11 March 2013

Η ανωνυμία στην εξορία

Το παιχνίδι χάνεται μέσα απ’ τα χέρια τους. Η μανία να διατηρήσουν την κατάσταση ίδια κι απαράλλαχτη βγάζει το πραγματικό τους πρόσωπο. Βλέπουν εχθρούς παντού και δαιμονοποιούν όποιον έχει αντίθετη γνώμη. Κυρίως όσους μιλούν “ανώνυμα”.

Με χαβιέδικες μεθόδους κάθε φορά που στριμώχνονται βρίσκουν καταφύγιο προστασίας στην “ανωνυμία” της άποψης.

Με δοσιλογικές πρακτικές καλούν μέσα απ’ το twiter την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης να συμμορφώσουν τη μάζα, διακηρύσσουν την πρόθεση τους να απαλλάξουν εκείνους που τους ενοχλούν από την ιδιότητα του πολίτη με κατοχυρωμένα δικαιώματα, δηλώνουν την επιθυμία τους να αναζητήσουν όσους αντιτάσσονται με επιχειρήματα, στοχοποιούν με ονοματεπώνυμα.

Κουβαλούν το επιχείρημα του “έμμισθου” υπαλλήλου κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια. Συνομιλούν και αναμεταδίδουν άρθρα των δικών τους “ανώνυμων” αναγνωστών την ίδια ώρα που αποκαλούν κάθε επικριτικό “ανώνυμο χρήστη” κουκουλοφόρο, χωρίς κανένα αναγνωρισμένο δικαίωμα.

Κι όλα αυτά από ένα καθεστώς που στοιχειοθετεί δικογραφίες περί τρομοκρατίας και αθωώνει νεοναζί με “ανώνυμες πληροφορίες”, ενώ παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες αστυνομικής βίας εξακολουθεί να κρατά την ανωνυμία των βασανιστών αστυνομικών επτασφράγιστο μυστικό.

Η υπόθεση δεν αφορά μονάχα πολιτικά πρόσωπα, αλλά γενικεύεται και στο χώρο της δημοσιογραφίας. Εκείνος που κοντράρει και κριτικάρει το δημόσιο λόγο ενός δημοσιογράφου βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία ή είναι ανάξιος απάντησης διότι δεν μιλά με το όνομα του.

Ένας δημοσιογραφικός κόσμος πλασμένος από ανθρώπους “του πεζοδρομίου”, όπως τουλάχιστον οι ίδιοι υποστηρίζουν, που κατά τα άλλα γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τη σημασία της “προστασίας της ανωνυμίας”, εκτός κι αν αυτή η ανωνυμία τολμήσει να παρατήσει τη χαλαρή διάδραση για να γευτεί το απαγορευμένο φρούτο της κριτικής.

Πρεσβευτές της επωνυμίας με τις πιο βρώμικες ανώνυμες πληρωμένες τακτικές που πολύ πρόθυμα ξεχνιούνται όταν η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από το πρόσωπο τους, διαστρεβλωμένα δημοσιεύματα στοχοποίησης “πληρωμένων δημοσιογράφων”, δακτυλοδεικτούμενοι εκφοβισμοί και κατά παραγγελία ρεπορτάζ συνθέτουν το σενάριο των αυτοαποκαλούμενων κυνηγών της ιντερνετικής αδιαφάνειας.

Η ανικανότητα να διαχειριστούν την κλεμμένη ψήφο του καλοκαιριού έθεσε σε εφαρμογή μια άναρχη, πεζοδρομιακού επιπέδου, τακτική διαδικτυακού κλεφτοπόλεμου που προσφάτως ανέδειξε δημόσιες δηλώσεις-προθέσεις παρακολούθησης προσώπων, απόπειρες χειραγώγησης της δικαιοσύνης κι απειλές.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δεν γνωρίζουν ούτε από ίντερνετ, αλλά ούτε κι από νόμους. Έχουν όμως γραπώσει με τέτοια μανία την εξουσία, που στην προσπάθεια τους να διαφημίσουν τη διατεταγμένη σωφροσύνη τους στα αφεντικά, καταλήγουν σε συμπεριφορές σχεδόν σχιζοφρενικές ξορκίζοντας, παράλληλα, τον σατανά με "υπεύθυνα" απεταξάμην.


(Θα επανέλθουμε σύντομα...)

0 comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
UA-24464405-1