Σύνταγμα 7 Νοέμβρη

Θα έγραφα πολλά για όλα όσα συνέβησαν και χθες στους δρόμους της Αθήνας, αλλά δεν νομίζω ότι θα ειπωθεί κάτι που δεν έχει ήδη γραφτεί είτε από μένα είτε από πολλούς ακόμη τα τελευταία δύο χρόνια.

Μονάχα το αξιοσημείωτο των υποκριτικών ικανοτήτων των ασφαλιτών που έκανε ένα βήμα παραπέρα και πήρε τη σκυτάλη από τα ανενεργά, υπό την καταρρακτώδη βροχή, χημικά για να παίξει το ρόλο των πανικόβλητων πολιτών που εκμεταλλεύονται το φόβο της μάζας για να σπρώξουν το μουσκεμένο κόσμο μακριά από το κοινοβούλιο.

Είδαμε ακόμη και την πρώτη δράση των αντλιών νερού να απομακρύνουν από το άγαλμα του Βενιζέλου τον κόσμο, αλλά και τις κλασσικές, πια, ρίψεις χημικών και κρότου λάμψης ανάμεσα στα μπλοκ των διαδηλωτών, που με την ήδη γυρισμένη πλάτη υποχωρούσαν μακριά από το κοινοβούλιο.

Συνηθισμένες εικόνες που αγαπούν να δείχνουν τα ξένα μέσα ενημέρωσης και να περιγράφουν τα τηλεγραφήματα του εξωτερικού.

Ακόμη πιο αγαπημένες ήταν όμως οι εικόνες εντός του κοινοβουλίου, με τους ανθρώπους στους οποίους κάποιοι άφησαν να εννοηθεί πως θα παραχωρήσουν τη διαχείριση 30 και πλέον δισεκατομμυρίων ευρώ.

Τους ανθρώπους οι οποίοι είδαν την αγουροξυπνημένη ολομέλεια να σηκώνεται όρθια για να εγκρίνει την ήδη γνωστή εκ των προτέρων πρόταση για αντισυνταγματικότητα του νόμου-εγκυκλοπαίδεια με εμφανή τη διαφορά ορθίων-καθήμενων, αλλά που ο πρόεδρος Μεϊμαράκης απέρριψε για να μαζευτούν άρον άρον οι απόντες από τα χθεσινοβραδινά τηλεοπτικά πάνελ μην συνεχιστεί η μαλακία και πάει στράφι το πανηγυράκι πριν καλά καλά ξεκινήσει.

Είδαμε τους ίδιους ανθρώπους να χτυπιούνται για τις τηλεοπτικές εντυπώσεις σε μια πασαρέλα -όπως είπε η Παπαρήγα- που η σημαντικότερη στιγμή της ημέρας ήταν το πρωινό κομμωτήριο για τα έκτακτα δελτία του CNN.

Ζήσαμε ανταρσίες και καφρίλες από τους υπαλλήλους της βουλής, που μόλις ακούσαν για την παράνομα εισηγμένη τροποποίηση Στουρνάρα που τους έβαζε κι αυτούς στις μισθολογικές κατηγορίες των υπόλοιπων δημοσίων υπαλλήλων, κυνηγούσαν στους διαδρόμους της βουλής βουλευτές και δημοσιογράφους.

Πιθανότατα να έφτυσαν και στο νερό του υπουργού οικονομικών, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Φωνές, μπινελίκια, κακός χαμός και στο τέλος διαγραφές και 153 “γενναίοι” κατά Άδωνι, να σώζουν για μια ακόμη φορά τη χώρα. Με την Αθήνα πνιγμένη στο νερό, τα χημικά και τους υπαλλήλους της ασφάλειας, μια Αθήνα που μέχρι τις 9 το βράδυ είχε πάνω από 150.000 κόσμο στους δρόμους.

Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Ο κακός χαμός με τις προσφυγές όσων θίγονται από το 3ο Μνημόνιο και έχουν τη δυνατότητα να πάνε στα δικαστήρια, θα κρατήσει για μήνες. Οι υπόλοιποι που δεν μπορούν να κάνουν κάτι, μάλλον ετοιμάζονται να βγάλουν τα εισιτήρια τους για να πάνε στο διάολο.

Και μέσα σε όλα αυτά η δόση που ποτέ δεν θα έρθει, που οι Γερμανοί λένε Δεκέμβρη και βλέπουμε και που κανείς δεν μπορεί να πειστεί για το πώς θα συνεχίσουν να κρατούν την εξουσία άνθρωποι που δύο φορές σε μια βδομάδα ούτε να μετρήσουνε σωστά δεν κατάφεραν.

Ακούστηκαν κι άλλα πολλά. Για ειδικά δικαστήρια, για λαϊκή ανυπακοή στα μέτρα και λοιπές κοινοβουλευτικές παπαριές.

Εκτός κι αν τα ειδικά δικαστήρια τα στήσουν εκείνοι που έφαγαν από τα ελλείμματα 40 ετών και στη θέση των κατηγορουμένων στήσουν απέναντι τους έναν μεγάλο καθρέφτη.

Ή αν στην επόμενη μειωμένη σύνταξη/μισθό/επίδομα πάει ο δικαιούχος στην εφορία και το ταμείο του και πει “εγώ δεν σας ακούω γιατί έτσι μου είπε να κάνω το κόμμα μου και θέλω να μου δώσετε πίσω τα ευρώ που μου χρωστάτε”.

Στην τελική, όσο έτοιμο είναι το πολιτικό σύστημα να στήσει ειδικά δικαστήρια που θα καταδικάσουν τους ενόχους μιας χώρας που χρεοκόπησε χωρίς να φταίει κανείς, τόσο έτοιμα είναι και τα εργατικά σωματεία να κάνουν το μοναδικό πράγμα που κανείς ασφαλίτης δεν μπορεί να σταματήσει. Γενική απεργία διαρκείας.

(25,4% έφτασε η ανεργία. 36.000 άνθρωποι χάσανε τη δουλειά τους μέσα σε έναν μόνο μήνα. Μόλις η γενική απεργία μετατραπεί σε γενική ανεργία, τότε οι μόνοι που θα μείνουν να απεργούν θα είναι οι ΕΥΠατζήδες, οι αστυνομικοί και οι υπάλληλοι της βουλής. Α! Και μερικοί δημοσιογράφοι.)