Αν υπήρχαν σήμερα σκλάβοι

Αν υπήρχαν σήμερα σκλάβοι, θα επιλέγονταν οι πιο γεροί. Οι πιο νέοι. Όχι κάτω από 15, ούτε πάνω από 25. Θα  έπρεπε να εκπαιδεύονται από μικροί, πως ότι και να μάθουν, όσο καλά και να το ξέρουν, ποτέ να μην ελπίζουν πως θα το πετύχουν από μόνοι τους.

Αν υπήρχαν σήμερα σκλάβοι, κανείς δεν θα επιτρεπόταν να τους το πει. Θα μεγάλωναν με πρότυπα ψεύτικα και όνειρα κίβδηλα. Θα θεοποιούσαν ανθρώπους κενούς και έργα εικονικά, φτιαγμένα στη γλώσσα του 0 και του 1.

Αν υπήρχαν σήμερα σκλάβοι, ποτέ δεν θα τους το έλεγε κανείς. Θα τους μιλούσαν με λόγια γλυκά, λόγια όμορφα και λογικά, με στόματα ξένα. Ανθρώπους δικούς τους, χωρίς κανείς όμως να ξέρει για ποιους πραγματικά δουλεύουν. Ανθρώπους σεβαστούς και επιφανειακά σοφούς, με γνώμες αποδεκτές από όλους. Που θα έπειθαν τον καθένα ότι μία θυσία για κοινό σκοπό, είναι η καλύτερη λύση. Είναι η μοναδική λύση.

Αν υπήρχαν σήμερα σκλάβοι θα ζητούσαν από μόνοι τους δουλειά, χωρίς αντάλλαγμα. Εργασία χωρίς καμία εξασφάλιση, κανένα δικαίωμα. Και θα ήταν δική τους επιλογή. Θα αποχωρίζονταν κάθε ξεχωριστή στιγμή, οποιοδήποτε πρόσωπο αγαπημένο, ακόμη και το ίδιο τους το παιδί. Και θα ήταν και ευχαριστημένοι.

Ευτυχώς που δεν υπάρχουν σήμερα σκλάβοι. Αυτό ξέρουμε. Αυτό μας είπαν. Αυτή πρέπει να είναι η αλήθεια.