Ο αμετανόητος πρόεδρος

Αηδιασμένος από τα πολιτικά σκάνδαλα εμφανίστηκε τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων ο Κάρολος Παπούλιας. Μάλιστα, οι εφημερίδες τον παρουσίασαν άκρως αγανακτισμένο από την πλήρη αθώωση όσων μπλέχτηκαν με την απάτη του Χρηματιστηρίου, ενώ ο ίδιος ευχήθηκε το νέο έτος να πληρώσουν όσοι έκλεψαν το κράτος και να σταματήσει η διαφθορά στη χώρα. Επιπροσθέτως, κάλυψε τον Γιάννη Στουρνάρα.

Κάθε χρονιά τα πολιτικά μηνύματα εναρμονίζονται με τις ψευδαισθήσεις των εγχώριων αρχόντων. Ο Αντώνης Σαμαράς σπατάλησε πάνω από οκτώ λεπτά για να αναλύσει ότι φέτος τα Χριστούγεννα ο Άι Βασίλης μας έφερε το πρωτογενές πλεόνασμα.

Ο Γιάννης Στουρνάρας ξόδεψε τις μέρες των Χριστουγέννων για να εξηγήσει στον κόσμο ότι ο κίνδυνος της φτηνά θερμαινόμενης πισίνας επηρεάζει τη σταθερότητα της χώρας περισσότερο κι από μια απειλή για τη δημόσια υγεία, ενώ ο πρόεδρος της δημοκρατίας θυμήθηκε πως κάθε εγχώριο σκάνδαλο που περνά από τη βουλή ή αφορά πολιτικά πρόσωπα, βγαίνει λάδι.

Ο Κάρολος Παπούλιας ενέκρινε κάθε δανειακή σύμβαση, περιστολή, περικοπή και καταστροφική αναδιάρθρωση των τελευταίων τριών ετών. Συνυπέγραψε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και διατάγματα, και συναίνεσε στις εγκληματικές πολιτικές τριών συν έναν πρωθυπουργών.

Τον Οκτώβριο του 2011, στην καρδιά της κρίσης κι όταν όλα τα παραπάνω βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη, ο Κάρολος Παπούλιας δέχθηκε τη χλεύη και την αποδοκιμασία του κόσμου και δεν κατάλαβε γιατί του επιτέθηκαν. Ακόμη δεν έχει αντιληφθεί γιατί του την έπεσαν στην παρέλαση. Σε αυτόν, τον αντιστασιακό.

Ο Κάρολος Παπούλιας έχει μια διακοσμητική θέση αλλά μπορεί να βάλει ένα τέλος σε όλα αυτά. Πάντα μπορούσε. Όμως δεν το έκανε. Επέτρεψε να εξελιχθούν σε αυτό που συμβαίνει σήμερα, και δεν αισθάνεται καμία ενοχή. Θεώρησε προτιμότερο να πεθάνει τιμημένος από το πολιτικό σύστημα και τα κανάλια του, παρά από τον κόσμο.

Ένας πρόεδρος της δημοκρατίας δεν είναι υπερήρωας, ούτε Μεσσίας για τα πρόβατα που περιμένουν ένα θαύμα για να αλλάξουν τα πράγματα. Είναι, όμως, ένας άνθρωπος που βρέθηκε στην κατάλληλη θέση, τον κατάλληλο χρόνο, για να πράξει το αυτονόητο. Και δεν το έκανε.

Ίσως το ίδιο το πολιτικό σύστημα να έχει ράμματα για τη γούνα του. Το δέχομαι. Δεν μπορώ όμως με τίποτα να δεχθώ τη ματαιοδοξία ενός ανθρώπου που έχει πατήσει τα 90 κι ακόμη ζει κι ενεργεί με το μυαλό στο πολιτικό του μέλλον, εξυπηρετώντας τα ίδια συμφέροντα.

Ο Κάρολος Παπούλιας αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα Έλληνα πολιτικού. Αμετανόητος μέχρι τα στερνά του. Και, προπαντός, πιστός σε αυτούς που τον ανέδειξαν.