Το ελληνικό παράδειγμα

Μία δήλωση που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη έκανε ο Αντώνης Σαμαράς στα πλαίσια της πρόσφατης συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός είπε, μεταξύ άλλων, πως η Ελλάδα δίνει αγώνα για να μην περιληφθεί στα νέα σκληρά μέτρα λιτότητας που προορίζονται για όλα τα παλιά και παραδοσιακά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στις 14 Νοέμβρη χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους ολόκληρης της Ευρώπης. Ζήτησαν το ίδιο ακριβώς που ζητούν εδώ και τρία σχεδόν χρόνια οι Έλληνες απεργοί. Να δοθεί ένα τέλος στην αλόγιστη πορεία λιτότητας που ακολουθούν όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζουν για τα εξελιγμένα συστήματα κοινωνικών παροχών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Τα κοινωνικά δίκτυα προστασίας για τους αδύναμους, τις εργαζόμενες μητέρες, τους ηλικιωμένους και πολλά ακόμη πληθυσμιακά στρώματα.

Αυτό που λίγοι ξέρουν είναι τα τεράστια ποσοστά πληθυσμών που η επιβίωση τους εξαρτάται αποκλειστικά από τα κοινωνικά αυτά επιδόματα. Είτε είναι άνεργοι, είτε όχι, οι αριθμοί όσων η ζωή τους βασίζεται στις κρατικές κοινωνικές παροχές είναι τεράστιοι. Πολύ μεγαλύτεροι από αυτό που νομίζουμε.

Πολλές είναι και οι περιπτώσεις της επιλογής να μην εργαστούν καν, μιας και η χρηματοδότηση από τα κοινωνικά κονδύλια αρκεί για μια αξιοπρεπή επιβίωση. Χαρακτηριστικότερα όλων είναι τα γενναία επιδόματα για τις μητέρες και τα ανήλικα παιδιά τους.

Για όλους αυτούς η Ελλάδα έχει, πλέον, μετατραπεί στο ζωντανό παράδειγμα της ευρωπαϊκής πορείας του αύριο. Πολύ σύντομα, το άλλοτε κραταιό ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος θα θυσιαστεί στο βωμό της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της εθνικής ευθύνης.

Όταν κάθε κοινωνικό πλέγμα προστασίας όσων πραγματικά έχουν ανάγκη καταρρακωθεί από ένα κοινό σχέδιο υποχρεωτικής σωτηρίας του ενιαίου νομίσματος, κανείς δεν θα αισθάνεται, πια, ασφαλής. Όσο σπουδαίο κι αν είναι το οικονομικό κύρος της χώρας του.

Αν η Ελλάδα σοκάρει αυτή τη στιγμή τον κόσμο με το διαρκές δηλητήριο της λιτότητας, αυτό που θα ακολουθήσει στις παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις μετά από μια πιθανή κατάρρευση του δικού τους κοινωνικού προστατευτισμού, θα μοιάζει με πυρηνική καταστροφή.

Γι' αυτό και οι Ευρωπαίοι παύουν σιγά σιγά να φοβούνται μην γίνουν Ελλάδα. Γιατί τρέμουν, πλέον, στην ιδέα πως αυτή η Ελλάδα θα αποτελέσει το νέο ευρωπαϊκό παράδειγμα προς μίμηση.