Πραγματική βία

Μία πρόβλεψη της σημερινής κατάστασης της χώρας που απεχθάνεται κάθε μορφή βίας μετά το ξύλο του χρυσαυγίτη μπροστά στις κάμερες και βγήκε από τα χείλη δεκάδων αναλυτών, πολιτικών, δημοσιογράφων και πρωτοσέλιδων εφημερίδων, είναι ότι ο εκφασισμός και οι τραμπούκικες συμπεριφορές είναι μία μικρή μόνο ιδέα του τι πρόκειται να ακολουθήσει. 

Ορίστε μια σειρά φανταστικών -βγαλμένα από την πραγματικότητα των δύο τελευταίων χρόνων- γεγονότων, από το άγραφο κοντινό μέλλον που τόσο κοντά νομίζουν όλοι ότι είμαστε, αλλά κανείς τους δεν θέλει να κάνει το παραμικρό χωρίς να διακινδυνέψει τα μονάκριβα του κεκτημένα:

“Στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση βρίσκεται υπάλληλος της ΔΕΗ, που σήμερα το πρωί επιχείρησε να διακόψει το ρεύμα στο σπίτι πενταμελούς οικογένειας. Ο θύτης, πατέρας τριών παιδιών, αδιόριστος εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, πυροβόλησε με κυνηγετική καραμπίνα τον τεχνικό την στιγμή που εκτελούσε την εντολή διακοπής της ηλεκτροδότησης. Ο ίδιος συνελήφθη και κατά την προσαγωγή του στο αστυνομικό τμήμα δήλωσε αμετανόητος για το καθήκον του να προστατέψει την οικογένεια του”.

“Ταμπουρωμένος για πάνω από τέσσερις ώρες βρίσκεται άνδρας αγνώστων στοιχείων στην ΔΟΥ Κυψέλης. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ο άνδρας άνοιξε πυρ κατά την είσοδο του στο γραφείο του εφόρου, ο οποίος από τις πληροφορίες που διαρρέουν από την ελληνική αστυνομία είναι νεκρός”.

“Τραγική κατάληξη είχε τριμελής οικογένεια σήμερα το πρωί. Θύματα οι δύο γονείς και το ανήλικο παιδί τους, όπου έπασχε από ανίατη ασθένεια. Εξαιτίας της αδυναμίας της οικογένειας να καλύψει την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη λόγω της μη παροχής φαρμάκων από τα χρεοκοπημένα ασφαλιστικά ταμεία, πήδηξαν από τον τέταρτο όροφο της πολυκατοικίας τους”.

Καθημερινά είναι πλέον τα περιστατικά βίας μεταξύ μικρών μαθητών στα σχολεία όλης της χώρας. Όλο και συχνότερο είναι το φαινόμενο ξυλοδαρμών νεαρών με στόχο αντικείμενα αξίας, όπως κινητά τηλέφωνα και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές. Η είδηση ότι σε κάποιες περιπτώσεις ο στόχος της επίθεσης είναι το μεσημεριανό κολατσιό κάποιων παιδιών, σοκάρει”. 

“Νεκρό βρέθηκε σήμερα τα ξημερώματα ζευγάρι συνταξιούχων στην πλατεία Συντάγματος μετά από μια τραγική πράξη αυτοχειρίας. Στο σημείωμα που καρφίτσωσαν πάνω στα ρούχα τους, καλούν τον κόσμο να σταματήσει να περιμένει ελεημοσύνη από εκείνους που έκλεψαν τις στερήσεις και τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής, για να μην φτάσει στα 70 του χρόνια να ζητιανεύει ανήμπορος να πληρώσει για το καθημερινό του φαγητό”.

“Την είδηση της αυτοκτονίας του ηλικιωμένου ζευγαριού ακολούθησε μια σειρά βίαιων επιθέσεων σε τραπεζικά καταστήματα, υπουργεία και πολυκαταστήματα του κέντρου. Αυτή τη στιγμή η κατάσταση βρίσκεται εκτός ελέγχου, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που ζητούν την επέμβαση του στρατού, μιας και η αστυνομία μετρά ήδη δεκάδες απώλειες από τον εξαγριωμένο όχλο”.

Μπορεί να το παράκανα. Μπορεί και όχι. Όλες οι υπερβολικές ιστορίες όμως, έχουν κάπου μια βάση. Και η δική μας βάση είναι ότι η βία δεν είναι απλά ένα χαστούκι σε ζωντανή μετάδοση. Βία είναι αυτό που κάποιοι βαφτίζουν “ανάπτυξη” και “ανακεφαλαιοποίηση” και “εκσυγχρονισμός”. Βία είναι να μην έχεις να φας. Γιατί στην τελική, μια μελανιά, ένα σπασμένο πλευρό, μια ανοιγμένη μύτη, θα φτιάξει. Η απώλεια ενός παιδιού που δεν έχει τα φάρμακα του για να ζήσει, όμως, δεν θα επουλωθεί ποτέ.