Μέγιστη δικαίωση για την εντιμότητα του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλη Βενιζέλου, αποτελούν οι αποκαλύψεις των οικονομικών εισαγγελέων, μέσω πληρωμένων δημοσιογράφων, ότι από την πρώτη έκδοση της λίστας Λαγκάρντ έλειπαν δυο ξαδέρφες κι ένας μπατζανάκης του πρώην υπουργού οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Όπως ανακοίνωσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, όλες οι προσπάθειες σπίλωσης του ονόματος του πιο έντιμου υπουργού που πέρασε το κατώφλι του υπουργείου οικονομικών έπεσαν στο κενό, απαιτώντας μάλιστα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους υπόλοιπους πολιτικούς εχθρούς του να ζητήσουν συγγνώμη για όλες τις προηγούμενες συκοφαντικές τους δηλώσεις.
Οι αποκαλύψεις της νέας λίστας Λαγκάρντ επανέφεραν, ως δια μαγείας, στο δημοσιογραφικό προσκήνιο τις κουλές απαντήσεις του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας στη βουλή. Όπως ακριβώς δεν έγινε ποτέ και με εκείνες τις δηλώσεις του Βαγγέλη βενιζέλου που ήθελαν τους τραπεζικούς λογαριασμούς του ελεύθερου τότε, Άκη Τσοχατζόπουλου, να αποτελούν αριθμούς κινητών τηλεφώνων.
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να προσάψει κάτι το μεμπτό στον άνθρωπο που χάρισε 800 εκατομμύριο ευρώ στην τράπεζα του ήδη φυλακισμένου Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, με πρόφαση την προστασία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, όμως αυτή η εξαγνιστική πρεμούρα αμνήστευσης του αρχηγού της Ιπποκράτους προκαλεί τουλάχιστον γέλωτα.
Όταν πίσω στο μακρινό 2009, ο πανίσχυρος Γιώργος Παπανδρέου του 44% πρόβαλλε με περισσή περηφάνια τους καινοτόμους υπουργούς του μπροστά στις σαγηνευμένες κάμερες, οι θιγόμενοι Βενιζελικοί δεν περίμεναν ποτέ πως θα τους δινόταν μια τόσο χρυσή ευκαιρία να απαλλαγούν μια και καλή από το καρκίνωμα του Παπανδρεϊσμού, δίχως να ιδρώσει στην ουσία κανείς τους.
Με το άκουσμα, όμως, της είδησης πως οι δυο ξαδέρφες Παπακωνσταντίνου βρίσκονταν εκτός της πρώτης λίστας Λαγκάρντ, όλα εκείνα τα διάφορα βοηθητικά στελέχη της τότε κυβέρνησης παρέλασαν από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδας με κατακεραυνητικά σχόλια εναντίον των κηπουρών του ΓΑΠ. Της παρέας εκείνης που, όπως τώρα λένε, έκανε κουμάντο στη χώρα και την έριξε στα νύχια ΔΝΤ και τρόικας δίχως κανείς τους να καταφέρει να τους σταματήσει.
Φτάνουμε, λοιπόν, στο σήμερα και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου του μνημονίου μετατρέπεται από τσάρος της οικονομίας σε μαύρο πρόβατο της παπανδρεϊκής ανθοκομικής. Δύο χρόνια μετά την αποστολή της πρώτης λίστας, τις συλλήψεις, τις συκοφαντίες, τις δημόσιες δηλώσεις αμφισβήτησης της γνησιότητας της και της άρνησης σύστασης οποιουδήποτε είδους ελεγκτικής επιτροπής, είτε πολιτικής είτε δικαστικής, ο ένοχος βρέθηκε και είναι μονάχα ένας.
Η αμηχανία της Νέας Δημοκρατίας να διαχειριστεί την υπόθεση μετά τα πρώτα λεπτά της δημοσιογραφικής αποκάλυψης, ακολουθήθηκε από μια χαλαρή γραμμή πολιτικής εκμετάλλευσης. Εμείς είμαστε εκείνοι που ζητήσαμε την επανάληψη αποστολής της λίστας και μάλιστα πολύ πριν από τη δημοσιοποίηση της απ΄τον Τύπο, φέρονται να υποστηρίζουν.
Από την άλλη, η ΔΗΜΑΡ ζητά να τηρηθούν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες με μοναδικό αποδέκτη - κατηγορούμενο (ποιον άλλον;) τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Τέλος είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος μυρίστηκε ψωμί στην υπόθεση και δεν δέχεται με τίποτα όλη αυτή η ιστορία να περιοριστεί μονάχα στο πρόσωπο του πρώτου υπουργού οικονομικών του Γιώργου Παπανδρέου.
Αν προσπαθήσει κάποιος να συγκρίνει σε κλίμακα υποκριτικότητας ποιος είναι αυτός που υπερτερεί, πιθανότατα να μην καταφέρει ποτέ του να βγάλει ξεκάθαρο συμπέρασμα.
Από τη μία είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος και το -όποιο- όλον ΠΑΣΟΚ που ζητά να ριχτεί φως στην υπόθεση, ενώ από την άλλη είναι ο ελληνικό Τύπος που περιμένει ένα νεύμα των κυβερνητικών εταίρων για να κατασπαράξει όποιον του δώσουν τα κομματικά γραφεία της τρόικας εσωτερικού.
Αν κάποιος είναι τόσο ηλίθιος, ή αλαζών, που να θεωρεί ότι μέσα σε όλα τα στραβά που συμβαίνουν τα δύο τελευταία χρόνια στη χώρα, θα καταφέρει να διαγράψει με τα χεράκια του δύο τόσο στενά συγγενικά του πρόσωπα και να μην τον πάρει κανείς χαμπάρι, τότε χαλάλι του. Μια θέση στην πτέρυγα VIP του Κορυδαλλού είναι έτοιμη και τον περιμένει.
Όταν όμως στην ιστορία μπλέκει το προσωπικό και πολιτικό συμφέρον του ανθρώπου “τραπεζική σταθερότητα”, “ασφάλιστρο κινδύνου” και “αριθμοί κινητών τηλεφώνων”, τότε ο βαθμός ηλιθιότητας και αλαζονείας μπαίνει σε τελείως διαφορετική μοίρα.
Εισαγγελείς, πολιτικοί και κυρίως δημοσιογράφοι, πρέπει να γνωρίζουν και να κρατήσουν καλά μέσα στο κεφάλι τους μονάχα αυτό. Αν από τούτη εδώ την ιστορία δεν βρεθεί έστω κι ένας ένοχος με βραχιόλια στα χέρια, ότι άλλο συμβεί στους δρόμους της Αθήνας και της υπόλοιπης χώρας θα είναι αποκλειστικά δική τους ευθύνη.
0 comments:
Post a Comment