Την άμεση άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών αξίας μέχρι 200.000 ευρώ που ισχύει μέχρι το τέλος του 2012, ζήτησε η μεταγραφή της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης. Μία δήλωση-βόμβα, όπως την χαρακτήρισαν σοκαρισμένα μέσα ενημέρωσης και ακροατές. Άδικη και εκτός πραγματικότητας. Κι όμως, ούτε η δήλωση είναι βόμβα, ούτε ο Μαυρουδής έκανε λάθος.
Οι χρεοκοπημένες τράπεζες, στερημένες από το ρευστό των επόμενων δόσεων των δανείων, αποτελούν την μόνη και πραγματική απειλή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και οι ομοϊδεάτες αφιχθέντες στο συσπειρωμένο μαντρί της δεξιάς πολυκατοικίας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι καμία 24ωρη γενική απεργία ή μεμονωμένη γραφική αντίσταση αυτοκόλλητων Δεν Πληρώνω σε στάσεις λεωφορείων και τείχους λαϊκών συνοικιών, δεν πρόκειται να προκαλέσει πραγματικούς τριγμούς στο όποιο κυβερνητικό σχήμα.
Η μη πληρωμή δανείων πρώτης κατοικίας από ανθρώπους που έχουν δει τα εισοδήματα τους να εξαφανίζονται, αλλά πίστεψαν στην ιδέα της επαναδιαπραγμάτευσης της συγκυβερνούσας τριανδρίας, ακολουθείται κι από άλλες παράπλευρες κυβερνητικές απώλειες, όπως την υποκατανάλωση, την άρνηση αγοράς του πολύτιμου πετρελαίου θέρμανσης και πολλές ακόμη από τις παραδοσιακές ανέσεις του παρελθόντος.
Η εκτίμηση του Μάκη Βορίδη δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια φυσιολογική συνέχεια παλαιότερης άποψης που εξέφρασε γλαφυρότατα ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Οι Έλληνες, είχε πει πρόσφατα, πουλάνε τα σπίτια τους. Τα αυτοκίνητα τους. Τρώνε λιγότερο και φτηνότερα. Κοινώς προσαρμόζονται.
Στη σφαίρα της μέσης νεοδημοκρατικής φαντασίας, η απώλεια χιλιάδων σπιτιών και τα πιθανά εκατομμύρια νεο-αστέγων αποτελούν μία ακόμη προσαρμογή. Είναι η μόνη συνεπής στάση στην χιλιοειπωμένη προεκλογική δέσμευση του ευρώ πάση θυσία.
Μέσα από πολλές συζητήσεις με μέλη του ΚΚΕ κυρίως, αλλά και μετριοπαθών έσω και έξω κοινοβουλευτικών αριστερών και κομμουνιστών, κοινός παρανομαστής στη δίχρονη απορία γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά με το μοναδικό ειρηνικό όπλο που έχει στα χέρια του, τη γενική απεργία διαρκείας, είναι ότι η κοινωνία δεν έχει ακόμη εξαθλιωθεί όσο οι περισσότεροι νομίζουν.
Μπορεί μεν οι μισοί νέοι να είναι άνεργοι, οι κάδοι σκουπιδιών να πολιορκούνται από τα περήφανα γηρατειά και εκατοντάδες να οδηγούνται κάθε χρόνο στην αυτοκτονία, αλλά το λίπος της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει ακόμη εξαντληθεί.
Ο Μάκης Βορίδης γνωρίζει πολύ καλά ότι ένας άνθρωπος που χάνει ακόμη και το μοναδικό του σπίτι, πάντα θα έχει κάτι να φοβάται. Το ξέρει αυτό τόσο καλά, όσο και το γεγονός ότι αυτή η δήλωση περί της άρσης απαγόρευσης των πλειστηριασμών δεν υπάρχει περίπτωση να εφαρμοστεί λίγες εβδομάδες πριν από τα Χριστούγεννα.
Άλλωστε, από την πρώτη μέρα του 2013 παύει η ισχύς της, κάτι που σύμφωνα με το ένοχο αγωνιστικό παρελθόν συγκεκριμένων λαϊκών μαζών αλλά και Ελλήνων κυβερνητικών, μπορεί να αποτελέσει μία ακόμη κίβδηλη διαπραγματευτική νίκη των δελτίων των 8, αλλά και μια νέα 24ωρη εκτονωτική άσκηση επαναστατικών αντανακλαστικών της πλατείας Συντάγματος και Ομονοίας του 2012.
Η μέχρι τώρα πορεία των γεγονότων, άλλωστε, έχει διδάξει ότι ο μέσος Έλληνας που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του, είναι διατεθειμένος να εξακολουθήσει να υπομένει το εγχώριο δόγμα του σοκ με πρόφαση την προστασία του σπιτιού του γείτονα που τον φιλοξενεί. Κι ας γνωρίζει ότι βρίσκεται εκεί προσωρινά, ή ότι οι μέρες του γείτονα στο δικό του σπίτι είναι κι εκείνες, πιθανότατα, μετρημένες.
Η ρήση του Μάκη Βορίδη είναι απολύτως σωστή, εναρμονισμένη και ευθυγραμμισμένη με τις προεκλογικές υποσχέσεις του Ιουνίου. Είναι πολύ πιθανό η κυβέρνηση, αλλά και οι ίδιες οι τράπεζες, να μην διακινδυνέψουν σε αυτήν τη χρονική περίοδο κάτι τόσο ακραίο. Όπως εξίσου πιθανό είναι το όριο των 200.000 να πέσει κατιτίς, κάνοντας αδύνατο για τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών υποθηκευμένων σπιτιών, να παραμείνουν στα χέρια των προσωρινών ιδιοκτητών τους και να γυρίσουν εκεί που πραγματικά ανήκουν. Στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες.
0 comments:
Post a Comment