Ολόκληρη η Ευρώπη στέκεται σοκαρισμένη μπροστά στο φαινόμενο της ανόδου του φασισμού στα πολιτικά της πράγματα. Κι αυτό γιατί στις υπόλοιπες εκφάνσεις της οικονομικής της καθημερινότητας, δεν απαλλάχθηκε ποτέ από αυτόν.
Δεν χρειάζεται να ψάξουμε μακριά για να βρούμε τις απαντήσεις. Από τους Σουηδούς της ΙΚΕΑ, μέχρι τις βιομηχανίες της Γερμανίας και τους κολοσσούς κεντρικής Ευρώπης και βόρειας Αμερικής, όλοι κέρδισαν την αναγνώριση της νίκης της δημοκρατίας απέναντι στον ναζισμό. Ακόμη κι αν οι περισσότεροι από αυτούς έκαναν μπίζνες με τους ναζί.
Σήμερα οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών ανησυχούν για την άνοδο των ακροδεξιών, εθνικιστικών και ρατσιστικών πολιτικών μορφωμάτων της Ευρώπης. Φινλανδία, Νορβηγία, Αυστρία, Γαλλία, Ελλάδα κ.ο.κ. Και ψάχνουν τρόπους να απαντήσουν. Δημοκρατικούς.
Πριν από λίγες μέρες το ευρωκοινοβούλιο συνεδρίασε γι’ αυτό το θέμα. Αν ψάξει κανείς να διαβάσει τι ειπώθηκε μέσα στην αίθουσα, θα διαπιστώσει -με λύπη- ότι το φαινόμενο Λαζαρίδης, Μπαλτάκος και λοιπών συμβούλων Σαμαρά, δεν είναι μονάχα ελληνικό.
Κανείς δεν δίνει μία πειστική απάντηση στο ερώτημα γιατί οι φασίστες κερδίζουν έδαφος σε χώρες που δεν μαστίζονται από την οικονομική κρίση. Κι αυτό το λέω, γιατί οι περισσότεροι ισχυρίζονται πως αν δεν υπήρχε η κατάρρευση στην Ελλάδα, οι νεοναζί δεν θα εμφανίζονταν ποτέ στο προσκήνιο.
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Η κρίση δεν έφερε τον φασισμό. Τον χρησιμοποίησε για τους δικούς της σκοπούς.
Από το 2008 μέχρι και σήμερα ο παγκόσμιος πλούτος συνεχώς συγκεντρώνεται στα χέρια όλο και λιγότερων. Δεν το λέω μόνο εγώ, ούτε μονάχα οι μαρξιστές και λοιποί “εξτρεμιστές” στα μάτια του Αντώνη Σαμαρά. Το είπε το ίδιο το ΔΝΤ! Όσο κι αν αυτό ακούγεται εξωπραγματικό, το είπε. Ή μάλλον το έγραψε, πριν από δύο μέρες.
Στην Ελλάδα μας αρέσει να κρατούμε τα ηνία της μεταλαμπάδευσης κάθε μόδας που γίνεται διεθνές τρεντ. Είτε θετικό, είτε αρνητικό. Γουστάρουμε να λέμε ότι “εμείς μάθαμε στον κόσμο τι είναι δημοκρατία”, όσο γουστάρουμε και το ότι “από εμάς ξεκίνησε η επέλαση του νεοναζισμού στον δυτικό κόσμο”.
Πρόκειται για ένα αρρωστημένο κόμπλεξ ανωτερότητας, που δεν χωρά λογική εξήγηση. Απλώς υπάρχει εκεί, μόνο και μόνο για να χρησιμοποιείται κατά περίπτωση και σύμφωνα με τα συμφέροντα του εκάστοτε ενδιαφερομένου.
Σε μερικούς μήνες η Ευρώπη θα ζήσει την επίσημη επαναφορά του φασισμού που η ίδια εξέθρεψε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ευρωβουλή θα αποκτήσει περισσότερους φασίστες, οι δήμοι των πόλεων επιπλέον “εθνικιστές” και οι κοινωνίες έναν άξιο συμπαραστάτη της συνέχισης της πόλωσης και του φόβου.
Εκτός κι αν γίνει ένα θαύμα. Που δεν το νομίζω...
(Έχω ξαναγράψει για αυτό το θέμα πιο παλιά μιλώντας για το "Ευρωκοινοβούλιο". Και σίγουρα θα γράψω ξανά μέχρι τον Μάρτη του 2014...)
No comments:
Post a Comment