Είναι προφανές ότι ο ρόλος που επιδιώκει να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζεται με γοργούς ρυθμούς σε μια αντιβενιζελική πολεμική, που ξεπερνά κατά πολύ την προεκλογική ρητορική του Αλέξη Τσίπρα.
Η ανοιξιάτικη καταγγελία του μνημονίου που πολεμήθηκε όσο τίποτε άλλο από σύσσωμα τα μέσα ενημέρωσης, εξελίχθηκε στο τάραγμα μέσω της νομιμότητας, οδηγήθηκε στις κοινωνικές υπεραξίες και μοιραία κατέληξε στους Έλληνες νοικοκυραίους.
Η επιλογή διαχωρισμού των ευθυνών του πρώην πρωθυπουργού προκάλεσε εύλογες απορίες. Απορίες που ούτε ο Αλέξης Τσίπρας, ούτε κανένας άλλος βουλευτής του δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει.
Η κυβερνητική γραμμή της άναρχης μετατόπισης του πολιτικού λόγου στις καταλήψεις και τα γκαζάκια, η ασύντακτη εκδικητική τάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις οικονομικές απάτες της κρατικοδίαιτης ελίτ και η αποτυχημένη άσκηση ξεκάθαρης αγωνιστικής πολιτικής της Κουμουνδούρου, μπορεί να έχει ταρακουνήσει ορισμένα κοινωνικά στρώματα, αλλά έχει επιβραδύνει τη δυναμική του κόμματος. Κάτι που κι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχτηκε.
Το ένοχο παρελθόν του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου ακολουθεί για δύο και πλέον χρόνια μια πορεία αντιστρόφως ανάλογη και με τις συνθήκες διαβίωσης του, αλλά και με τις ατομικές του ελευθερίες.
Κι όμως, μέσα σε μια περίοδο συνεχών ανατροπών, με νέα στοιχεία να ανατρέπουν τις μέχρι σήμερα αποκαλύψεις των ευθυνών για την απόκρυψη της λίστας Λαγκάρντ από σύσσωμη την ελληνική πολιτική ηγεσία από το 2010 μέχρι σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να παίξει το παιχνίδι της νυκοκοιροσύνης.
Η πρόταση παραπομπής Βενιζέλου-Παπακωνσταντίνου σε προανακριτική επιτροπή έφερε την αντιπρόταση Καμμένου για τη συνευθύνη Παπανδρέου και Παπαδήμου. Μια πρόταση που οπως κι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να καταψηφιστεί ούτως ή άλλως όταν φτάσει στην ολομέλεια της βουλής.
Παρόλα αυτά η ζημιά, τουλάχιστον όσον αφορά τις δημοσκοπικές και όχι μόνο εντυπώσεις, έχει ήδη γίνει. Μια ζημιά που έρχεται να κουμπώσει δίπλα στη ρετσινιά που του κολλάνε καθημερινά τα διάφορα φασιστοειδή και νεοφιλελεύθερα δημοσιεύματα για τον "ΣΥΡΙΖΑ των κουκουλοφόρων" κι όλα τα αφθαίρετα γραφόμενα περί "ακροαριστερής βίας".
Ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά καταγγέλει την απόπειρα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης μέσα από έντεχνα διαμορφωμένες συνθήκες πόλωσης της συντηρητικής πλευράς της κοινής γνώμης. Μια καταγγελία που λειτουργεί, όμως, παράλληλα κι ως αντιπερισπασμός στο εύλογο ερώτημα της απουσίας του Γιώργου Παπανδρέου από την πρόταση παραπομπής σε προανακριτική επιτροπή.
Μπορεί, λοιπόν, να φωνάζει όσο θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές του για τη φασιστική κυβερνητική πολιτική ενός αστυνομοκρατούμενου αντικοινωνικού συμβολαίου πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, αλλά να ξέρει ότι με τη θεαματική στροφή νοικοκυροσύνης του Αλέξη Τσίπρα, δείχνει πόσο υποτιμά μεγάλο κομμάτι του κόσμου που τον ψήφισε.
Στοχεύοντας σε μια ετεροχρονισμένη προσπάθεια οικοδόμησης συμπαγής εκλογικής βάση σε μια εποχή που τέτοιου είδους απόπειρες μοιάζουν με κωμικοτραγικό ανέκδοτο, το μόνο που καταφέρνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να τρέχει πίσω από δηλώσεις στελεχών του και να αναλώνεται σε μια καφενειακού επιπέδου διαμάχη με τον Σίμο Κεδίκογλου.
ΥΓ. Λίγο πριν τις εκλογές, στις 8 Ιουνίου του 2012, έγραφα το κείμενο "Αλέξη κάτσε κι άκου" για την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να πέσει για μια ακόμη φορά στην παγίδα αντιπαράθεσης ξενόφερτων πολιτικών.
0 comments:
Post a Comment