Προσπαθεί σου λέει κάποιος, να διορθώσει ένα λάθος με ένα ακόμη μεγαλύτερο λάθος. Μεγάλη έμπνευση. Πολλά κιλά πείρας χρειάζονται να το σκεφτεί κανείς...
Δημόσιοι υπάλληλοι με τις παλιές ποινές μισθών τους, να έχουν μετατραπεί σε επιδόματα- κίνητρα, με συλλογικές συμβάσεις παρτάκηδων, που όποιος από τους μεγαλοπατέρες έχει περισσότερα ράμματα για τη γούνα του βουλευτού, κάνει και τα καλύτερα κουμάντα για το σινάφι του. Με μισθούς χιλίων ευρώ, που από τα εξτρά για να ξυπνά νωρίς να πάει στο γραφείο ο αχαΐρευτος, όταν και όποτε πάει, μέχρι και παραπάνω φράγκα για να ζεστάνει τη μηχανή του αυτοκινήτου του, φτάνουν το διχίλιαρο.
Εκατομμύρια ευρώ πεταμένα, με αποτέλεσμα και ο υπάλληλος να την κάνει ταράτσα με τόσα που μαζεύει κάθε μήνα και ο πολιτικός να σου λέει έτσι και αλλιώς ότι παραπάνω παίρνει ο κερατάς Πάσχα, Χριστούγεννα, αργίες, θα τα παίρνει με βάση τα χίλια και όχι τα δυο χιλιάρικα και βάλε, που καθαρίζει.
Έχεις και απ΄την άλλη τις συντεχνίες, τις κλειστές και απρόσιτες συντεχνίες, που για 40 φεύγα χρόνια τις κρατάς κλειδωμένες, σα να ήταν 16χρόνη αφράτη κοπελούδα, που δεν θες να στη μαγαρίσει ο πρώτος αλητάμπουρας. Αφήνεις να περνούν δεξιά και αριστερά οι πανάκριβες άδειες τους, τους βάζεις να δηλώνουν ότι τις πληρώσανε τρία, ενώ έδωσαν χίλια και την βγάζεις καθαρή με ένα όμορφο και δικαιότατο φορολογικό πλαφόν. Όσα και να ‘βγαζε το τζιμάνι που σκυλό- δανείστηκε και φίλησε κατουρημένες ποδιές για να καταφέρει να τα βγάλει, έδινε μερικά ψίχουλα, ενώ τα υπόλοιπα κορόιδα των ελεύθερων επαγγελμάτων, πλέρωναν από το πρώτο σεντ.
Έρχονται λοιπόν 40 χρόνια μετά, και τους θυμιέται ότι πρέπει να πάρουν τα χρωστούμενα, αναδρομικά από τόσο πίσω, που αν ζούσε σήμερα ο Ξέρξης ο εκατοστός πέμπτος θα του στέλναμε κλητήρα να πληρώσει τα σπασμένα του παππού του, για τις καταστροφές που έκανε στη βολτούλα του στην Ελλάδα μας. Για να δείξεις μάλιστα ότι ούτε σε δυναστείες κολώνεις, ούτε σε τίποτα, βγάζουν και ένα φιρμάνι που λέει, κλειστά επαγγέλματα τέλος. Ότι βγάλατε, βγάλατε, ότι πληρώσατε, πληρώσατε, τώρα όποιος γουστάρει σας παίρνει τη δουλειά, όσοι και να μαζευτούν στο τέλος. Μέχρις ότου να διαλυθούν και οι τελευταίοι των Μοϊκανών και απομείνουν μόνο τα μεγάλα τα ψάρια, τα παχιά- παχιά και να κάνουν κουμάντο και μονοπώλιο στα πάντα.
Τα παραδείγματα είναι τόσα πολλά, που αν αρχίσεις να απαριθμείς με πόσα λάθη διορθώθηκαν και έχουν στο πρόγραμμα να διορθωθούν, βλακείες του παρελθόντος, δεν θα προλάβεις όλο τον Αύγουστο, ούτε για κατούρημα να πας.
Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ένα. Δεν μπορείς πια να διορθώνεις το ένα λάθος, με ένα ακόμα λάθος. Είναι ρε παιδάκι μου σαν τη μπάλα. Δεν μπορεί το κοράκι να δίνει μούφα πέναλτι στη μία ομάδα και μετά να νιώσει τύψεις και να τραβήξει μία ξεγυρισμένη κόκκινη στην άλλη, για να ντιλάρει τη βλακεία του. Το μόνο που θα πετύχει θα είναι οι μαμελούκοι από τις εξέδρες, να τον κυνηγούν ως το πάρκινγκ του γηπέδου...
Η λύση είναι απλή και είναι μία. Θα την κλέψω από τους κολλημένους κομπιουτράκηδες. Alt+Ctrl, Delete. Τα επιλέγουμε όλα, τα διαγράφουμε όλα και τα ξαναγράφουμε από την αρχή. Τέλος...
0 comments:
Post a Comment