Ο πόλεμος των κάστρων

Ήρθε κάποτε στον κόσμο ένα παιδί, αυλικός στο κάστρο των μεγάλων αρχόντων. Από μωρό ακόμα φαινόταν ότι όταν μεγαλώσει, θα επιτύχει πολύ σημαντικά πράγματα στη ζωή του. Έξυπνο, δραστήριο, ενεργητικό, αλλά και αθώο. Άκουγε τις συζητήσεις των μεγαλύτερων. Κρατούσε στο μυαλό του όλα όσα του έλεγαν για τους τρανούς άρχοντες, τα κάστρα και τα πλούτη τους. Καθώς όμως τα χρόνια περνούσαν η αθωότητα έκανε πέρα, δίνοντας τη θέση της στην πονηριά. Το παιδί έγινε έφηβος…

Ο έφηβος, εντυπωσιασμένος από τα κάστρα των μεγάλων αρχόντων, άρχισε να σκαρφίζεται τρόπους που θα μπορέσει να τους πείσει ότι τον έχουν ανάγκη περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον αυλικό.

Δεν ήθελε επουδενί να ακολουθήσει τα βήματα τους. Στόχευε πολύ πιο μακριά.

Στην αρχή, φυσικά, έπαιξε το παιχνίδι τους. Διδάχθηκε τη γνώση τους, αλλά πονηρό γαρ, διαπίστωσε ότι η κληρονομιά του ίδιου τους του κάστρου, ήταν το μοναδικό πράγμα που παρέμενε αθωράκιστο. Κατάλαβε ότι τα κάστρα τους είναι μεγάλα, εντυπωσιακά και πανίσχυρα απ’ έξω, αλλά σαθρά, σάπια και ετοιμόρροπα από μέσα.

Έπιασε λοιπόν ο έφηβος, έναν-έναν ξεχωριστά τους μεγάλους άρχοντες, ψιθυρίζοντας τους στο αυτί σχέδια μεγαλόπνοα. Όνειρα για κάστρα πέρα από κάθε φαντασία, με πλούτη και δύναμη εκτός οποιασδήποτε λογικής. Έπιασε όμως και τους αυλικούς. Τους μίλησε για πράγματα σωστά. Για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα για όλους. Από τον πρώτο αφέντη, μέχρι τον τελευταίο υπήκοο.

Τους μίλησε για δημοκρατία.

Τα λόγια του ήταν γλυκά. Η έννοιες της δύναμης, του πλούτου, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης γοήτευσαν τους άρχοντες, αλλά ξεσήκωσαν τους αυλικούς. Οι πόλεμοι και οι καταστροφές έφεραν τα κάστρα σε απελπιστική κατάσταση. Αυλικοί και άρχοντες μην έχοντας καμία εναλλακτική στράφηκαν για βοήθεια στο μόνο που είχαν πειστεί ότι θα τους βγάλει από αυτή τη θέση.

Στον έφηβο, ο οποίος ήδη ανδρώθηκε.

Έφερε λοιπόν ο νεαρός άνδρας, την ιδέα μιας παγκόσμιας ένωσης. Πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής. Μίας Διεθνούς, που στο όνομα της δικαιοσύνης, θα οδηγούσε τον κόσμο στον 21^ο αιώνα.

Δεσμεύτηκε ότι θα πραγματοποιήσεις όλες του τις υποσχέσεις, αλλά ζήτησε μόνο ένα πράγμα: Να αφεθούν οι οικονομίες των κάστρων «στα χέρια του λαού».

Αυλικοί και άρχοντες, ενθουσιάστηκαν από αυτήν την έκρηξη ελευθερίας και ευημερίας. Ανεξάρτητοι πια, πλούτισαν. Ξέφυγαν από τη μιζέρια.

Τα σχέδια του ανδρός ωρίμασαν, όπως ωρίμασε και ο ίδιος. Άρχισε λοιπόν να δημιουργεί, στο όνομα πάντα της ελευθερίας, μία στρατιά εφήβων, το ίδιο διψασμένοι και αποφασισμένοι με αυτόν. Σκοπό τους, να υπηρετήσουν το νέο πανίσχυρο κάστρο που έχει ήδη θεμελιωθεί. Εκπαιδεύτηκαν με μοναδικό στόχο να φέρουν στον κόσμο το καινούριο δημιούργημα του μέντορα τους: Την πλήρη απελευθέρωση όλων των αγορών. Γνώριζε ότι ο έλεγχος τους αρκεί για να εξουσιάσει τα πάντα. Η κοινωνία, η πολιτική, οι πόλεμοι. Όλα θα είναι εξαρτημένα από τις αγορές.

Φυσικά μερικοί άρχοντες άλλων κάστρων, είδαν ότι το παιδί που με τόση στοργή άνοιξαν τις αγκάλες τους να τον καλωσορίσουν, έχει αρχίσει να κάνει πολύ επικίνδυνες σκέψεις. Και αντέδρασαν.

Το παιδί όμως, που πια από νέος άντρας, έχει γίνει μεσήλικας, δεν είχε αφήσει στην τύχη του ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Μίλησε ξανά στους, πιστούς σε αυτόν, άρχοντες. Τους έπεισε ότι οποιαδήποτε απειλή της «ελευθερίας τους» ισούται με τρομοκρατία των ίδιων και των αυλικών τους. Κάθε ενέργεια στέρησης της, πρέπει να πνιγεί στο αίμα.

Και έτσι ακριβώς έπραξαν οι άρχοντες. Οποιοσδήποτε «αντιδραστικός», είτε θα υπέκυπτε, είτε θα εξαφανιζόταν. Και ο ίδιος, αλλά και όλοι οι αντιφρονούντες αυλικοί του.

Ο άντρας όμως διαπίστωσε και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: Κάθε κάστρο αυλικών που αντιδρά, μπορεί να γίνει πολύτιμο εργαλείο των σχεδίων του. Μπορεί οι αυλικοί του κάστρου αυτού να μην επιθυμούν τους πανίσχυρους άρχοντες, αλλά μπροστά στο δίλημμα αμύθητοι θησαυροί ή θάνατος, οι επικεφαλείς τους προσκύνησαν τον ίδιο και τους μαθητές του. Οι αυλικοί-υπόδουλοι συνέχισαν να ζουν και να αναπνέουν κάτω από τις διαταγές των νέων τους ηγεμόνων.

Τα κάστρα εξελίχθηκαν. Οι περιουσίες τους έγιναν αμύθητες, όπως ακριβώς τους είχαν υποσχεθεί. Αλλά από μέσα παρέμειναν το ίδιο σάπια.

Στο όνομα της ελευθερίας, οι οικονομίες τους έγιναν πολύπλοκες. Νέοι όροι εφευρέθηκαν, με φανταστικούς συνδυασμούς αριθμών και πορίσματα πέρα από κάθε λογική.

Οι μαθητές του παιδιού, που με τόσο κόπο «κατέκτησε» το δικαίωμα της "απόλυτης ελευθερίας", στάθηκαν άξιοι συνεχιστές του έργου του. Παρουσίασαν στους άρχοντες των κάστρων, ένα μεγαλόπνοο εγχείρημα, που θα μετατρεπόταν στο απόλυτο εργαλείο ελέγχου και πρόβλεψης. Δεν ήταν τίποτε άλλο από υπηρεσίες αποκρυπτογράφησης και εκτίμησης των αποτελεσμάτων των πολύπλοκων όρων, που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Η μόνη προϋπόθεση για να απολαύσουν οι άρχοντες τους καρπούς αυτού του εργαλείου, ήταν να παραχωρηθούν ακόμη περισσότερες ελευθερίες.

Τα εργαλεία αυτά, γιγαντώθηκαν. Απέκτησαν ονόματα, έγιναν οίκοι ολόκληροι αξιολογώντας τα φανταστικά προϊόντα όπου οι ίδιοι δημιουργούσαν. Χωρίς κανείς, εκτός από τους ίδιους φυσικά, να γνωρίζει ότι ήταν και αυτοί, που  τα έλεγχαν.

Οι άρχοντες κατέκλυσαν τους αυλικούς τους με αυτά τα προϊόντα. Υποσχέσεις για ακόμη πλουσιότερη ζωή και εύκολο χρήμα, σαγήνευσαν τον κόσμο και υπερχρέωσαν τους πάντες, χωρίς κανείς τους ούτε να καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται, αλλά ούτε και να προειδοποιείται. Όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες των κάστρων, έχουν ήδη κατακλυστεί από τους μαθητές του χαρισματικού παιδιού.

Η "ελευθερία" για άλλη μία φορά θριάμβευσε.

Οι οίκοι αυτοί αποδείχθηκε πως εξυπηρετούσαν μονάχα ένα σκοπό: Κέρδος για αυτούς και τους φίλους τους, με κάθε τίμημα. Σαν ένα πανίσχυρο σκυλί, που οι άρχοντες τοποθέτησαν για να τους προστατεύει από τις παγίδες της οικονομίας, άρχισαν πρώτα να γρυλίζουν και στη συνέχεια να δαγκώνουν τους ηγέτες τους και να κατασπαράζουν τους αυλικούς τους.

Το ένα μετά το άλλο, τα κάστρα άρχισαν να καταρρέουν. Οι αυλικοί ξεσηκώνονται ο ένας μετά τον άλλο, ενώ οι άρχοντες κοιτάζονται αμήχανα, μπροστά στην πλήρη ανικανότητα τους να πάρουν οποιαδήποτε απόφαση, χωρίς πρώτα να συμβουλευτούν τον άνδρα και τους μαθητές του. Τα άλλοτε πανίσχυρα κάστρα τους, έχουν μετατραπεί σε σκυλόσπιτα. Οι ίδιοι, εδώ και καιρό, από παντοδύναμοι ηγέτες, μετατράπηκαν σε πειθήνια όργανα, που ενώ μιλούν στο όνομα το λαού, όπως πολύ σωστά πρέπει να κάνουν, πράττουν στο όνομα του κέρδους.

Αυτή η τρομακτική διαπίστωση, σήμερα αποτελεί την αρχή ενός επικείμενου πολέμου. Ενός πολέμου μεταξύ των παραδοσιακών κάστρων, με το έκτρωμα που συνειδητά επέτρεψαν να δημιουργηθεί.

Και όπως πάντα συμβαίνει σε κάθε πόλεμο των κάστρων, αυτοί που  πραγματικά ματώνουν, είναι μόνο οι αυλικοί τους.