δίχως κανένα δάνειο θα βρεθεί στο δρόμο, όπως θα έλεγαν κι εκείνοι που τον προειδοποιούσαν, "η έξωση του δεν θα είναι τίποτε περισσότερο, παρά μόνο κοινωνική δικαιοσύνη".

Πάει λοιπόν το σπίτι. Πάνε οι καταθέσεις. Πάει κι ο μισθός. Τότε θα έρθει η ώρα να πεινάσεις. Το στάρι θέλει ευρώ. Το γελάδι κι αυτό ευρώ. Έχεις δει εσύ ποτέ φέτα να πήζει, αλεύρι να φουσκώνει, ψαράκι φρέσκο να σπαρταράει και μπαμπάκι να ανθίζει εκτός ευρώ; Χαρτιά θα τρως, κι εφημερίδες. Στα γράφανε τόσο καιρό όλοι αυτοί που τα ‘ξεραν καλύτερα από σένα, αλλά εσύ στην κοσμάρα σου. Φάτα τώρα, και πρόσεχε γιατί το εφημεριδόχαρτο μαυρίζει τα ακροδάχτυλα.

Και να 'τανε μόνον αυτά χωρίς το ευρώ… 

Ελπίζω να είχες φάει πολλά ψάρια στη ζωή σου όταν ήσουνα μικρό παιδάκι και σε κυνήγαγε η μανούλα σου με την τσιπούρα στο πιάτο. Αλλιώς, με τόσο σκοτάδι που θα σε βρει, κλάφτα. Στις λάμπες της Αττικής Οδού και στις δημόσιες τουαλέτες θα τρέχεις για λίγο φως τα βράδια. Και αυτές, ίσα που θα φεγγίζουν με τόσο σύρμα που θα τις έχουν τυλιγμένες για να μην τις αγκαλιάζει για να ζεσταθεί το κάθε άστεγο στραβάδι. Που όταν του το φώναζαν ότι εκτός ευρώ δεν θα ξαναδεί άσπρη μέρα, εκείνος άφηνε το φως του μπάνιου αναμμένο.

Άκου τα λοιπόν εσύ που νομίζεις ότι το ευρώ το έχουμε μόνο για να ξεπληρώνουμε τα δανεικά, χωρίς να τους κουράζουμε στο μέτρημα και στις συναλλαγματικές μετατροπές. Κάτσε και μάθε τώρα, που θαρρούσες ότι το ευρώ είναι καλό μόνο για να πηγαίνεις για ψώνια στο Νιου Γιορκ και για να παραγγέλνεις από το ιντερνέτ φτηνά λαπτοπ και κινητά. Με 70 σεντς δολαρίου το ευρώ, θα πεις, κορόιδο ήσουν να μην τα ‘παιρνες;

Εσύ μια χαρά τα ‘παιρνες όλα, αλλά αυτούς τους σοφούς που σου φωνάζουν, ακόμη να τους ακούσεις. Θα ΠΤΩ-ΧΕ-ΥΣΟΥ-ΜΕ σου λένε, κι εσύ χολοσκάς γιατί δε σου βγαίνει η πρώτη δόση της ΔΕΗ. Ρε πλήρωσε τα τώρα που είσαι στο ευρώ. Το ‘πανε οι σοφοί. Αλλιώς, σε βλέπω  να κοιμάσαι σε χαρτόκουτα, με βραστά κωλόχαρτα για πρωινό, και με πολλές- πολλές δραχμές για να περνάς την ώρα σου πετώντας τες στην τρύπα του βαρελιού, όπως εκείνοι οι ωραίοι τύποι του Τζακ Ντάνιελς…