Η Ευρώπη του Κολ(ου)

Ο πρώην Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ δήλωσε ότι η Άγκελα Μέρκελ με τη στάση της «καταστρέφει την Ευρώπη του». Ποια είναι αυτή η Ευρώπη τελικά;

Μία φορά και έναν καιρό οι λαοί της οδηγούνταν από ιστορικές φυσιογνωμίες. Από ηγέτες με πολλά κιλά «κύρους», που μπροστά τους οι τραπεζίτες ήξεραν ότι ναι μεν θα περάσει το δικό τους, αλλά πρώτα θα πρέπει να δώσουν και κάτι. Αν όμως δεν έδιναν το κάτι παραπάνω, τότε οι δρόμοι θα βάφονταν με πραγματικό αίμα. Το δικό τους.

Μία Ευρώπη, που η απειλή του Σοβιέτ και η «αρρώστια» του κομμουνισμού ήταν ο μπαμπούλας του παραμυθιού που θα έτρωγε όλο το φαΐ του πιτσιρικά, αν δεν καθόταν φρόνιμος. Αλλά που κρατούσε την παγκόσμια ασυδοσία σε ένα μέτρο.

Μία Ευρώπη ευαισθητοποιημένη, που τα ριάλιτυ και η μπάλα δεν ήταν το μοναδικό θέμα συζήτησης. Που κοιμόταν με ορθάνοικτες τις πόρτες. Που πήγαινε θέατρο και κινηματογράφο που έκανε ακόμα διάλειμμα, αλλά που πήγαινε και στη Θύρα 7 με πράσινο κασκόλ. Που έγραφε ακόμα ποίηση και λογοτεχνία. Που ζωγράφιζε για την ψυχή και όχι για το μάτι. Που έπινε βερμούτ στη μπουάτ και κονιάκ στο καμπαρέ. Που είχε περήφανα πρότυπα της, πνευματικούς ανθρώπους-σύμβολα και όχι ανδρείκελα λαϊφσταλίστικων επιχορηγήσεων του Υπουργείου πολιτισμού. Μία Ευρώπη που τα «παιδάκια» που κάθονταν μονάχοι σπίτι τους για να διαβάσουν, χωρίς να λιώσουν και καμία σόλα στο πεζοδρόμιο, τα έπαιρναν όλοι στο ψιλό.

Μία Ευρώπη που ζούσε.

Τώρα ο μπαμπούλας άνοιξε Mac Donald’s, οι πόρτες διπλοσφραγίζονται, τα «παιδάκια» έγιναν μουσαντένιοι ηγέτες, οι τράπεζες πραγματικοί δερβέναγες και οι οικονομολόγοι ηθοποιοί, ζωγράφοι, φιλόσοφοι και ποιητές ταυτόχρονα.

Τώρα που όλα έγιναν ένας αριθμός, σε ένα παγκόσμιο στρατόπεδο συγκέντρωσης που λέγεται αγορές, με δεσμοφύλακες τους Οίκους Αξιολόγησης και θαλάμους αερίων τα spreads, τώρα καταλάβαμε ότι αυτή η Ευρώπη, είναι πραγματικά του Κολου…