Ο θεσμός των Π

Πόσες φορές σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις αλλά και στην ιστοσελίδα της μονόφθαλμης αφεντιάς μου, έχω αναφερθεί με άκρως υποτιμητικά και πολλές φορές προσβλητικά σχόλια, για ανθρώπους που εκπροσωπούν τους μεγαλειότατους θεσμούς της δημοκρατικής μας κοινωνίας, ούτε εγώ δεν ξέρω πια.

Παρακολούθησα και εξακολουθώ να παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον την κάθε άποψη περί δυσφήμισης, αποτροπιασμού ακόμα και απειλής των θεσμών αυτών, από οποιαδήποτε πράξη που κινείται εναντίον τους. Είτε αυτή είναι ειρηνική είτε βίαιη.

Εδώ θέλω να κάνω μία μικρή παρένθεση και να προσθέσω, για όποιον χρειάζεται διευκρίνηση, πως είμαι ολόψυχα και ολοκληρωτικά ενάντια σε κάθε εκδήλωση τυφλής και ωμής βίας. Από οπουδήποτε και οποιονδήποτε αυτή προέρχεται.

Επιστρέφοντας, θα αναφερθώ στους δύο υπέρτατους θεσμούς της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κρατήστε τα κεφαλαία Π σε κάθε τίτλο γιατί έχει σημασία.

Επίθεση σε αυτά τα δύο αξιώματα, βαφτίζεται ακόμη και συνταγματικά, ως επίθεση στο ίδιο το πολίτευμα της χώρας. Σωστά; Λάθος.

Επίθεση στον εκάστοτε πρωθυπουργό και πρόεδρο, είναι η επίθεση στον πρωθυπουργό Γιώργο και τον πρόεδρο Κάρολο. Χωρίς κεφαλαία Π. Ούτε στο θεσμό, ούτε στον κοινοβουλευτισμό και επουδενί ποτέ στην ίδια τη Δημοκρατία.

Το μόνο που θα δεχόμουν ως επίθεση σε αυτά τα τρία, θα ήταν ίσως μία επίθεση εις βάρος του Αριστείδη του Δίκαιου ή του Θεμιστοκλή του ίδιου και όχι στον καθένα αιρετό, περιορισμένης διάρκειας άρχοντα, όπως είναι και οι δυό τους σήμερα, εκλεγμένο στο όνομα μία σκιώδους και αναχρονιστικής δημοκρατίας.

Περιλαμβάνω στα λεγόμενα μου, αλλά και τα γραπτά που πάντα μένουν, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εσκεμμένα. Ως ο υπέρτατος, ο πρώτος των πρώτων και ανυπέρβλητος πολίτης της χώρας, περιελήφθει στη σκέψη μου για έναν και μόνο απλούστατο λόγο. Όταν λέγεσαι πρώτος, είσαι πρώτος σε όλα. Στο καλό και το κακό, τις χαρές και τις λύπες, μέχρι να σε χωρίσει όχι ο θάνατος, αλλά η λήξη της θητείας σου. Και ο κρανίου τόπος που αφήνεται κληρονομιά σε μας, θα φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή σου.

Όσο για τον σημερινό πρωθυπουργό; Όλοι σχεδόν τον έχουν στολίσει σε τέτοιο βαθμό, που κάθε περαιτέρω αναφορά σε αυτόν, είτε έχει να κάνει με προεκλογικές φανφάρες, μετεκλογικά τάματα, προμνημονιακές απειλές, μεταμνημονιακές δεσμεύσεις, ξεπουλήματα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα πιστοποιητικά θανάτου και προσφάτως συγγενικές εμπλοκές σε παιχνίδια δισεκατομμυρίων εις βάρος της ίδιας της χώρας και τις αναμοχλεύσεις των αριθμών στους ρυθμούς ύφεσης και αυξομείωσης του ΑΕΠ, προς αποφυγήν μίας ομαλότερης επιβολής μνημονιακών επιταγών, περισσεύει.

Και όμως, η εδώ και ένα χρόνο ξεβρακωτικά ισοπεδωτική και απαξιωτική συμπεριφορά στο πρόσωπο και των δύο, με θλίβει σαν πολίτη και σαν άνθρωπο. Όχι γιατί ο κάθε τυχάρπαστος γόνος πολιτικών τζακιών διαπομπεύεται από τον κάθε άσχετο, συμπεριλαμβανομένου και εμού, αλλά γιατί γνωρίζω ότι αυτός ο τυχάρπαστος, που φέρει τον τίτλο του Πρωθυπουργού και του Προέδρου, ακούει και βλέπει. Αν όχι ο ίδιος, ακούει, βλέπει και του τα μεταφέρει το σινάφι του. Αλλά εκείνος το μόνο που κάνει, είναι να πίνει τσίπουρα στα Γιάννενα και να πανηγυρίζει κάθε ένα ξεπούλημα της ίδιας του της χώρας, με φυσικούς χυμούς και κέρασμα τσιρότο νικοτίνης, σε όποιον καλεσμένο στο πάρτι του καπνίζει.

Αναρωτιέμαι λοιπόν. Η αισχρή και πολλές φορές προκλητική συμπεριφορά στα πρόσωπα και των δύο, αποτελεί μία επίθεση στους θεσμούς μας ή απλά μία αυταπόδεικτη αντίδραση σε ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, καμουφλαρισμένο στον ευαίσθητο και αόρατο μανδύα του; Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία επίθεση στο μικρό π ή στο μεγάλο Π;

Ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά ποια είναι η σωστή απάντηση. Εκείνοι;