Η πρώτη νύχτα

Για κάποιους είναι απλά ένας αστικός μύθος βγαλμένος από τις πιο σκοτεινές εποχές της ανθρώπινης ιστορίας. Ο “νόμος της πρώτης νύκτας” ή αλλιώς “Jus primae noctis” ήταν ο φόρος - τιμωρία των τοπικών αρχόντων σε αρκετές μεσαιωνικές κοινωνίες.

Η νύφη, παρθένα κατά την παράδοση των συντηρητικότερων και απεχθέστερων χρόνων μέχρι τις μέρες μας, την πρώτη νύκτα του γάμου μετατρεπόταν σε σαρκικό “φόρο” για τον ανώτατο ευγενή.

Η τιμωρία για όποιον αντιστεκόταν στο μέτρο αυτό, λέγεται πως ήταν ο θάνατος. Ποινή η οποία απέβλεπε στον φόβο της ανίσχυρης υποδουλωμένης κοινωνίας, μιας κοινωνίας που χρώσταγε στον αφέντη της την ίδια της την ύπαρξη.

Ο μύθος της “παρθενοφθορίας”, όπως ονομάστηκε στα Βυζαντινά χρόνια, παρέμεινε στους αιώνες αναλλοίωτος και συνάμα αμφισβητούμενος από αρκετούς, δίχως όμως να έχει βρεθεί κάποιο απτό αποδεικτικό στοιχείο που να τον διαψεύδει.

Η σκοτεινή εποχή του Μεσαίωνα έχει, κατά τους ιστορικούς, περάσει. Η ανθρωπότητα εξελίχθηκε, η αιματοβαμμένη χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έπλασε κοινωνίες ελεύθερες, ανθρώπους ανεξάρτητους, κυρίαρχους του εαυτού τους και πάνω από όλα αξιοπρεπείς. 

Από ότι φαίνεται, όμως, τα Σκοτεινά Χρόνια έχουν περάσει μόνο στα βιβλία των ιστορικών. Σήμερα, ένας άλλος “νόμος της πρώτης νύκτας”, παίρνει μετά την εξαγγελία του σάρκα και οστά. 

Την πιο βαθιά και παγωμένη νύκτα του χρόνου, το σήμα εστάλη. 50.000 εντολές διακοπής ρεύματος εκδόθηκαν, για όλους αυτούς που δεν κατάφεραν να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. 

Υποχρεώσεις που η σύγχρονη φεουδαρχία των ευγενών της οικογενειοκρατίας εκείνων των ανθρώπων που μπορεί να μην τους αποκαλούμε πια λόρδο, δόγη και κόμη, αλλά εξακολουθούν να κρατούν αναλλοίωτο το χαρακτήρα του στυγνού σφετεριστή, επιβάλλονται με τον πιο ανατριχιαστικό τρόπο.    

Στον κανόνα της πρώτης νύκτας, ο νόμος επέτρεπε στον κληρονομικά καθιδρυμένο άρχοντα, το γόνο της τοπικής δυναστείας, να “φυτέψει” τον καρπό του σε όλες τις  νιόπαντρες κοπέλες, ατιμάζοντας το θύμα, τον σύντροφο του και την οικογένεια του και καθιστώντας απολύτα σαφές, πως οποιαδήποτε απόπειρα απάρνησης του “θεϊκού” και “ευλογημένου” κυριαρχικού του δικαιώματος, τιμωρείται με θάνατο.

Μπορεί, λοιπόν το σκοτάδι του Μεσαίωνα να μας έχει αφήσει χρόνους, αλλά οι αφέντες του είναι ακόμη εδώ. Και μαζί τους είναι εδώ όλες αυτές οι “πρώτες νύκτες” του πραγματικού σκοταδιού που έρχονται για όποιον υποτελή τους αμφισβητήσει την ύστατη αυτή στιγμή την ολοκληρωτική τους κυριαρχία.