Τι σημαίνει λογοκρισία Πέτρο Τατσόπουλε;

Την εποχή της πλήρους απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών, ξεχνάμε πολλές φορές ποια είναι η θέση που κατέχει ο θεσμός του “βουλευτή” σε αυτήν την “δημοκρατία” που ζούμε. Ειδικά όταν πρόκειται για παραμονές της επετείου ενός ξεσηκωμού που πάλεψε για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, λίγο πριν το βαθύτερο σκοτάδι της επταετίας.

Δυστυχώς, για όλους εκείνους που υποτίθεται ότι προσπαθούν να αλλάξουν αυτήν την εικόνα του βουλευτή, είναι οι ίδιοι οι βουλευτές που την κρατούν τόσο χαμηλά στα μάτια όλων. Ένας από αυτούς είναι ο Πέτρος Τατσόπουλος.

Αφορμή στάθηκε η παρέμβασή του στα Νέα εξαιτίας της “επίθεσης λογοκρισίας” που δέχτηκε η εφημερίδα από τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αυγή, έπειτα από το σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου στο οποίο η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η Ραχήλ Μακρή παρουσιάζονται ως πουτάνες που κάνουν τα πάντα αρκεί να το ζητήσεις από τον σερβιτόρο.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος γράφει λοιπόν για το “Τριπλό ατόπημα της Αυγής”, δύο μέρες μετά την παρέμβαση των Νέων για το “Λάτιν σχέδιο για την άλωση των ΜΜΕ” που η ίδια η εφημερίδα επέλεξε να χρησιμοποιήσει ως παράδειγμα της απόπειρας “λογοκρισίας” από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτα απ’ όλα θεωρώ οριακά χάσιμο χρόνου να ασχοληθεί κάποιος με τον Πέτρο Τατσόπουλο. Πρόκειται για την επιτομή των παραδειγμάτων απαξίωσης του θεσμού που υποτίθεται ότι επέλεξε να υπηρετήσει, όταν κατέβαινε ως υποψήφιος βουλευτής ενός κόμματος. 

Παρόλα αυτά επειδή κάποια πράγματα πρέπει επιτέλους να εξηγούνται πέρα από την τατσοπολαίικη λογική των μουνιών, των πούτσων, και της δήθεν κουλτουριάρικης απενοχοποιημένης παιδείας σαν να βρισκόμαστε σε μια διαρκή αριστοφανική πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί να αναμασά πλέον το γνωστό τροπάριο περί απειλής της ελευθερίας της άποψης, όταν αυτή δεν απειλείται αλλά απλώς κριτικάρεται.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος έχει ερωτηθεί πολλές φορές γιατί επέλεξε να μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν ακολούθησε την πορεία των υπόλοιπων που σήμερα απαρτίζουν την ΔΗΜΑΡ. Ο λόγος είναι -σχεδόν- προφανής. Η ΔΗΜΑΡ δεν εξασφαλίζει τη μονιμότητα της εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει. Στα μάτια του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνιστά κυβερνητικό συμβιωτικό μόρφωμα με ημερομηνία λήξης, αλλά τον μοναδικό πολιτικό παράγοντα μελλοντικής εξουσίας.

Έχει όμως τις επιφυλάξεις του. Γι’ αυτό και η συνεχής επαφή με εκείνο που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει “τρίγωνο της διαπλοκής”. Μιας και αποτελεί μόνιμο συνομιλητή του ραδιοφωνικού σταθμού “Βήμα FM” και αρθρογραφεί στα Νέα για το “ατόπημα της Αυγής”, κι όχι στην ίδια την Αυγή η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να το κάνει (εδώ το έκανε ο Ριζοσπάστης), επιλέγει να μιλήσει για το “χιούμορ του σκιτσογράφου” και τα λάθη της εφημερίδας - και του κόμματος.

Γιατί το έκανε αυτό; Ίσως επειδή συμφωνεί ότι δεν υπάρχει καμία διαπλοκή στα ΜΜΕ σήμερα. Ίσως επειδή ο ΔΟΛ δεν έχει καμία σχέση με τα μέσα ενημέρωσης της Λατινικής Αμερικής που “φιμώθηκαν” από τον Τσάβες ή τους υπόλοιπους εκλεγμένους προέδρους των χωρών αυτών, αφού πρώτα υποστήριξαν με λύσσα τις χούντες του παρελθόντος και την εισβολή του ΔΝΤ, ενώ αποπειράθηκαν ακόμη και να διοργανώσουν στρατιωτικά πραξικοπήματα εναντίον των κυβερνήσεων τους.

Έκρινε και μίλησε για τις “πουτάνες” Ζωή και Ραχήλ. Για τον φίλο του, τον σκιτσογράφο Χαντζόπουλο. Αλήθεια, ο Πέτρος Τατσόπουλος απόλαυσε πολύ το παλαιότερο σκίτσο του ίδιου καλλιτέχνη, που το 2012, εν μέσω “βροχής” αυτοκτονιών, απεικόνιζε έναν αυτόχειρα να αυτοπυροβολείται στο κεφάλι και τα μυαλά του να σχηματίζουν στον τοίχο τον χάρτη της Ελλάδας, υπό τον Ψυχάρειο τίτλο “Σύρριζα στον γκρεμό”; 

Αν κρίνω από την ευαισθησία του για την ελευθερία του λόγου και της άποψης -την οποία για πρώτη φορά μαθαίνουμε ότι μια κοινοβουλευτική μειοψηφία μπορεί να καθορίσει- ας μας πει για το εξώφυλλο των Νέων στις 19/2/2013 μετά από εκείνο το τουλάχιστον περίεργο περιστατικό του εργοταξίου των Σκουριών -αυτό για το οποίο φορτώνονται με φωτοτυπημένες εγκληματικού χαρακτήρα κατηγορίες οι κάτοικοι ολόκληρων χωριών στην Χαλκιδική- όταν απεικόνιζε μέλη της ΚΚΚ να “πηγαίνουν” εκδρομή στις Σκουριές με το φλεγόμενο ευρώ στο φόντο και τα χημικά των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας να πέφτουν στα προαύλια των σχολείων. Σημείωση ότι με αυτήν την φράση της αλά ΚΚΚ επίθεσης, είχε ξεκινήσει το προηγούμενο βράδυ τον σχολιασμό του για το περιστατικό στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα ο Γιάννης Πρετεντέρης.

Αλήθεια, γιατί ο Πέτρος Τατσόπουλος δεν έγραψε για “λογοκρισία” στις σελίδες των Νέων όταν οι αστυνομικές αρχές παρακολουθούσαν δημοσιογράφους και κατέγραφαν συνομιλίες με ανθρώπους που αντιδρούν στα μεταλλεία των Σκουριών, ενώ ταυτόχρονα ποινικοποιούνταν και διώκονταν οι αναρτήσεις σε ένα μπλογκ ως “ψευδείς πληροφορίες και προπαγανδιστικό υλικό με σκοπό να επηρεάσει την κοινή γνώμη κατά των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές”;

Αυτό είναι λογοκρισία Πέτρο Τατσόπουλε. Γι’ αυτό αξίζει να γράψεις στα Νέα. Αλλά πώς να γράψεις για κάτι τέτοιο εκεί, όταν η ίδια η εφημερίδα χαρακτηρίζει ένα ολόκληρο χωριό “εγκληματίες”, όταν το Μέγκα, στο οποίο αναφέρεται το άρθρο περί “Λάτιν σχεδίου”, ήταν εκείνο που είδε στον θίασο του Άδωνι Γεωργιάδη στην περιοχή μια “λαοθάλασσα χιλιάδων ανθρώπων”, ενώ στις 9 Μαρτίου 2013 στην μεγαλειώδη πορεία κατά των μεταλλείων, στην Θεσσαλονίκη, απαγορευόταν στους φωτορεπόρτερ να ανέβουν στον Λευκό Πύργο για να φωτογραφίσουν στον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί!

Αυτό είναι λογοκρισία Πέτρο Τατσόπουλε. Γιατί δεν δικαιολογείσαι να μην ξέρεις ότι από τους μισούς σχεδόν εργαζόμενους που έχουν απομείνει στον ΔΟΛ που εσύ γνωρίζεις θερμή υποδοχή, όλοι τους αυτολογοκρίνονται. Είτε για να μη μείνουν άνεργοι, είτε γιατί αυτή είναι η αποστολή τους, είτε γιατί έχουν γίνει πλέον ένα με τα συμφέροντα του εκδότη τους. Λογοκρισία είναι να δίνεται ρητή εντολή στους σκιτσογράφους να κρατούν την γραμμή Ψυχάρη και να μην ασχολούνται με το λαθρεμπόριο καυσίμων ή την τραπεζική διαπλοκή, για παράδειγμα, γιατί τα μέσα στα οποία δουλεύουν ανήκουν σε αυτούς που το ίδιο το συγκρότημα αρνείται να αποκαλέσει “διαπλοκή”.

Κι όποιος πιστεύει ότι δεν δίνεται γραμμή για το τι γράφεται και τι σκιτσάρεται εκεί μέσα, είναι ηλίθιος. Ή Τατσόπουλος.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος είναι τα απομεινάρια της ΔΗΜΑΡ στις τάξεις ενός κόμματος το οποίο στις επόμενες εκλογές -μοιραία- θα κυβερνήσει. Όπως έχει πει κι ίδιος πολλές φορές, στο κόμμα δεν τον ακούει κανείς. Κάτι το οποίο δυσκολεύομαι να μην πιστέψω. Γιατί όπως ξανά ο ίδιος έχει δείξει πολλάκις στα ατελείωτα γραπτά του, είναι ένας άνθρωπος που δεν ακούει κανέναν. Ίσως από τον “κανένα” να εξαιρείται ο Σταύρος Ψυχάρης και οι εκδόσεις του Σκάι. Εκείνους μπορεί να τους ακούει. Υπάρχει και το εκδοτικό μέλλον μπροστά.

Τελικά Πέτρο Τατσόπουλε, μάλλον η πουτάνα του σκίτσου του Χαντζόπουλου, ήσουν εσύ. Αυτό που στο χωριό του ποιητή Μπογδάνου, ονομάζουν "attention whore".

(Πριν λίγο καιρό είχα γράψει ένα κείμενο με τίτλο “Με τον Τάκη και τον Πάσχο, με την Σώτη και τα άλλα παιδιά”. Μέσα σε αυτά τα άλλα παιδιά είναι και ο Πέτρος Τατσόπουλος)