Ο ΕΘ(ΕΛ)νικιστής

Μία βόλτα μου στην ελληνική blogoσφαιρα, με βγάζει μπροστά στην ιστοσελίδα των εργαζομένων της ΕΘΕΛ. Πρώτο άρθρο οι δηλώσεις ενός εκ των δύο νταήδων, που στα βίντεο και των δελτίων αλλά και μέσα από δεκάδες αναρτήσεις, είδαμε να προστατεύονται από την αστυνομία.

Περιγράφουν με τόσο πόνο τις ηρωικές τους προσπάθειες να αμυνθούν επί τρείς ώρες, των επιθέσεων των ορδών κουκουλοφόρων, που μέσα σε όλο τον κακό χαμό και τους εκατοντάδες αστυνομικούς, επέλεξαν τους ΕΘΕΛίτες για να βγάλουν τα απωθημένα τους.

Γιατί άραγε;

Τα σχόλια που διαβάζω από κάτω είναι για γέλια και για κλάματα. Δεκάδες υποστηρικτές των «αγωνιζόμενων συνδικαλιστών» σπεύδουν να προστατέψουν τους συναδέλφους, αποθεώνοντας το έργο της αστυνομίας και δοξάζοντας το Θεό που ένας τόσο ικανός υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ (εδώ γελάμε) φρόντισε να περιθάλψει τα συντρόφια τους.

Μάλιστα η μεγαλύτερη έγνοια όλων των «οδηγών της ΕΘΕΛ» από ότι καταλαβαίνω είναι η έλλειψη ελληνικών σημαιών στο Σύνταγμα, που όπως μάλιστα υπογραμμίζεται, τους  έχει προκαλέσει τόση μεγάλη εντύπωση που  πια το ίδιο το κίνημα έφτασε να στερείται πατριωτισμού.

Λες και ο κόσμος πηγαίνει εκεί για το φρέσκο λουκάνικο.

Τότε και μένα το χριστιανό, μου ‘ρχεται στο μυαλό μου η εξής σουρεάλ σκηνή: ο Σάκης να τραγουδά “Shake it”, όλη η Ελλάδα να κωλοχτυπιέται στους ξέφρενους ρυθμούς τους άσματος με τα λευκά της μπλουζάκια και το εθνόσημο στρας στο στήθος και οι συνδικαλιστές της ΕΘΕΛ να φουσκώνουν από περηφάνια και εθνικοφροσύνη!

Μα τώρα ειλικρινά, ποιανού πεφωτισμένου μυαλού φαεινή ιδέα ήταν η χρησιμοποίηση της ΕΘΕΛ για να μας πείσουν ότι η αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της και μόνη έγνοια της είναι η προστασία του ανήμπορου και απροστάτευτου πολίτη, τέλος πάντων;

Και ποιο shake it μυαλό μπορεί να πειστεί, όσο κουνημένο και να είναι;