Φιλέλληνες

Ανησυχητικά παρόμοιες διαστάσεις παίρνει το κίνημα αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό του 2012, με εκείνο του επαναστατημένου Έλληνα του 1821.

Με την πρωτοβουλία Γάλλων και λοιπών κεντροευρωπαίων και Βρετανών, ο κόσμος που έβλεπε τη σφαγή του ελληνικού λαού, από την Υψηλή Πύλη παρότρυνε τις κυβερνήσεις του να σπεύσουν σε βοήθεια.

Η σφαγή της Χίου που σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη έφτασε στο σημείο να οπλίσει τα χέρια πολλών εθελοντών υποστηρικτών της επανάστασης, που χωρίς καμία σοβαρή εκπαίδευση μπάρκαραν για την Ελλάδα.

Το “Είμαστε όλοι Έλληνες” δεν σημαίνει μόνο καταλαβαίνουμε και συμπάσχουμε στα δεινά που μια καλοπισμένη Υψηλή Πύλη επιβάλει στη χώρα. Δείχνει και το φόβο μπροστά στο τι είναι ικανοί να κάνουν σε έναν λαό που μέχρι χθες θεωρούσαν τεμπελχανά, φωνακλά με τριχωτό στήθος και το μπουκάλι ούζο αυτοκόλλητο στο χέρι.

Ο ραγιάς που έγινε τεμπέλης, είδε και τις δύο φορές το μύθο του να καταρρέει μπροστά στις αγριότητες του σπαθιού και της ισοπέδωσης κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους.

Κατά πόσο μπορεί ο ξένος να βοηθήσει τον απλό Έλληνα, στον αγώνα του για μια ζωή αξιοπρεπή και όχι απλώς για την επιβίωση; Το 1824 τον βοήθησε με μια σειρά από δανεικά που χρηματοδότησαν την επανάσταση αλλά και τον ενδιάμεσο εμφύλιο και που προκάλεσαν δυο χρεοκοπίες.

Σήμερα, που η ίδια ακριβώς βοήθεια τείνει όχι μόνο να επαναλάβει τα ίδια αποτελέσματα με εκείνα του 19ου αιώνα, αλλά και να ξαναφέρει τους Έλληνες εκεί που τους βρήκε το 1824;

Μπορεί επιτέλους να βρεθεί μια λύση, έστω και εισαγόμενη, που θα απαλλάξει τουλάχιστον μια γενιά από τη μοίρα που για δύο αιώνες βιώνει αδιάκοπτα;

Αν πάμε τέσσερα χρόνια πίσω, θα δούμε ότι στα χειρότερα, η ανταπόκριση είναι άμεση. Ήταν το 2008 και οι καταστροφικές πυρκαγιές της Ηλείας.

Στο κάλεσμα του κόσμου για βοήθεια πολλοί απάντησαν, δίνοντας χρήματα, προμήθειες, εθελοντική εργασία. Πολλά χρήματα. Κάπου στα 120 εκατομμύρια ευρώ λένε πως μαζεύτηκαν.

Τι γίναν αυτά τα λεφτά; Φαγώθηκαν. Χάθηκαν κάπου στην πορεία, μέσα από “συγχωνεύσεις” παραρτημάτων, τοπικών φορέων και υπουργικών γραμματειών. Μόνο όσοι είχαν πάει με τους δικούς τους εργολάβους, κατάφεραν να χτίσουν κάτι πάνω στα καμένα.

Η Ηλεία είναι ένα μικρό παράδειγμα για να δει κάποιος αν πραγματικά υπάρχει περιθώριο βοήθειας, συμπαράστασης και αλληλεγγύης. Αν μπορείς να βοηθήσεις έλα εδώ. Είτε είσαι Έλληνας του εξωτερικού, είτε είσαι ξένος, είναι το ίδιο. Γιατί πάνω από όλα είσαι άνθρωπος.

Αν όμως πραγματικά θες να βοηθήσεις, τότε πάρε του ικανούς από εδώ. Γιατί το μόνο που θα καταφέρουν εδώ χάμω είναι να γίνουν είτε δυστυχισμένοι, είτε διεφθαρμένοι. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.