Το μεγάλο πλυντήριο

Τις τρεις τελευταίες μέρες δεκάδες ακροδεξιοί, νεοφιλελεύθεροι, χουντικοί και θατσερικοί παρελαύνουν στα κανάλια για να πουν πόσο επικίνδυνη είναι η χρυσή αυγή.

Σκοπός των περισσοτέρων είναι να δείξουν ότι για το φαινόμενο των νεοναζί φταίει η αριστερά, η κρίση, οι Σκουριές, η Μαρφίν και το άσυλο των πανεπιστημίων.

Υπάρχουν όμως και κάποιες εύπεπτες φωνές οι οποίες παρουσιάζονται ως "ψύχραιμη γνώμη". Αυτές λένε ότι για την χρυσή αυγή φταίει η ύφεση, η ανεργία, το χρέος και η λιτότητα.

Σύμφωνα με τη δική τους λογική, η οικονομική καταστροφή, αλλά κυρίως η ανυπαρξία δικαιοσύνης και ισονομίας, εμφανίστηκαν ξαφνικά, σαν φυσικό φαινόμενο. Σα να μην τις έφερε κανείς. Δίχως να συνιστούν έργο συγκεκριμένων πολιτικών διαχειριστών, αλλά μία απλή αλληλουχία γεγονότων, που οι πραγματικοί τους δημιουργοί καλούνται τώρα να διορθώσουν.

Στις εκλογές του 2012 ο κόσμος εμπιστεύτηκε στους ανθρώπους που τον κατέστρεψαν, τις τύχες του. Αυτοί, ως απάντηση στα προβλήματα που δημιούργησαν τα τελευταία 40 χρόνια, έφεραν την χρυσή αυγή.

Αν παρατηρήσει κανείς τη ρητορική των κυβερνητικών τους τελευταίους δύο μήνες, θα διαπιστώσει ότι τα -όποια- επιχειρήματα που μέχρι τις αρχές του 2013 χρησιμοποιούσαν, έχουν εξαφανιστεί.

Δυστυχώς, στο παιχνίδι του ξεπλύματος των προσωπικών ευθυνών των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, μπαίνουν και πολλοί αριστεροί.

Στο φόβο τους να μην χαρακτηριστούν "ακραίοι", ξεχνούν ποιος ήταν αυτός που έβαλε φασίστες και χουντικούς στην πολιτική ζωή της χώρας και ρίχνουν ένα μεγάλο κομμάτι των αιτιών της ανόδου των νεοναζί στην οικονομική κρίση.

Τους νεοναζί τους έφερε ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής κι ο Γιώργος Παπανδρέου. Τους έφερε ο Νίκος Δένδιας, η Σοφία Βούλτεψη, ο Ανδρέας Λοβέρδος, η Άννα Διαμαντοπούλου κι ο Μάκης Βορίδης.

Τους έφεραν όλοι οι εντός κι εκτός (ακόμη) φυλακής υπουργοί και γραμματείς του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ο ένας μετά τον άλλο παίρνουν σειρά για τον Κορυδαλλό.

Την χρυσή αυγή δεν την έφεραν άψυχες πολιτικές και άυλες ιδέες. Την έφεραν αυτοί που τις άσκησαν. Όσοι τις πότισαν στον κόσμο.

Σ' αυτήν την παγίδα του εξαγνισμού των ενόχων πέφτουν πολλοί αριστεροί. Όσοι ξεχνούν -άθελά τους ή μη- ότι τα πρόσωπα είναι αυτά που έδωσαν ασυλία στον φασισμό κι όχι οι οικονομικοί δείκτες.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ευρωπαϊκής κρίσης που αντέδρασε με αυτόν τον τρόπο. Από την αρχή της λεγόμενης "Μεταπολίτευσης" παραδόθηκε στα χέρια των ανθρώπων της επταετίας. Τους απογόνους του Μεταξά και των συνεργατών των ναζί. Όσοι σήμερα με μία λέξη ονομάζονται "ελίτ". Οικονομική ή/και πολιτική.

Οι τεράστιες περιουσίες που τώρα αγοράζουν και πουλάνε δημόσιο πλούτο και παριστάνουν τους φίλους των πρωθυπουργών, στήθηκαν και γιγαντώθηκαν κατά τη διάρκεια των πιο σκοτεινών περιόδων της Ελλάδας. Και η περίοδος που διανύουμε τώρα είναι το ίδιο μαύρη.

Πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν έκκληση για "εθνική ενότητα" κατά του ναζισμού της χρυσής αυγής. Η ειρωνία είναι ότι οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- εξ αυτών, προέρχονται από τους χώρους των πραγματικών ενόχων της αναρρίχησης της.

Καλούν την κοινωνία να ενωθεί με εκείνους οι οποίοι έφεραν την χρυσή αυγή και τους μπράβους της στην εξουσία. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν μιας και ελάχιστοι, πλέον, απαιτούν να μάθουν τις πραγματικές ευθύνες της ανόδου των νεοναζί.

Όσο η επιχείρηση ξεπλύματος εκείνων που έκαναν την ανομία νόμο και διέλυσαν κάθε αίσθημα δικαίου για να μην μπουν οι ίδιοι και οι φίλοι τους στη φυλακή συνεχίζεται, τόσο η χρυσή αυγή θα κρατιέται εκεί που βρίσκεται.

Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα για την ουσιαστική ανυπαρξία της αριστεράς στο να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι ατομικά, αλλά ενωμένα και συλλογικά.

Ας μιλήσει ανοιχτά έστω και τώρα. Κι ας χάσει. Τουλάχιστον θα μπορεί να πει ότι προσπάθησε...