Σήμερα λέω να γράψω σε σένα που είσαι νέος κι ελπιδοφόρος, μα και σε σένα που είσαι μεγάλος και έμπειρος, ένας επαγγελματίας του είδους σου. Σε σένα που δεν σε λένε πια κύριο ή κυρία τάδε, αλλά απλά “βουλευτή”.
Σε είπαν νέο και άμεμπτο, εκτός πολιτικών γραναζιών, με φρέσκες ιδέες που δεν συναντάς σε απαρχαιωμένα μυαλά. Νέος απ’ έξω, γιατί το τι είσαι από μέσα είναι μια πονεμένη ιστορία. Ένας ξύλινος τριαντάρης, κομματοποιημένος από το νηπιαγωγείο. Έφηβος αφισοκολλητής, που θαρρείς πως τα ένσημα τα κολλάνε σε άλμπουμ της Πανίνι.
Σε είπαν έμπειρο. Δεινό ρήτορα με παράδοση και πολιτική διπλωματία. Γνώστη της πραγματικότητας και άνθρωπο με επαφές και επιρροή. Επαγγελματίας της τέχνης του δούναι και λαβείν, σοσιαλιστής νεοφιλελεύθερος αριστερός επαναστάτης, ανήλικος προστάτης της εδωπολυτεχνειακής δημοκρατίας, 15χρονος αντιστασιακός του ’40, συνδικαλιστικός αρχιπατέρας. Τίποτα περισσότερο από ένα επώνυμο.
Δύο τύποι ίδιοι. Ένα νόμισμα με δύο πλευρές. Σάπιο κι απ΄ τις δύο, μουτζουρωμένο τόσο που μόλις το γυαλίσεις ξαναβρωμίζει. Κλεισμένο μέσα σε γυάλα, να μην σπάσει. Ραγισμένο από όλες τις πλευρές του, περιορισμένο στο φρουρούμενο κουτί του.
Θέλω πολύ να σας πω να κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Να δείτε αυτό που είδα κι εγώ στον δικό μου και να ‘ρθείτε να μου το πείτε κι εμένα. Γιατί εγώ αυτά που έπρεπε να δω, τα είδα. Από την άλλη όμως απορώ. Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο ίδιοι, που να μπορούμε να σταθούμε κι εσείς κι εγώ, μπροστά στον ίδιο καθρέφτη;
Δεν είμαστε. Ο δικός μας είναι όλα όσα βλέπουμε κάθε μέρα. Αυτά που ζούμε. Ο καθρέφτης μας είναι εκείνα που γίνονται εκεί έξω. Όλα όσα χάθηκαν. Όσα σε λίγο θα γίνουν κι αυτά καπνός.
Ο δικός σας ο καθρέφτης είναι άλλος. Δεν είναι ούτε όσα χάθηκαν, ούτε όσα μείναν για να σας ταπεινώνουν και να σας θυμίζουν τα παλιά σας μεγαλεία. Είναι κάτι πιο βαρύ, πιο συμβολικό, που συγκεντρώνει όλο σας το είναι, όλες σας τις πράξεις που σας κάναν τώρα έτοιμους να σταθείτε μπροστά του για να δείτε τι πραγματικά είστε.
Είναι η Χρυσή Αυγή. Η, οσονούπω κοινοβουλευτική, Χρυσή Αυγή. Όλα εκείνα σας τα αμαρτήματα, που βήμα βήμα σας φέραν κοντά στη μέρα που μαζί της θα διαβείτε την εξώπορτα του ναού της δημοκρατίας σας.
Όταν αυτό γίνει, όταν μπείτε παρέα εκεί μέσα, σταθείτε μπροστά τους και κοιτάξτε τους καλά. Κοιτάξτε τους πολύ καλά. Γιατί αυτοί θα είναι ο δικός σας ο καθρέφτης. Αυτοί θα σας δείξουν τι πραγματικά είστε, πού φτάσατε και πού θα καταλήξετε.
Κοιτάξτε τους καλά. Νέοι και γέροι. Έμπειροι και άβγαλτοι πολιτικοί. Αυτό θα είναι το δικό σας μάθημα. Αυτός θα είναι ο δικός σας ο καθρέφτης. Απολαύστε τον...
0 comments:
Post a Comment