24 February 2013

Η κοινωνία των πολιτών του Βαγγέλη


“Το μεγάλο στοίχημα είναι το κράτος να σώσει τη δημοκρατία γιατί από μόνη της η κοινωνία των πολιτών παράγει βία και ανισότητα.” Βαγγέλης Βενιζέλος, 21 Φεβρουαρίου 2013. Ποτέ ξανά μία τόσο μικρή φράση - απόσπασμα από ομιλία πολιτικού αρχηγού δεν συμπύκνωσε με τέτοια επιτυχία τους φόβους και το μεγαλοϊδεατισμό ενός εκτροχιασμένου κυβερνητικού αυταρχισμού.

Βία και ανισότητα παντρεύονται στο μυαλό του Βαγγέλη σ' ένα άκρως επικίνδυνο αντιδημοκρατικό μείγμα που μόνον “το κράτος” του είναι ικανό να ανακόψει. Ένα λουδοβίκειο δόγμα περί κράτους και Εγώ, χωρίς όμως την άγνοια φόβου του τότε βασιλικού αυταρχισμού. Γιατί η πιθανότητα διολίσθησης της “δημοκρατίας τους” συγκεντρώνεται στο “μεγάλο στοίχημα”.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος και η συγκυβέρνηση Σαμαρά φοβάται τους ίδιους τους πολίτες. Όχι μια μερίδα αυτών. Όλους.

“Πόλις εστί κοινωνία πολιτών πολιτείας” δηλαδή η πόλη (το κράτος) είναι η ένωση των πολιτών με βάση το πολίτευμα, είχε γράψει στα Πολιτικά του ο Αριστοτέλης. Τα Πολιτικά του Βενιζέλου, Σαμαρά, Κουβέλη ξεγράφουν τις έννοιες κράτους, πόλης, κοινωνίας πολιτών ξαναγράφοντας τα κατά το δοκούν.

Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες φορές που μερικές μονάχα λέξεις καταδεικνύουν την απέχθεια αυτού του πολιτικού συστήματος στην ίδια τη δημοκρατία. Μια δημοκρατία, που στ' όνομα της ματώνουν οι πλατείες και τα κρατητήρια.

“Από μόνη της η κοινωνία παράγει βία και ανισότητα”. “Το στοίχημα είναι το κράτος να σώσει τη δημοκρατία”. Όταν αποκλείεις τους πολίτες από το ρόλο της “διάσωσης της δημοκρατίας”, ο μόνος που απομένει είσαι εσύ. Εσύ, ο νομοθέτης, μαζί με τη “νόμιμη βία” της καταστολής.

Το “στοίχημα” φωτογραφίζει την αβεβαιότητα του εγχειρήματος· και το φόβο της αποτυχίας, όχι της ίδιας της δημοκρατίας, αλλά του κυβερνητικού συμπλέγματος που απαντάται στον βενιζελικό όρο “κράτος”. Του οργάνου που περιορίζει την ίδια την κοινωνία των πολιτών με το πρόσχημα της εξάπλωσης της βίας και της ανισότητας. Τη διατήρηση της “τάξης" και της "ασφάλειας”. Τον τουρισμό και τις επενδύσεις.

Όταν κάποιος προσπαθήσει να απαριθμήσει τα περιστατικά κοινωνικής βίας και ανισότητας σε αντιδιαστολή με αυτά της κρατικής, τότε θα καταλάβει για τι ακριβώς πράγμα μιλάμε. Θα καταλάβει τι εννοεί ο Βαγγέλης Βενιζέλος.

Εκείνος ο άνθρωπος που αποκάλεσε την ερευνητική δημοσιογραφία γύρω από τη λίστα Λαγκάρντ “εξουθενωτική πολυφωνία”. Αυτός που καλεί την κοινωνία των πολιτών να μην αντιστέκεται στην παράδοση των κεκτημένων της στο “κράτος” επειδή αδυνατεί να κατευνάσει τα βίαια και αυταρχικά της πάθη.

Αν ο, συνεπικουρούμενος από ένα λόχο δεδηλωμένων οπαδών ακροδεξιάς μεθοδολογίας, Αντώνης Σαμαράς αποτελεί το χέρι αυτής της ιδεολογίας, ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι σαφώς το στόμα της. Κι ο Φώτης Κουβέλης το απενοχοποιητικό της άλλοθι.

Ο φόβος της κοινωνίας των πολιτών αντιμετωπίστηκε και εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με την οπτική του βενιζελικού “κράτους - προστάτη”. Οι συνεχιζόμενες προκλήσεις σε πολιτικές εστίες, οι επιθέσεις στις τοπικές κοινωνίες, οι κορόνες περί Κου Κλουξ Κλαν, Ερυθρών Ταξιαρχιών και όλες εκείνες οι δημοσιογραφικές τοποθετήσεις - διαρροές κυβερνητικών πεποιθήσεων, αυτό φωτογραφίζουν.

Το μίσος για τη δημοκρατία. Την απέχθεια στους πολίτες. Την αποστροφή στην αξιοκρατία και την ισονομία. Το μίσος της ελευθερίας λόγου και έκφρασης. Τη βία απέναντι σε κάθε διεκδίκηση. Τον αυταρχισμό ενός συνδρόμου μεγαλομανίας που γλιστρά μες απ’ τα χέρια τους κι είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να το κρατήσουν έστω και για μία μέρα.

Με κάθε τίμημα. Το ξαναλέω. Με κάθε τίμημα.

Η απαξίωση στις λέξεις και το βλέμμα, όταν μέσα από τα μάτια τους η κοινωνία των πολιτών, ως ένα κοπάδι βίας και ανισότητας, στέκει εμπόδιο στη “δημοκρατία τους”, ξερνά μια πολιτική δυσωδία ανθρώπων δίχως ίχνος ανθρωπιάς.

Σιχαίνομαι να τους ακούω και να τους βλέπω. Μου γυρίζουν τ’ άντερα όταν αντικρίζω εκείνο το μόνιμο μίσος που ακτινοβολά το πρόσωπο τους. Μίσος και δίψα για να ξαναβρούν το χαμένο τους μονόδρομο. Αυτό που τώρα απειλεί να σβήσει από το χάρτη η “κοινωνία των πολιτών” τους.

(Κόσμος και ντουνιάς ασχολείται με τους Φαήλους και τους Μουρούτηδες. Καταλάβετε πριν είναι αργά τι ρόλο βαράνε αυτοί οι λαγοί και ασχοληθείτε με κάτι πολύ πιο σοβαρό.)

2 comments:

  1. Πόσο φτηνός, επικίνδυνος, κτηνώδης μπορεί να είναι ο άνθρωπος......! πόσο κενό κρύβεται στην απελπισμένη του προσπάθεια να δείξει ότι κάτι είναι......

    ReplyDelete
  2. πως ενα γουρουνοειδες τερας τολμαει να μιλαει για δημοκρατια,ενω πουλησε ενα ολοκληρο εθνος ?τολμανε να μιλανε αυτοι που θαπρεπε ναναι τρις ισοβια για εθνικη προδοσια,εκφοβισμο και εκβιασμο ενος ολοκληρου λαου?

    ReplyDelete

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
UA-24464405-1