Στημένοι και βλαμμένοι

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τους λόγους όπου φτάσαμε εδώ που είμαστε. Έχουν αναλυθεί οι οικονομικές πολιτικές, οι λάθος χειρισμοί, οι ευθύνες των πολιτικών, τα λάθη των αγορών. Τα πάντα. Και οι κατηγόριες έχουν πέσει σε όλους. Παρόλα αυτά, δύο χρόνια τώρα μένουμε στα ίδια. Ή μάλλον στα ίδια και χειρότερα, ψάχνοντας να βρούμε ποιος φταίει, τη στιγμή που και οι δύο πραγματικοί υπεύθυνοι είναι μπροστά μας.

Δεν χρειάζεται να τους κατονομάσουμε έναν προς έναν. Δύο χαρακτηρισμοί φτάνουν. Οι στημένοι και οι βλαμμένοι. 

Οι στημένοι είναι εύκολο να βρεθούν. Είναι αυτοί που αλλάξανε τα νούμερα και  πείραξαν στατιστικά και λογιστικά υπόλοιπα. Φλόμωσαν τον κόσμο με προφορικά και γραπτά ψέματα και έστησαν γκάλοπ και δημοσκοπήσεις στα μέτρα των αφεντικών τους. Ξεπούλησαν κάτω από το τραπέζι τα πάντα, στο όνομα της σωτηρίας, του πλούτου, της φήμης και της αποκλειστικότητας. 

Διόρισαν και διορίστηκαν γνωρίζοντας ότι για αυτά τα λεφτά δεν δούλεψαν ποτέ, αυτά τα λεφτά δεν τα άξιζαν ποτέ. Στοιχημάτισαν στην καταστροφή της χώρας, με τα χρήματα του λαού της. Έδωσαν τα χέρια με ανθρώπους του υποκόσμου, αφήνοντάς τους να αλωνίζουν ανενόχλητοι. 

Αυτά έκαναν οι στημένοι. Και επειδή γνώριζαν ακριβώς πού θα καταλήξει το πράγμα, μοιραία ονομάζονται έτσι. Είναι όμως και οι βλαμμένοι. Αυτοί που ακολουθούν τους στημένους, δίχως να έχουν την παραμικρή ιδέα πού το πάνε το πράγμα. Ή μάλλον, δίχως να γνωρίζουν ούτε πού θα καταλήξει όλο αυτό, αλλά και δίχως να ακούν εκείνον που τους το λέει. 

Και οι βλαμμένοι είναι εύκολο να βρεθούν. Είναι αυτό το 30% που ακόμη πιστεύει στον μεταμοντέρνο νεοφιλελεύθερο εθνικοσοσιαλισμό. Είναι αυτοί που υποδέχονται στα κομματικά γραφεία τον αποχωρήσαντα αρχηγό, με σφιχταγκαλιάσματα και χειροκροτήματα. Είναι όλοι όσοι ακόμη και τώρα λένε ναι σε ρουσφετοβολέματα, βλέποντας το σπίτι του διπλανού να καίγεται.

Μα κυρίως είναι αυτοί οι οπλισμένοι με κράνη, ασπίδες, χημικά και πιστόλια, που χτυπούν αυτόν που ορκίστηκαν να προστατεύουν. Οι υπάλληλοι των επτά κατοστάρικων που με φανατισμένο μίσος υπηρετούν τους στημένους. Είναι όλοι εκείνοι που ανέχονται την ύπαρξη συναδέλφων- εντολοδόχων που εισχωρούν στο στρατόπεδο του “εχθρού”, για να βολέψουν την κατάσταση που οι στημένοι επιθυμούν. Είναι οι ίδιοι οι συνάδελφοι- εντολοδόχοι, που για ένα- δυό χιλιάρικα παραπάνω γίνονται οι χαφιέδες των στημένων, οι ίδιοι οι καταστροφείς των περιουσιών του κόσμου, που ορκίστηκαν να προστατεύουν.

Στημένοι και βλαμμένοι, λοιπόν. Ας μην ψάχνουμε να βρούμε ποιος είναι πιο επικίνδυνος. Οι καταστάσεις που βιώνουμε μιλάνε από μόνες τους.