Ολική ανασυγκρότηση εδώ και τώρα

Δεν μου αρέσει να κινδυνολογώ, ούτε να φοβίζω τον κόσμο. Η κατάσταση όμως ξεπέρασε κατά πολύ το «έχει ξεφύγει». Βαδίζει σε άλλες εποχές, άλλες περιόδους. Σαν έναν ιό που σε φάση αναμονής εδώ και 40 χρόνια φαίνεται να ξυπνά ξανά.

Καθημερινές συμπλοκές στους δρόμους της Αθήνας και όλης της Ελλάδας με περίεργους τύπους δίπλα σε αστυνομικούς, ένστολους αστυνομικούς, που σαν ανθρώπινη ασπίδα επιλέγουν ξεκάθαρα στρατόπεδα σε ξυλοδαρμούς και εμπρησμούς.

Ποιοι είναι αυτοί οι περίεργοι τύποι, που παρεπιμπτώντως ούτε κουκούλες φοράνε, ούτε μάσκες, μαζί με το 50% των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής -αστυνομικούς των ειδικών δυνάμεων εκκαθάρισης της ΓΑΔΑ-, φαίνεται από τα δεκάδες βίντεο και τις φωτογραφίες.

Περίεργες και επανειλλημένες επιθέσεις σε δημοσιογράφους με προφανείς κραυγές μιας ιδεολογίας που στα χαρτιά ανήκει στην συντριπτική πλειοψηφία, αλλά ο τόπος επιλογής της ίδιας της επίθεσης στοχοποιεί μια πολύ συγκεκριμένη και μοναδική πλέον, μη προβαλλόμενη πολιτική ιδεολογία.

Μη προβαλλόμενη, μιας και οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής δεν αποτελούν πλέον μόνο αντικείμενο μονταρισμένων τηλεοπτικών ρεπορτάζ και εφημερίδων. Προσκαλούνται πια και σε δημόσιο, ζωντανό, διάλογο από τα χειρότερα των κατακαθιών που έβγαλε το δημοσιογραφικό κουρμπέτι.

Μέσα σε μια δημοκρατία, ένα Σύνταγμα και μια βουλή που εδώ και δύο χρόνια ο κόσμος στους δρόμους αλλά και δεκάδες επιστήμονες, πανεπιστημιακοί και πολιτικά ευαισθητοποιημένα πρόσωπα, κραυγάζουν ότι βιάζονται καθημερινά.

Τα μικροπολιτικά παιχνίδια που κρατήσανε ζωντανό τον ιό της διαστροφής είναι ζωντανά και παραμένουν στην πρώτη γραμμή της αντίστασης. Δεν μιλάω μόνο για τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και την ΚΕΔΕ, τους κύριους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστικούς οργανισμούς αυτού του κράτους της διάλυσης και της σαπίλας που πρώτοι αρνήθηκαν κάθε είδους δημόσιο κοινωνικό διάλογο στη μέση της κρισιμότερης πολιτικής διαπραγμάτευσης των τελευταίων σαράντα χρόνων.

Μιλάω, -και πραγματικά αποτελεί την τελευταία φορά που απευθύνομαι σε αυτό με σοβαρότητα- και για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Και θα είναι η τελευταία φορά που θα ασχοληθώ σοβαρά, γιατί πραγματικά αισθάνομαι ότι πια δεν εκφράζει κανένα, μα κανένα, γνήσιο Έλληνα κομμουνιστή του διεθνισμού και του πραγματικού και κοινωνικά δίκαιου σοσιαλισμού.

Αφορμές να μην καταπιαστεί κάποιος ποτέ πια με σοβαρό ύφος με το ΚΚΕ δόθηκαν πολλές. Συλλυπητήρια για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ, απαγόρευση χρήσης facebook και άλλων social media από τα μέλη της Κομμουνιστικής Νεολαίας και αυτή η συνεχιζόμενη καπήλευση της ιδεολογίας του Κομμουνισμού με όρους θεϊκής, προπατορικά διορισμένης κληρονομιάς του από την ηγεσία του, είναι κάποια από τα ελάχιστα παραδείγματα.

Προσωπικά, το ποτήρι γέμισε τη στιγμή που τα κόκκινα κοντάρια αποτέλεσαν την πρώτη γραμμή των ΜΑΤ έξω από τη βουλή των Ελλήνων. Ξεχείλισε, όμως, από εκεί που πραγματικά δεν το περίμενα: κατά τη διάρκεια της θεσμικής παρέμβασης του εκπροσώπου του κόμματος Μαΐλη κατά τη διάρκεια του φασιστικού παραληρήματος των εκπροσώπων της Χρυσής Αυγής, Κασιδιάρη και Παναγιώταρου στην εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου στον ΣΚΑΪ.

Εκτός του ότι ένας εκπρόσωπος τύπου, που όπως ο ίδιος ομολόγησε δεν παρακολουθούσε το "ευχάριστο και καλοδεχούμενο" για τον παρουσιαστή, μονόλογο των συνεχιστών των Ναζί, κουκολοφόρων, καταδοτών και χουντικών αυτού εδώ του τόπου, αποφάσισε να παρέμβει μπαίνοντας σε διαδικασία κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης αυτών των σιχαμάτων και δέχτηκε να κάνει διάλογο μαζί τους, αναμένοντας μάλιστα στο ακουστικό του και για το «απαραίτητο διαφημιστικό πεντάλεπτο».

Ένας ανιστόρητος παρουσιαστής, δύο αρεστοί σε εκείνον εκπρόσωποι των χιτλερικών μαχαιροβγαλτών του Αγίου Παντελεήμονα κι ένας εκπρόσωπος του ΚΚΕ να κατηγορεί τη CIA για προπαγάνδα κατά του Στάλιν, να υπερασπίζεται την άρνηση των Σταλινικών εκκαθαρίσεων και τη νίκη του «ιδεολογικά καθαρού κομμουνισμού» απέναντι στον χιτλερισμό –προφανώς εξαιρώντας τον Άρη Βελουχιώτη και τους άνδρες του που με μεγάλη ευκολία οι προκάτοχοί του αποκήρυξαν- και την «προστασία των ελληνικών στρατευμάτων από τους σοβιετικούς κατά την ελληνική εκστρατεία κατά της Οκτωβριανής Επανάστασης».

Πρώτα από όλα κύριε εκπρόσωπε του Κομμουνιστικού Κόμματος, αν πραγματικά θες να θεωρείσαι ο ίδιος προσωπικά αλλά και το ταυτισμένο με τους εργατικούς αγώνες και τη λαϊκή πάλη, κόμμα σου, ΔΕΝ δέχεσαι να μιλήσεις με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες για αυτό το θέμα. Είναι τόσο ξεκάθαρο, που ούτε τα τσιμεντένια τείχη του Περισσού δεν μπορούν να κρατήσουν.

Η πορεία των ογδόντα τελευταίων ετών, η πορεία του Σταλινικού και ψυχροπολεμικού κομμουνισμού, έχει τελειώσει κύριε Μαΐλη. Το τείχος του Βερολίνου έπεσε. Τα σοβιέτ πέσανε. Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παραιτήθηκε. Τσαουσέσκου, Τίτο και λοιποί "σοσιαλιστές" ηγέτες της Ευρώπης δεν υπάρχουν πια. Η Μόσχα έπαψε να είναι το κέντρο του κόσμου.

Ειλικρινά, είναι η τελευταία φορά που απευθύνομαι με τη σοβαρότητα που αρμόζει στους αμέτρητους αγωνιστές του, τους γνήσιους κομμουνιστές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Ρίξτε κάθε τείχος Σταλινισμού. Αποβάλλετε εδώ και τώρα τον αρρωστημένα απεχθή υπαρκτό σοσιαλισμό της περασμένης χιλιετίας. Παραδεχτείτε τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος και βάλτε τα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Τον Χίτλερ και τον ναζισμό τους έχει κρίνει και η ιστορία και η ανθρωπότητα. Δεν δέχομαι -και κανείς νοήμων άνθρωπος δεν δέχεται-, να μετατρέπεται ο εκπρόσωπος αυτής της -τσιμεντωμένης πλέον- ιδεολογίας, σε αντικείμενο χλευασμού από δυο θιασώτες της ιδεολογίας της «φυλετικής καθαρότητας», των «ιατρών με σύνορα», του μισογυνισμού και της «εθνικής υπεροχής».

Βγείτε από το αγκυλωμένο σας καβούκι. Σταματήστε να απαντάτε σε τέτοιου είδους υποκείμενα με ανακοινώσεις που καταλήγουν σε Σταλινική αποθέωση της αποκλειστικότητας της νίκης κατά του φασισμού της Ευρώπης. Πάψτε επιτέλους να αποτελείτε τον πολιτικό περίγελο αυτής της χώρας με τα σύγχρονα μεταθανάτια κομμουνιστικά συχωροχάρτια, σαν Ιεροεξεταστές της κομμουνιστικοφροσύνης.

Αν δεν συγχωρήσετε πρώτα τον ίδιο σας τον εαυτό, δεν θα σας συγχωρήσει κανείς. Απαλλάξτε επιτέλους το ιστορικό κόμμα από τα βαρίδια του παρελθόντος και βγείτε έξω στον πραγματικό κόσμο, χωρίς φάλαγγες, σημαιορόπαλα και «ιδεολογικές καθαρότητες».

Η Ελλάδα παραδίδεται στο χάος. Η Ελλάδα χάνεται. Η Δημοκρατία πεθαίνει. Μόνο όταν θα καταλάβετε ότι χωρίς Δημοκρατία δεν είναι δυνατόν να υπάρξετε, τότε θα καταφέρετε το πρώτο ρήγμα των ιδεολογικών σας τειχών. Αν όχι τώρα, πότε;

(Το βίντεο της συνέντευξης των χρυσαυγιτών στον Ευαγγελάτο στις 10.5.2012 υπάρχει στη σελίδα της εκπομπής. Η ανακοίνωση του ΚΚΕ στις 11.5.2012, υπάρχει στη σελίδα του Ριζοσπάστη. Όποιος δεν τα έχει ακόμη δει, ας τα αναζητήσει.)