“Ευρωκυνοβούλιο”

Με εντυπωσιακή πλειοψηφία, 506 στους 690, το Ευρωκοινοβούλιο απέρριψε τον προϋπολογισμό λιτότητας που συμφώνησαν οι ηγέτες της ΕΕ πριν από μερικές βδομάδες μέσα από μια σύνοδο γεμάτη καυγάδες και τάσεις αποσχιστικές.

Στη συνείδηση του κόσμου που σε ένα χρόνο θα κληθεί να εκλέξει τους νέους του ευρωαντιπροσώπους, το “ευρωκοινοβούλιο” ακούγεται τούτη την εποχή σαν το ζαχαρένιο σπίτι του Χάνσελ και της Γκρέτελ.

Σε έναν άχαρο ρόλο επερωτητών, οι ευρωβουλευτές προβάλλονται ως οι ανέγγιχτοι παρατηρητές των ευρωζυμώσεων σε μια εποχή που ο αντιευρωπαϊσμός, που πρώτη η ίδια η Γερμανία παρέα με Ολλανδία, Φινλανδία και Αυστρία, κυρίως, κατακλύζει τις ευρωμάζες.

Ο πρόεδρος Σουλτς είδε μετά από τρία χρόνια τη “χαμένη γενιά” των μορφωμένων Νοτίων μόλις χθες. Όχι όταν τα ποσοστά της ανεργίας στους νέους προσέγγιζαν το 50%, αλλά τώρα, που καλπάζουν προς 60% και βάλε.

Σε έναν χρόνο οι Ευρωπαίοι θα κληθούν να εκλέξουν τους πιο απόμακρους και άγνωστους, στο ευρύ κοινό, εκπροσώπους της ακόμη πιο απόμακρης και άγνωστης ευρωβουλής.

Την εποχή που οι αντιγερμανικές ρητορικές βάζουν εθνικιστικά και φασιστικά κόμματα στα τοπικά κοινοβούλια, οι ιθύνοντες της ΕΕ τις αντιμετωπίζουν απλώς ως μια αντίδραση “αντιευρωπαϊστική”: Όποιος μιλά κατά της οικονομικής πολιτικής της Γερμανίας, μιλά κατά της ίδιας της Ένωσης. Περίληψη των όσων είπε ο επίτροπος Όλι Ρεν πριν από δύο μέρες.

Το αντιγερμανικό μένος που ξύπνησε από το λήθαργο του η αντι-νοτιο-ευρωπαϊκή ρητορική του ‘10 και του ‘11 από τις χώρες του πλούσιου βορρά, φέρνουν τώρα στο προσκήνιο ένα τεράστιο πρόβλημα “Δημοκρατίας”: Το ενδεχόμενο οι ευρωεκλογές του 2014 να επιβεβαιώσουν αυτήν την άκρατη πόλωση βορρά-νότου, πλουσίων-φτωχών, “γουρουνιών”-”δουλευταράδων” μέσα στο ίδιο το ευρωκοινοβούλιο.

Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν το Μάιο του 2014 δω πολέμιους της ίδιας της ιδέας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να γεμίζουν τα μοντέρνα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου των Βρυξελλών.

Φασίστες, εθνικιστές, ρατσιστές ακόμη και νεοναζί μπορούν να -και κατά τη γνώμη μου θα- βρεθούν ανάμεσα στους επιτρόπους, τους προέδρους και τους ηγέτες που ευθύνονται εξ αρχής για την εξάπλωση του εντιευρωπαϊσμού στα ευρωπαϊκά εδάφη.

Η ίδια η Ευρωδημοκρατία που χάθηκε κάπου ανάμεσα στις επιταγές δημοσιονομικής σταθερότητας και οικονομικού στραγγαλισμού εκατομμυρίων πολιτών, είναι πολύ πιθανό να πάρει την εκδίκηση της μέσα από μια απαξιωμένη, στη συνείδηση των περισσοτέρων, διαδικασία, όπως είναι οι ευρωεκλογές.

Τότε θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς θα διαχειριστούν αυτήν την κατάσταση οι μη εκλεγμένοι ευρωεπίτροποι...